گروه بین‌الملل  
جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا که در نخستین روز مجمع عمومی سازمان ملل متحد سخنرانی کرد، سیاست خارجی آمریکا را در زمینه‌های گوناگون توضیح داد. در ارتباط با پروندۀ اتمی و برجام، بایدن بار دیگر در اظهاراتی تبلیغاتی و غیر مستند مدعی شد  که آمریکا اجازه نخواهد داد ایران صاحب سلاح اتمی شود، اما درصورتی‌که ایران تعهدات خود را در چارچوب برجام مراعات کند، آمریکا نیز به توافق بازخواهد گشت. 
 بایدن چه می‌گوید؟
جو بایدن گفت که اگر ایران توافق اتمی را به‌صورت کامل اجرا کند، آمریکا نیز به توافق بازخواهد گشت. او تأکید کرد که «ایالات‌متحده برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح اتمی، مصمم و آماده است»… بایدن درعین‌حال گفت که آمریکا با کشورهای عضو گروه معروف به ۱+۵  (اعضای دائم شورای امنیت به‌اضافۀ آلمان) همکاری می‌کند تا بازگشت ایران به توافق اتمی، در امنیت کامل و از طریق دیپلماسی، میسر گردد.
اظهارات بایدن، بسیار شبیه به زمانی است که وی به‌تازگی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ( انتخابات ۲۰۲۰) پیروز شده بود و هنوز مذاکرات وین بر سر احیای توافق هسته‌ای آغاز نشده بود. در آن زمان، بایدن از آمادگی دولت متبوع خود برای بازگشت به برجام سخن به میان آورد اما در عمل، نشان داد که کمترین اراده‌ای برای بازگشت به توافق هسته‌ای ندارد. به عبارت بهتر، بایدن صرفا درصدد بازگشت به « برجام دفرمه شده» بود: توافقی که در آن عملا تحریم‌های ضد ایرانی برداشته نشود و در مقابل، ایران را وادار به انجام تعهدات خود در توافق وین کند! 
مواضع کلی و  مبهم آمریکا در برجام 
سخنرانی اخیر بایدن در نیویورک، به‌نوعی تکرار همان مواضع کلی، مبهم و غیر شفاف برجامی وی در سال ۲۰۲۰ میلادی و پس از پیروزی در انتخابات می‌باشد. مواضعی که در عمل مشخص شد نمود و عینیتی ندارد! از سوی دیگر، می‌توان این نتیجه را گرفت که مقامات آمریکایی پس از ۶ دور مذاکره و مشاهده عزم راسخ نظام جمهوری اسلامی ایران مبنی بر عدم امتیازدهی بی‌مورد به غرب و تأکید خاص و عملیاتی تهران بر رفع تحریم‌ها، سعی دارد بازی را دوباره از نقطه صفر آغاز کند! برخلاف آنچه آمریکا و تروئیکای اروپا سعی در القای آن به افکار عمومی دنیا دارند، اکنون در «ابتدای راه» قرار نداریم! این راه از ابتدای سال ۲۰۱۶ میلادی و با اجرایی شدن برجام آغاز شد . پس از خروج رسمی ایالات‌متحده از برجام و بی تعهدی محض و عامدانه تروئیکای اروپایی در تأمین حداقلی خواسته‌های بر حق کشورمان، شاهد کاهش تعهدات برجامی ایران در ذیل استراتژی «مقاومت فعال» بودیم. بنابراین جنس نقض تعهدات  برجامی آمریکا از جنس «کنش اولیه»
 و جنس کاهش تعهدات ایران از جنس «واکنشی مستند به متن توافق هسته‌ای» بوده است.بنابراین در این معادله، ما صرفا با یک بازیگر ناقض برجام مواجه هستیم و آن آمریکاست. دوباره تأکید می‌شود که کاهش تعهدات برجامی جمهوری اسلامی ایران در واکنش به خروج رسمی آمریکا از برجام و بی تعهدی طرف‌های اروپایی و « مستند به متن برجام» صورت گرفته است. سیاستمداران و رسانه‌های غربی در یک بازی تبلیغاتی هدفمند سعی دارند «بحران یک‌جانبه» ای
 که آمریکا و اتحادیه اروپا مولد آن بوده‌اند را به یک «بحران دوطرفه» تبدیل کنند که ایران نیز در شکل‌دهی آن سهیم بوده است! قطعا نباید تسلیم این آدرس غلط و خطرناک شویم.باید این نکته را مدنظر قرار داد که آمریکا، اکنون عضوی از برجام نیست، درحالی‌که ایران عضوی از برجام بوده و کاهش تعهدات برجامی ما نیز وفق سند توافق هسته‌ای صورت گرفته است. بنابراین، واشنگتن نمی‌تواند در پروسه بازگشت به برجام، خود و تهران را در یک کفه ترازو قرار دهد. در این معادله، واشنگتن بدهکار است و ایران طلبکار. 
 احیای برجام دفرمه شده ممنوع 
بر همگان مسجل است که واشنگتن و متحدان اروپایی آن در ۶ دور مذاکرات اخیر در وین تلاش کرده‌اند تا کشورمان را  از دو مطالبه اصلی ، حقوقی و منطقی خود منصرف کند : یکی «رفع تمامی تحریم‌های هسته‌ای ایران» و دیگری«راستی آزمایی غرب توسط ایران بر اساس ارائه تضمین‌های واقعی آمریکا-اروپا». جبهه غرب به‌خوبی می‌داند که در صورت‌بندی حقوقی پرونده «نقض برجام»، حتی ذره‌ای قدرت مانور ندارد. ازاین‌رو سعی دارد یک «معادله ساده و تک مجهولی» با محوریت غرب را تبدیل به یک معادله پیچیده نماید. درهرحال، اگر اظهارات بایدن به معنای عبرت گیری وی از ۶ دور مذاکرات اخیر در وین باشد، این سخنان می‌تواند به‌مثابه  گامی در راستای عقب‌نشینی آمریکا از بازی وقیحانه خود تلقی شود اما در غیر این صورت ، به معنای آغاز دوباره بازی آمریکا در مداری باطل است. درهرحال، بایدن و تروئیکای اروپایی فرصت زیادی در خصوص اتخاذ رویکردی سازنده و صحیح در پروسه بازگشت واقعی به برجام ندارند! قطعا جمهوری اسلامی ایران، تا ابد در انتظار بازیگران عهدشکن غربی در خصوص بازگشت به توافق هسته‌ای نخواهند ماند. 
طرف آمریکایی و تروئیکای اروپایی هم به لحاظ «انتزاعی» و هم به لحاظ « عملیاتی» بر روی  کلیدواژه‌ای به نام « برجام دفرمه شده »متمرکز هستند: یعنی توافقی که نه‌تنها از شکل اصلی خود فاصله گرفته باشد، بلکه بازگشت به آن صرفا منجر به پررنگ شدن تعهدات ایران و کمرنگ‌تر شدن تکالیف غرب شود.
 یکی از اصلی‌ترین دلایلی که آمریکا و متحدانش طی ۶ دوره اخیر مذاکرات وین حاضر به ارائه تضمین  در خصوص باقی ماندن در برجام نشده‌اند همین مسئله است. آن‌ها معتقدند «پایبندی واقعی به برجام» و «ارائه تضمین » در این خصوص، نسبت میان «تعهدات ایران”»و «تکالیف غرب»را به سود تهران دگرگون خواهد کرد و توافق هسته‌ای را تبدیل به یک «متغیر مستقل حقوقی» خواهد کرد. این در حالی است که در نگاه طرف غربی، از ابتدا نیز قرار نبود برجام حکم یک « توافق مستقل» را داشته باشد، بلکه آن‌ها ( آمریکا و تروئیکای اروپایی) از توافق هسته‌ای به‌مثابه یک «فوندانسیون»جهت ورود به مذاکرات جامع منطقه‌ای و فرابرجامی با ایران یاد می‌کنند.