محمد مهرعلی
این روزها، اعضای تیم سیاست خارجی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا تلاش می‌کنند ورود مستقیمی به منازعات برجامی با دموکرات‌ها داشته باشند. اخیرا مایک پمپئو، وزیر خارجه پیشین ایالات‌متحده، در توییتی از راهبرد دونالد ترامپ در خروج از برجام دفاع کرد و گفت دولت بایدن تصمیم دارد به توافقنامه سال ۲۰۱۵ بازگردد.
پمپئو در این توییت نوشت: «ما به‌درستی از برجام بیرون آمدیم، چراکه این توافقنامه راه را برای دستیابی ایران به جنگ‌افزار هسته‌ای باز می‌کرد. ما بر ایران فشار حداکثری اعمال کردیم و همزمان پیوندهای نوینی میان شرکایمان برقرار کردیم. اکنون دولت بایدن می‌خواهد دوباره به برجام بازگردد.»
اشاره او به پیمان موسوم به ابراهیم است که در دوران ریاست جمهوری  دونالد ترامپ میان کشورهای عربی متحد آمریکا و رژیم اشغالگر قدس منعقد شد و در  فاصله‌ کوتاهی به برقراری روابط اقتصادی، فرهنگی و سیاسی میان برخی کشورهای عربی و رژیم اشغالگر قدس انجامید. ترامپ با بیرون آمدن از توافقنامه هسته‌ای که آن را توافقی بد می‌دانست و با اعمال سیاست فشار حداکثری بر ایران، در پی رسیدن به‌ یک توافق تازه با ایران بود که به گفته وی راه ایران را در مسیر دستیابی به سلاح هسته‌ای برای همیشه ببندد! این در حالی است که مقامات هر دو حزب سنتی آمریکا نسبت به دروغین بودن ماهیت ادعاهای مطرح‌شده در خصوص تلاش ایران برای ساخت سلاح هسته‌ای آگاه هستند. 
پمپئو در حالی این مواضع را اتخاذ کرده است که  پس از روی کار آمدن بایدن در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۲۰ راهبرد دولت آمریکا برای مدتی ناروشن ماند و اکنون به گفته نزدیکان ترامپ،  به‌سوی بازگشت به برجام در حال چرخش است.درحالی‌که کمتر از یک روز دیگر مذاکرات برای ازسرگیری گفت وگوهای هسته‌ای ایران در وین اتریش برگزار خواهد شد، گمانه‌زنی‌ها از سرانجام  دور تازه گفت وگوها شدت گرفته است. قرار است مذاکرات موسوم به «احیای برجام» از تاریخ هشتم آذرماه در وین، پایتخت اتریش از سرگرفته شود. از زمان آغاز به کار دولت سیزدهم، واشنگتن و تروئیکای اروپایی اصرار زیادی در خصوص استمرار مذاکرات به سبک و سیاق قبل( مطابق آنچه در دولت گذشته شاهد آن بودیم) داشته و بارها به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم، از تهران خواستند تا پیرو آنچه طی ۶ دور گذشته مذاکرات احیای برجام گذشته است، پای میز مذاکره بیاید. نکته بسیار مهمی که باید نسبت به آن توجه داشت، به رویکرد واقعی دولت آمریکا نسبت به توافق هسته‌ای بازمی‌گردد. 
واقعیت امر این است که به لحاظ ماهوی، هر دو حزب سنتی آمریکا به دنبال افزایش فشارهای اقتصادی حداکثری یا هدفمند علیه کشورمان هستند. در این معادله، نمی‌توان میان دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان تفکیک و تمایزی قائل شد. اما به‌طورکلی دموکرات‌ها معتقدند که خروج دولت ترامپ از برجام، منجر به انزوای واشنگتن و بی‌اعتباری این کشور در قبال معاهدات بین‌المللی شده است. در مقابل، عدم حضور دولت سیزدهم پای میز مذاکره با طرف غربی نه از روی تعلل بوده و نه مصداق به‌کارگیری تاکتیک خرید زمان ! 
نکته مهم‌تر اینکه در پروسه برگزاری مذاکرات برجام، نباید رویکرد و رفتار ما در عرصه سیاست خارجی، معطوف به اختلافات داخلی در واشنگتن تعریف شود. در دوران انعقاد توافق اولیه برجام نیز در یک‌سوی معادله، افرادی مانند تد کروز، تام کاتن، لیندسی گراهام و باب منندز قرار داشتند که با کلیت انعقاد توافق هسته‌ای مخالف بودند و در مقابل، افرادی مانند الیزابت وارن، برنی سندرز، هیلاری کلینتون و جان کری از انعقاد آن حمایت می‌کردند. اما پس‌ازاینکه برجام از ابتدای سال ۲۰۱۶ میلادی اجرایی شد، شاهد سنگ‌اندازی آشکار دولت اوباما در پروسه رفع تحریم‌های هسته‌ای واشنگتن علیه کشورمان بودیم.