سید ابراهیم رئیسی هشتمین رئیس‌جمهور کشورمان همزمان با روزهای عزاداری مربوط به واقعه عاشورا و شهادت امام بزرگوارمان و یارانشان در سال ۶۱ هجری در میانه دشت نینوا که در آن روز دو خورشید بر آسمان زمین تکیه زدند و افلاکیان نظاره‌گر غروب بخت زمینی‌یان شدند، در اجتماع بزرگی از عزاداران شرکت کرد و به ایراد سخنرانی پرداخت. آقای رئیسی در میانه صحبت‌هایشان به یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های قیام عاشورا پرداختند و گفتند: «امروز به برکت خون شهدا و دلباختگان عاشورا فرصتی گران‌بها در جمهوری اسلامی در اختیار ما قرار گرفته تا با تأسی به نام و مرام اباعبدالله الحسین (ع)
شرایط را به سمت و سویی ببریم که قیام عاشورا برای آن رخ داد. باید مشکلات را سامان دهیم و برای عزت و سعادت جامعه بر اساس سیره امام حسین (ع) تلاش کنیم» همچنین تأکید کردند: «تابلوی عاشورا درس و تضمینی برای عدالت، حق‌گرایی، حق‌خواهی و مبارزه با ظلم و ستم در همه عصرها و دوران‌هاست. عاشورا الگویی برای چگونه زیستن است لذا متعلق به همه تاریخ و نه صرفا یک زمان خاص و در زمان جاری است».باتوجه به این توصیف‌ها در ساده‌ترین مفهوم می‌توانیم بگوییم عاشورا نقطه اتصال دین و دنیاست. این واقعه بزرگ در کنار اهمیت معنوی و دینی که برای ما شیعیان دارد نمود واقعی و عینی ارتباط بین حیات دینی و مادی بشر است. واقعه عاشورا مصداق برجسته رد فرضیه جدایی دین از سیاست است چراکه تولیدکننده مسلک و روش سیاسی است. در متون این‌طور آمده است که حیات مادی بشر دارای بخش‌های مختلفی است که به سه بخش کلی تقسیم می‌شود: حیات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، در این میان امور جاری در این بخش‌ها نیازمند راه و روش است تا افراد بشر بتوانند به زیست خود در جامعه و در کنار یکدیگر ادامه بدهند لذا انسان نیازمند یک بعد غیرمادی است تا با تمسک به آن امور جاری و ساری در بخش‌های مختلف حیات مادی رتق‌وفتق شود.
با توجه به این امر، فیلسوفان با تفکر و تأمل به تولید مکاتب فکری متفاوت پرداختند تا راه و روش حیات مادی بشر را تدوین کنند که می‌توانیم به مکاتب فکری همچون لیبرالیسم و مارکسیسم اشاره کنیم. اما دین که برجسته‌ترین معنای به کار رفته برای آن این است راه و روش زندگی کردن را به انسان می‌آموزد نیز بعد غیرمادی است که می‌تواند حیات مادی را سروسامان بدهد و این ویژگی مشترک بین ادیان ابراهیمی و دیگر دین‌های موجود در میان جوامع بشری است، از بودائیسم، هندوئیسم و شنتوئیسم گرفته تا مسیحیت، یهود و اسلام همه به دنبال تدوین راه و مسلک برای حیات مادی بشر هستند اگر با تمرکز بر ادیان ابراهیمی بخواهیم سخن بگوییم در حقیقت پیامبران ظهور کردند تا به سامان حیات مادی بشردر دوران زیست خاکی بپردازند.
اما نکته در اینجاست که برخی مروجان و علمای دینی این ادیان، هیمنه و گسترش دین را تنها به یک بخش و یا دو بخش حیات مادی منحصر کرده‌اند، اما در مقابل گروهی دیگر دین را به صورت جامع تعریف کرده‌اند و معتقدند که دین برای تمام عرصه‌های حیات بشری مسلک و راه و روش ارائه می‌دهد. به عنوان مثال می‌توان به دین مسیحیت اشاره کرد که در شرایط کنونی تعریف محدودی از آن نسبت به حیات بشری ارائه می‌شود، اما در مقابل دین اسلام از سوی برخی عالمان دینی نظیر امام (ره) جامع و گسترده تعریف شده به طوری که بر اساس آموزه‌های دین اسلام می‌توان ابعاد حیات بشری یعنی اقتصادی، اجتماعی و به خصوص سیاسی را سامان داد. در واقع گروهی مخالف نفوذ و دخالت دین در امور سیاسی و اجتماعی هستند و استدلال‌هایی نظیر اینکه به دلیل حفظ ثبات دین و ممانعت از تغییر آن به تبع تغییرات سیاسی و امور اجتماعی، دین تنها و محصور به برخی امور محدود است را ارائه می‌دهند که می‌توان این دسته را سکولاریسم دانست لذا حیطه دیانت را از سیاست جدا کرده و دین را در اعمال فردی همچون نماز و روزه و دعا محصور می‌کنند که این طرز تفکر در مورد دین اسلام و در حوزه‌های علمیه نیز رواج داشته است.اما یکی از برجسته‌ترین عالمان دینی عصر ما یعنی حضرت امام (ره) با درک صحیح از دین اسلام، تلاش کردند این تفکر را از حوزه‌های علمیه بزدایند و بُعد سیاسی – اجتماعی دین اسلام را احیا کنند. ایشان جایگاهی بس مهم را برای دین اسلام قائل شدند و دین را ابزار سعادت دنیا و آخرت توصیف کردند و نمود واقعی آن در نظریه‌پردازی نظام جمهوری اسلامی  رامی‌توانیم مشاهده کنم. همچنین در ‌ سخنان حضرت امیر در سراسر نهج‌البلاغه نیز حاوی این مطلب است که ایشان، سیاست اصلی حکومت خویش را بر مبنای عدالت اجتماعی، اقتصادی و احیای ارزش‌های دینی و اخلاقی بنا نهاد و حاکمیت را نه سلطه گری که مسئولیت و امانت الهی می‌دیدند. نهج‌البلاغه در حقیقت سرشار از مطالبی است که نشان دهنده آمیختگی دین و سیاست است و نمود آشکار آن در شخصیت و سیره عملی مولای متقیان مبین آن است که ایشان در کوچک‌ترین مسئله زمامداری، با مسامحه برخورد نکرد و از سیاست به عنوان ابزاری جهت نیل به اهداف دین مبین اسلام بهره گرفت.
با توجه به توصیفات ارائه شده می‌توان گفت از آنجایی که در نظام جمهوری اسلامی ما شاهد تعریف موسع از دین هستیم واقعه عاشورا نیز به عنوان یک واقعه دینی نماد واقعی ترکیب دین و دنیا به خصوص در بخش سیاست است چراکه برای حیات بشر به صورت عینی و تجربی مسلک و راه   وروش ارائه می‌دهد درست جایی که سیدالشهدا آزادگی و مبارزه با ستمگر و ظلم را به منصه ظهور می‌رساندند؛ بنابراین زمانی که رئیس‌جمهور از ادامه عاشورا تا به امروز سخن می‌گویند و معتقد هستند که امورات دنیوی حال و حاضر ما نیز باید بر طبق مسلک حسینی و عاشورایی که نمود عالی آن مبارزه با ظلم و فساد و آزادگی است رتق‌وفتق شود امید است که با تکیه بر همین مباحث و جاری بودن تفکر عاشورایی مبارزه با فساد و نابرابری، بی‌عدالتی و ظلم ترجیع‌بندی روند اجرایی در دولت سیزدهم باشد.
سید ابراهیم رئیسی در کنار آنکه از مردم تقاضای دعا برای موفقیت دولتش دارد، عزم خود را برای رفع مشکلات جزم کرده است جان‌کلام آنکه بناست طبق گفته ملای رومی که «گر توکل می‌کنی در کار کن/کشت کن پس تکیه بر جبار کن»، «حرکت» کرده و منتظر «برکت» باشد.