گروه اجتماعی
این روزها انگیزه‌ها برای نگهداری از حیوانات خانگی متفاوت است و به دست آوردن موقعیت اجتماعی از طریق جلب‌توجه دیگران و چشم‌وهم‌چشمی با همسایه‌ها و اقوام در پیشی گرفتن نگهداری از نژادی خاص و یا حیوانی گران‌قیمت برای عده‌ای تبدیل به تفریح شده و این موضوع گاهی باعلاقه به این حیوانات و نگهداری از آن‌ها در تناقض است و در اغلب موارد باعث مزاحمت برای شهروندان می‌شود. پس از به تصویب رساندن یک‌فوریت طرح جداسازی محل گردش حیوانات خانگی از محل بازی کودکان در پارک‌های شهر از سوی شورای شهر تهران، بسیاری این طرح را ناکافی دانسته و خواستار تصویب قانونی با ضمانت اجرایی قوی هستند اما سال ۱۳۹۳ طرحی در این زمینه به مجلس ارائه شد، مبنی بر این‌که افرادی که نسبت به سگ گردانی در معابر عمومی اقدام می‌کنند جریمه شده و یا مجازاتشان حبس باشد اما این طرح به سرانجام نرسید. حالا کارزاری آنلاین به راه افتاده تا برخورد با سگ گردانی لغو و به‌جای ممنوعیت، حضور سگ‌ها در معابر قانونمند شود. آن‌ها تصور می‌کنند با این ممنوعیت، موارد سگ آزاری افزایش می‌یابد و اساسا این اتفاق را برخورد سلیقه‌ای یا دخالت در سبک زندگی می‌دانند، درحالی‌که شاید این مسئله برای گروهی از جامعه و یا صاحبان سگ‌ها جذاب باشد اما برای کودکان و برخی افراد ترسناک و بسیار آزار دهنده است. 
حجت نظری عضو شورای شهر که پیشنهاددهنده این طرح است بر سلامت خردسالان تأکید داشته و اجرای آن را از باب تحقق مصوبه شهر دوستدار کودک و تأمین سلامت شهروندان دارای اهمیت دانسته تا کودکان امکان بازی با آرامش را داشته باشند. 
این موضوع با تويیت یکی از کاربران فضای مجازی موردتوجه قرار گرفت. این کاربر از هراسی روایت می‌کند که مادر و فرزند در پارک‌ به هنگام مواجه با یک سگ تجربه کرده‌اند: « این روزا خبرهای زیادی در مورد سگ گردانی تو فضای مجازی پرشده و کلیپ‌های مختلف پخش می‌شه. اما هیچ‌کس مثل ام زینب نمی‌تونه اهمیت برخورد با سگ گردانی رو درک کنه. چرا!؟ ماجرا از اینجا شروع شد. زینب‌ دو سال و نیمه ما که تازه یک ماه بود از پوشک گرفته بودنش و خودش می‌گفت، تابستون سه سال پیش برای گردش با مامانش میرن بیرون. به سر کوچه که رسیدن، سگی که صاحبش قلاده‌اش روباز کرده بود و آزادانه راه می‌رفت به زینب(دو سال و نیمه) حمله می‌کنه. با صدای جیغ زینب و مامانش، سگش رو برمی‌داره و میره. اون میره اما حالا زهرا (ام زینب) میمونه و دختربچه‌ای که تازه مشکلاتش شروع شده، زینب از ترس دچار بیماری خود ایمنی می‌شه، همه‌ موهای نازدونه می‌ریزه و دوباره به پوشک برمی‌گرده، من کپشن رو دارم مدیریت می‌کنم که دل نسوزونه، اما شما فرض کن به‌جای شونه کردن موهای دخترت و بافتنش، از آخرین مژه‌های نازدونه‌ات عکس بگیری. به‌جای گرفتن مو از روی برس، از روی بالشت سرش جمع کنی.»
بسیاری از بوستان‌ها،  سال‌هاست که به جولانگاه و پاتوق سگ‌ها بدل شده و همه جور سگی در این بوستان‌ها دیده می‌شود؛ سگ‌های گران‌قیمت با نژادها و اندازه‌های مختلف و اغلب سگ‌ها لباس‌هایی گران‌قیمت و بارنگ‌ها و طراحی‌های خاص به تن دارند كه به‌راحتی نمی‌توان نرخ آن‌ها را حدس زد. صاحبان سگ‌ها، قلاده به دست ساعت‌ها در پارک می‌چرخند. صاحبان این حیوانات فقط به تفریح سگ‌هایشان فكر می‌کنند و كودكان جرئت بازی كردن ندارند و از ترس سگ‌ها از ورود به بوستان، خودداری می‌کنند. گویی این بوستان‌ها؛ فقط به سگ‌ها اختصاص یافته است! 
این مشکل که حالا به بحث داغ فضای مجازی تبدیل شده، بحث دیروز و امروز نیست و سال‌هاست که بسیاری از خانواده‌ها با ابراز گلایه‌مندی خود می‌گویند، بیماری‌های بسیاری از حیوان و به‌ویژه سگ به انسان سرایت می‌کند كه اثر آن، آنی و قابل‌تشخیص نیست. مثلا اگر موی سگ وارد بدن انسان شود تا ابد باقی می‌ماند و هیچ‌گاه از بدن خارج نخواهد شد، به همین علت این خانواده‌ها از وضع موجود ناراحت‌هستنداما كسی نیست كه به صدای اعتراضشان گوش کند و به دلیل هراس کودکان، امکان این را ندارند که آن‌ها را برای هواخوری به بوستان‌ها ببرند. 
مریم، مادر كودک هفت‌ساله می‌گوید: هر روز كودكم به این پارک می‌آید تا سگ‌ها را تماشا كند و من نگرانم تا مبادا از دست زدن به این حیوانات بیمار شود. آخر، پارک جای سگ نیست! به كه باید این موضوع را بگویم؟ بارها به كسانی كه با خود سگ به پارک می‌آورند گفته‌ام كه به خاطر بچه‌های ما به این مكان نیایند چراکه صندلی‌ها، وسایل بازی و همه‌جا با حضور این سگ‌ها آلوده می‌شود و امكان بیماری بچه‌ها وجود دارد. بنابراین از سال‌ها پیش این موضوع دغدغه خانواده‌ها بود و پیشنهاد برخی از صاحب‌نظران این بود که مردم باید به‌طورجدی با موضوع تردد سگ در پارک‌ها برخورد كنند و به افرادی كه سگ را با خود داخل پارک می‌آورند این تذكر را بدهند كه سگ، جایش داخل پارک نیست. در این صورت می‌توان از ورود سگ به داخل بوستان‌ها جلوگیری كرد. همچنین با نوشتن منشوری و یا پارچه نوشته و با نصب آن به سردر پارک می‌توانند به افرادی كه این بوستان را در اختیار سگ‌های خود درآورده‌اند اخطار جدی دهند تا آن افراد از اقدام خود دست‌بردارند. گروه دیگری از صاحب‌نظران نیز پیشنهادشان این بود که شهرداری و نهادهای اجرایی مربوطه، مکان‌هایی خاصی را به‌صورت اختصاصی برای استفاده سگ‌ها از فضای سبز در نقاط مختلف شهر طراحی و ایجاد كنند تا صاحبان سگ‌ها بتوانند آن‌ها را برای هواخوری به این بوستان‌ها ببرند.  
با مطرح‌شدن موضوع ممنوعیت نگهداری و گردش سگ، بد نیست به قوانین کشورهای دیگر در این زمینه نگاهی بیندازیم.چین: هر خانواده حق دارد فقط از یک سگ نگهداری کند. علاوه بر این، تمام سگ‌هایی که در شهر نگهداری می‌شوند باید کمتر از ۱۴ اینچ (۵/ ۳۵سانتی‌متر) قد داشته باشد. در این کشور گردش سگ بین ساعات ۷ صبح تا ۷ شب ممنوع است. همچنین نگهداری از نژادهای خاصی مانند ژرمن شپرد، گریت دین، تیبتن ماستیف و نژادهای ترکیبی غیرقانونی است.
هلند: برای نگهداری از سگ باید دوره آموزشی بگذرانید. اگر کسی برای اولین بار اقدام به خرید سگ کند، علاوه بر آموزش‌های عملی باید آموزش‌های تئوری نیز بگذراند. 
​​​​​​​انگلیس: حین گردش، تمام مدت باید سگ تحت کنترل صاحبش باشد و استثنائی برای عمومی یا اختصاصی بودن مکان وجود ندارد، در صورت عدم رعایت نکات ایمنی، صاحب سگ به ۶ ماه زندان و پرداخت جریمه محکوم می‌شود. درصورتی‌که سگ به کسی آسیب برساند، صاحبش به ۵ سال حبس و پرداخت جریمه محکوم‌شده و اگر فردی که مورد حمله سگ قرار گرفته فوت کند، این مجازات به ۱۴ سال زندان و جریمه نقدی ارتقاء پیدا می‌کند.
فرانسه: طبق قوانین این کشور، هر حیوانی که احتمال دارد آسیبی به انسان‌ها وارد کند، طبق دستوری از سوی شهردار به محلی مناسب برای نگهداری منتقل شده و هزینه‌های مراقبت از صاحب سگ دریافت خواهد شد.
نروژ: طبق قوانین نروژ، صاحب سگ باید از صدمه زدن حیوان به دیگران جلوگیری کند. تنها زمانی سگ‌ها می‌توانند بدون قلاده باشند که صاحب سگ در کنارش بوده و یا در حصاری که حیوان را از محل رفت‌وآمد جدا می‌کند، بماند. اگر سگ رفتار و حرکات پرخطر از خود نشان بدهد، باید تمام مدت قلاده داشته باشد.
آلمان: در این کشور حتی سگ‌هایی که رفتار آرام و دوستانه‌ای داشته باشند باید در مکان‌های عمومی با قلاده و تحت نظارت صاحبشان تردد کنند.