گروه بین‌الملل
اقدام اخیر دولت جوبایدن در شکل‌دهی ائتلاف  دفاعی با استرالیا و انگلیس علیه چین، بار دیگر بخش اعظمی از منازعات پنهان غرب و پکن را به فاز آشکار کشانده است! اخیرا،  آمریکا و استرالیا در تلاش برای مقابله با قدرت فزاینده چین از امضای تاریخی یک عهدنامه ویژه برای به اشتراک گذاشتن فناوری‌های پیشرفته دفاعی خبر داده‌اند. چین در واکنشی اعتراض کرده و این اتفاق را ناشی از «ذهنیت مبتنی بر دوران  جنگ سرد» خوانده است.فراتر از آن، چین هشدار داده است که شکل‌دهی این ائتلاف را در تقابل ماهوی با خود دانسته ،اقدامات این ائتلاف را علیه خود رصد کرده و نسبت به آن‌پاسخ خواهد داد. 
 رمزگشایی از پیمان آکوس
این شراکت به استرالیا امکان می‌دهد برای اولین بار با استفاده از اطلاعات سری نظامی آمریکا زیردریایی‌هایی با نیروی محرکه هسته‌ای بسازد.این پیمان به نام «آکوس»همچنین شامل همکاری درزمینهٔ هوش مصنوعی، فناوری کوانتومی و سایبری خواهد بود.به گزارش شبکه بی‌بی‌سی، این سه کشور مدعی هستند که نگران رشد قدرت و حضور نظامی چین در منطقه اقیانوس هند و آرام هستند.سفارت چین در واشنگتن در واکنشی گفته است که کشورها باید «ذهنیت جنگ سرد و تعصبات عقیدتی را کنار بگذارند.»
نکته دیگر اینکه خروجی این توافق، منجر به بروز اختلاف میان شرکای ناتویی آمریکا نیز شده است! درنتیجه این توافق، استرالیا معامله‌ برای ساختن زیردریایی‌هایی را که فرانسه طراحی کرده، کنار می‌گذارد. فرانسه واکنشی شدید به این تصمیم نشان داده است.ژان ایو لودریان، وزیر خارجه فرانسه، گفته این اقدامی «بی‌رحمانه» و «خنجری از پشت»بوده است.درهرحال، به نظر می‌رسد کاخ سفید
 پس از اختلافاتی که میان واشنگتن و پاریس در ناتو و بر سر مأموریت‌های  این مجموعه رخ داده، تصمیم گرفته است در قالب شکل‌دهی این ائتلاف ضد چینی، پیامی هشدارآمیز نیز به فرانسوی‌ها بدهد! فرانسه در سال ۲۰۱۶ برنده یک قرارداد ۵۰ میلیارد دلاری (دلار استرالیا) برای ساخت ۱۲ زیردریایی برای نیروی دریایی استرالیا شده بود که بزرگ‌ترین قرارداد دفاعی استرالیا بود.بااین‌حال این پروژه با تأخیر مواجه بود، عمدتا به این دلیل که کانبرا شرط گذاشته بود بسیاری از قطعات از منابع استرالیایی تأمین شود.
 ورود استرالیا به منازعه مستقیم با پکن 
شراکت امنیتی اخیر میان کانبرا، لندن و واشنگتن، به معنای ورود مستقیم استرالیا به صحنه منازعه با چین است. جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا، بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس و اسکات موریسون، نخست‌وزیر استرالیا در بیانیه مشترکی از شراکت امنیتی تازه میان خود خبر دادند.در بیانیه آن‌ها آمده است: «در اولین ابتکار تحت آکوس… ما به این هدف مشترک متعهدیم که از خواست استرالیا برای تجهیز نیروی دریایی‌اش به زیردریایی‌هایی با نیروی محرکه هسته‌ای حمایت کنیم.»
در این بیانیه ادعا شده است : «این توانایی مشوق ثبات در منطقه هند-آرام خواهد بود و در حمایت از ارزش‌ها و منافع مشترک ما به کار گرفته خواهد شد.»
استرالیا در قلب منطقه هند-آرام قرار دارد.رهبران سه کشور گفتند که هدف آن‌ها راه‌اندازی این توانایی برای استرالیا «در اولین زمان ممکن است» و افزودند: «استرالیا همچنان به برآورده کردن تمامی تعهداتش به‌عنوان یک کشور غیراتمی پایبند است.»
آن‌ها گفتند که این پیمان دفاعی همچنین بر توانایی‌های سایبری، هوش مصنوعی و «سایر قابلیت‌های زیردریایی» متمرکز است.
بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس در این خصوص تأکید کرده است  که سه کشور متحدان طبیعی یکدیگرند و این ائتلاف «بیش از هر زمان ما را به هم نزدیک خواهد کرد.این شراکت بیش‌ازپیش برای دفاع از منافع ما و … حفاظت از مردم ما حیاتی خواهد بود!»
ناو هواپیمابر اچ ام اس کویین الیزابت در هفته‌های اخیر در منطقه هند-آرام مستقرشده که در کنار پرسنل و تجهیزات نظامی آمریکاست.بیانیه مشترک سه کشور می‌گوید که منطقه هند-آرام می‌تواند محل درگیری‌های بالقوه ازجمله درگیری بر سر دعواهای حل‌نشده سرزمینی، تهدیدهای تروریستی و مشکل جرایم سازمان یافته باشد.بااین‌حال، در این بیانیه اشاره‌ای به نقش غرب در شکل‌دهی و استمرار بحران‌های امنیتی جاری در منطقه شرق آسیا و اقیانوس هند و آرام نشده است! به عبارت بهتر، سه کشور آمریکا، انگلیس و استرالیا در حال مقابله با تهدیداتی هستند که خود در مناطق مذکور خلق کرده و به وجود آورده‌اند! ایجاد و استمرار بحران‌های امنیتی مستمر، یکی از مهم‌ترین سیاست‌هایی است که غرب طی دهه‌های اخیر در شرق آسیا و حیاط‌خلوت پکن تعریف کرده است. 
وحشت غرب از افزایش قدرت بین‌المللی پکن
اگرچه برخی مخاطبان و حتی تحلیلگران تصور می‌کردند که با خروج ترامپ از معادلات قدرت در واشنگتن،سطح تنش‌های واشنگتن و پکن کمتر خواهد شد، اما شکل‌گیری شراکت اخیر( با هدف مهار چین) به‌خوبی نشان داد که آمریکا و متحدانش قصد دارند مجادله با پکن را از «فاز اقتصادی- امنیتی» به فاز « نظامی-سایبری» تغییر دهند. به عبارت بهتر، در این معادله صرفا اولویت‌های مواجهه با پکن تغییر کرده و کمترین تغییری در کلیت این سیاست و راهبرد به وجود نیامده است. بدیهی است که با شکل‌گیری ائتلاف فعلی میان استرالیا، آمریکا و انگلیس، پکن نیز گارد خود را در برابر آمریکا و متحدانش بسته‌تر خواهد کرد. از سوی دیگر، این مسئله ممکن است منجر به ایجاد پیوند میان چین و برخی بازیگران ناتو مانند فرانسه شود. همان‌گونه که اشاره شد، پاریس به‌شدت از ایجاد ائتلاف فعلی میان لندن، واشنگتن و کانبرا عصبانی بوده و آن را مصداق دور زدن خود توسط آمریکا دانسته است. همین موضوع، امکان نزدیکی میان دو بازیگر شرقی و غربی علیه واشنگتن را ( حداقل در عرصه پنهان و تاکتیکی) افزایش خواهد داد. اکنون چینی‌ها به‌خوبی دریافته‌اند که «تقابل با پکن» یک استراتژی در حوزه سیاست خارجی آمریکاست و حضور دموکرات‌ها یا جمهوری‌خواهان در کاخ سفید صرفا روش بازی ( و نه کلیت بازی) را تغییر خواهد داد.در مقابل، به نظر می‌رسد پکن نیز در مقابل اقداماتی از قبیل شکل‌دهی ائتلاف‌های جدید علیه خود، دست به شکل‌دهی ائتلاف‌هایی بین‌المللی علیه آمریکا یا مشارکت فعال در این‌گونه ائتلاف‌سازی‌ها بزند.