گروه  بین‌الملل
 تهدیدات دولت بایدن علیه پکن در ابعاد مختلف نظامی، سایبری و اقتصادی گسترش یافته است. این تهدیدات در حالی صورت می‌گیرد که اخیرا شاهد انعقاد توافق ضد چینی آکوس میان واشنگتن، کانبرا و لندن بودیم.در تازه‌ترین موارد، مقامات دولت آمریکا به پکن هشدار داده‌اند که با هرگونه تحرکی در تایوان مقابل خواهند کرد. 
 جنگ ترکیبی آمریکا علیه پکن 
موضوعی كه در تشریح این معادله نمی‌توان نادیده انگاشت، مربوط به نبرد هیبریدی آمریکا علیه چین می‌باشد. برخلاف آنچه واشنگتن، کانبرا و لندن ادعا می‌کنند، توافق آکوس، نه بر پایه مواجهه با بحران‌های بالقوه، بلکه بر پایه ایجاد بحران‌های جدید میان 
سه کشور امضاکننده پیمان و پکن شکل گرفته است. از سوی دیگر، مقامات آمریکایی و انگلیسی در قالب این توافق قصد دارند استرالیا ( شریک خود) را به صورتی جدی‌تر در منازعات منطقه شرق آسیا وارد کنند. این موضوع ، خود زنگ خطری برای امنیت شرق آسیا و جهان امروز محسوب می‌شود. اقدام دولت بایدن در امضای این عهدنامه مشترک و سه‌جانبه،بیانگر استمرار نبرد هیبریدی آمریکا علیه پکن می‌باشد. هم‌اکنون،  بازیگران حوزه آسیای میانه، غربی و شرقی درک عمیق‌تری نسبت به مفهوم «جنگ هیبریدی» پیداکرده‌اند.جنگ هیبریدی  به معنای  به‌کارگیری ترکیبی قابلیت‌های نیروهای نظامی و غیرنظامی  متعارف به شیوه‌ای پیچیده و هماهنگ شده است. نباید فراموش کرد که جنگ هیبریدی محدود به «جنگ نظامی» نیست  بلکه ظرفیت‌های بالقوه و توانایی‌های بالفعل یک بازیگر در حوزه‌های مختلف  ، در شکل‌دهی و تعریف آن دخالت دارد. مطابق تعریف جامعی که  در کنفرانس امنیتی مونیخ ( سال ۲۰۱۵) ارائه شده است، جنگ هیبریدی شامل توان دیپلماسی،جنگ تبلیغاتی، حمایت از شورش‌های داخلی و محلی، حمایت از نیروهای چریکی،جنگ اقتصادی، حملات سایبری نیز می‌شود.دقیقا همین مسئله « بازدارندگی و اقدام همه‌جانبه آمریکا و متحدانش علیه پکن»روح حاکم بر توافق آکوس را تشکیل می‌دهد. 
 واشنگتن درصدد مهار همه‌جانبه پکن است 
هدف سه کشور استرالیا، آمریکا و انگلیس از این اقدام مهار همه‌جانبه پکن می‌باشد.  صورت‌مسئله در این خصوص کاملا مشخص است.استراتژیست‌های دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه متفق‌القول هستند که در آینده‌ای نزدیک، چین به یک هژمون در نظام بین‌الملل تبدیل خواهد شد و یکجانبه‌گرایی ادعایی آمریکا را در ابعاد گوناگون به چالش خواهد رسید. بی‌دلیل نیست که برخی استراتژیست‌های آمریکایی، بر لزوم «شیفت استراتژیک»از «غرب‌آسيا» به« شرق آسیا»و مداخله در حیاط‌خلوت چین ( در مناطقی مانند تبت، 
هنگ کنگ و تایوان و حضور نظامی در دریای چین) تأکید دارند. مقامات آمریکایی در ظاهر مدعی هستند هدف از امضای این توافق، تنها تقویت قدرت بازدارندگی کشورهای امضاکننده پیمان بوده است نه مقابله با جمهوری خلق چین؛اما کارشناسان معتقدند توافق آکوس  نشان‌دهنده تغییر اساسی در مفاهیم و نگرش در زمینه‌های استراتژی و سیاست در سراسر منطقه است.
زمان اعلام توافق جدید بسیار مهم است. این توافق درست يكماه پس از عقب‌نشینی آمریکا از افغانستان اعلام می‌شود که در مورد تعهد آمریکا به همکاری با سایر کشورها و امنیت منطقه تردیدهایی جدی ایجاد کرده است.انگلیس به‌ویژه پس از خروج از اتحادیه اروپا مشتاق مشارکت بیشتر در حفظ امنیت آسیا و اقیانوسیه است و استرالیا به‌طور فزاینده‌ای نسبت به گسترش نفوذ چین احساس نگرانی می‌کند.
گای بوکنشتاین، مدیر ارشد سازمان امنیت و دفاع در دولت محلی منطقه سرزمین‌های شمالی استرالیا در این خصوص معتقد است :«این یک معامله بزرگ است زیرا واقعا نشان می‌دهد که هر سه کشور حدومرز معینی را برای آغاز مقابله با اقدامات تهاجمی حزب کمونیست چین در اقیانوس هند و اقیانوس آرام تعیین کرده‌اند.»
 روابط چین و استرالیا تیره می‌شود 
از سوی دیگر، امضای توافق آکوس، بر مناسبات کانبرا و پکن تأثیری سلبی خواهد گذاشت. این دو کشور در گذشته شرکای تجاری بزرگی برای هم بودند و تعداد زیادی از دانشجویان چینی تحصیل در استرالیا را انتخاب کرده‌اند.بااین‌حال، پس از حمایت استرالیا از تحقیقات جهانی در مورد منشأ ویروس کرونا، روابط دو کشور رو به تیرگی گذاشت.این توافق نشان می‌دهد که استرالیا همسویی با آمریکا و انگلیس در شرق آسیا و اقیانوس هند و آرام را انتخاب کرده است. مقامات آمریکایی و انگلیسی معتقدند که تجهیز استرالیا به زیردریایی‌هایی که قدرت حمل سوخت هسته‌ای دارند،  توازن قدرت را در منطقه تغییر می‌دهد.
 اگر چین در دریای چین جنوبی یا تنگه تایوان با بحران امنیتی روبه رو شود وجود این توافق ، قدرت مانور پکن را در برابر اقدامات و مداخله‌جویی‌های متحدان واشنگتن تضعیف خواهد کرد. مقامات چینی به آمریکا، استرالیا و انگلیس هشدار داده‌اند که ذهنیت ناشی از دوران جنگ سرد را کنار گذاشته و عواقب واکنش پکن را در این خصوص نادیده نگیرند.
درهرحال،بخش اعظمی از این ائتلاف‌سازی، معطوف به آینده‌پژوهی آمریکا و متحدانش در منطقه شرق آسیا صورت گرفته است. واردکردن استرالیا ( در کنار ژاپن و کره جنوبی به‌عنوان دو متحد منطقه‌ای آمریکا در شرق آسیا) به صحنه منازعه با پکن، قطعا تقابل نظامی پکن با آمریکا و شرکایش را تشدید خواهد کرد. این منازعه ممکن است هم در عرصه بازدارندگی و هم در عرصه اقدام صورت گیرد. درهرحال، اقدام مشترک واشنگتن، کانبرا و لندن در تشکیل ائتلاف دفاعی مقابل پکن  نوعی اعلان‌جنگ غیرمستقیم به چینی‌ها محسوب می‌شود.بسیاری از ابعاد مربوط به مهار چین در این پیمان در نظر گرفته شده است.در مقابل، به نظر می‌رسد چینی‌ها از یکسو توان بالقوه و بالفعل خود را در«نبرد هیبریدی» با آمریکا و متحدانش تقویت خواهند کرد و فراتر از آن، هزینه‌های غیرقابل‌پیش‌بینی زیادی در حوزه «بازدارندگی منطقه‌ای»برای متحدان واشنگتن ایجاد می‌کنند. از سوی دیگر، تنش‌های به وجود آمده میان پیونگ‌یانگ، سئول و توکیو در شرق آسیا  و امضای پیمان آکوس میان استرالیا، آمریکا و انگلیس پیش درآمدی بر تشدید بحران‌های جاری در شرق آسیاست. 
بدون شک،«مهار چین» هدف آشکاری  است که واشنگتن و متحدان آن در تقابل با قدرت شرقی نظام بین‌الملل دنبال می‌کنند.