حانیه مسجودی
حسن روحانی روز گذشته در آیین‌الحاق ناوشکن «دنا» و ناو مین‌شکار «شاهین» به ناوگان جنوب نیروی دریایی ارتش که به‌صورت ویدئو کنفرانس در تهران و بندرعباس برگزار شد به مذاکرات وین اشاره‌کرده و گفت که «امروز در مذاکرات وین به‌خوبی روشن‌شده است که اگر آمریکایی‌ها و ۱+۴ به تمام تعهدات خودشان عمل کنند، بلافاصله جمهوری اسلامی ایران هم بعد از راستی‌آزمایی به تعهدات خود عمل می‌کند؛ آن‌ها منطق جمهوری اسلامی ایران را پذیرفته‌اند و آن چند مورد باقی‌مانده را هم بپذیرید تا جهان و منطقه ما شاهد رشد و تعامل بیشتر باشد.»
 طولانی شدن مذاکرات به نفع کشور نیست
اما چند نکته درباره اظهارات حسن روحانی رئیس‌جمهور در اینجا حائز اهمیت است:
مذاکرات وین بیش از آنکه انتظار برود به طول انجامیده است و همان‌طور که رهبر معظم انقلاب و برخی کارشناسان به آن اشاره کردند، طولانی شدن مذاکرات افتادن در زمین‌بازی دشمن است.
یکی از نظریه‌های کارشناسانه در مورد نحوه مذاکره غربی‌ها به‌ویژه آمریکا این است که مقامات آمریکایی همواره با طولانی کردن مذاکره با کشورها و اصرار بر مواضع خود و تعیین شروط مختلف با روش‌های تاکتیکی طرف مقابل را از مواضع خود منصرف می‌کنند به‌طوری‌که طرف مقابل خودش از شروط پذیرفته و امتیازهای داده‌شده راضی باشد و در مقابل انتقادات و هجمه‌های وارده نیز بایستد.
 روحانی هنوز به نتیجه مذاکرات امید دارد!
از سوی دیگر در اظهارات رئیس‌جمهور دیده می‌شود که  همچنان به نتیجه‌بخش بودن مذاکرات وین چشم امید دارد و هنوز هم منتظر پذیرفتن شروط توسط آمریکا و رایزنی‌های مختلف برای بازگرداندن این کشور به برجام است، درصورتی‌که در شرایط فعلی این دیدگاه پذیرفته نیست چراکه دولت یازدهم و دوازدهم تمام‌وقت و توان خود را برای به ثمررساندن مذاکرات با کشورهای غربی صرف کرده و در تمام این سال‌ها نتیجه‌ای از این سیاست حاصل نشده است. اکنون هم که به‌روزهای انتخابات و پایان عمر دولت روحانی نزدیک می‌شویم، روحانی و دولتش بر ادامه مذاکرات وین تأکید می‌کنند. 
درحالی‌که دولتمردان در تمام ۸ سال گذشته در تمام بازی‌هایی که غربی‌ها برای کاهش توان هسته‌ای و دفاعی ایران طراحی کردند، واردشده و باوجود خروج یک‌جانبه آمریکا از برجام تصمیم بازدارنده جدی اتخاذ نکردند. بااین‌حال همان‌طور که بارها در مورد آن قلم زدیم، مجلس شورای اسلامی در نخستین سال دوره چهارساله خود طرحی مبتکرانه را برای رفع تحریم‌ها طراحی و تصویب کرد و پس از اجرای آن دست ایران در مقابل غربی‌ها بازتر شد اما دولتمردان بازهم با طرح مجلس مخالفت کرده و با اکراه به اجرای آن تن دادند. 
اکنون باوجوداینکه مجلس شورای اسلامی با اجرای قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها قدرت چانه‌زنی دستگاه دیپلماسی را برای متعهد کردن کشورهای غربی در برجام افزایش داده اما به نظر می‌رسد مسئولان سیاست خارجی هنوز نتوانسته‌اند به‌خوبی از آن بهره ببرند. 
تنها موضع رسمی و قابل‌پذیرش جمهوری اسلامی ایران طبق فرمایش رهبر انقلاب لغو تمام تحریم‌ها و بازگشت کامل آمریکا به برجام است. پس‌ازاین مرحله جمهوری اسلامی ایران وارد فاز راستی‌آزمایی خواهد شد و اگر صحت اجرای تعهد کشورهای غربی به‌واسطه سابقه خراب آن‌ها وفای به عهد، محرز شد به برجام بازمی‌گردد و تعهدات خود را فورا و سریعا انجام می‌دهد.
 لزوم اعتمادسازی برای ظرفیت‌هایی که  از دید دولت روحانی مغفول ماندند 
با این اوصاف پیشنهاد می‌شود که مسئولان سیاست خارجی کشور نیز بدون امیدوار بودن و مشتاق نشان دادن خود برای بازگشت آمریکا به برجام، مذاکرات را پیش ببرد و از موضع خود کوتاه نیایند. چراکه کشوری که ناقض اصلی این توافق بین‌المللی است آمریکا و به دنبال آن کشورهای غربی هستند. اکنون به انتهای سال‌هایی رسیده‌ایم که دولتمردان اعتماد و اعتقادی به تولید داخلی و توان جوانان کشور نداشته‌اند و در همین میان ظرفیت کشورهای همسایه و شرکای بزرگ تجاری در شرق نادیده گرفته‌شده است. حتی اگر دولت روحانی فرضیه ایده آل چشم‌پوشی از غرب و توجه به داخل را به فرضیه ادامه امیدواری به غرب و آمریکا و نیم‌نگاهی به توان داخلی و جوانان کشور تقلیل می‌داد چه تحولات و امیدواری‌های جدیدی که بین مردم و جوانان که سرمایه کشور هستند ایجاد نمی‌شد!
جوانان و بخش عمده‌ای از جامعه با امید ارتباط با کدخدای دنیا به روحانی رأی دادند و حال که  وعده‌های او را دروغ و پوچ دیدند، امید و اعتمادشان را به توان مسئولان برای رفع مشکلات و حتی مدیریت امور ازدست‌داده‌اند. اکنون زمان بازسازی اعتماد و اهمیت به ظرفیت‌های مغفولی است که سال‌هاست تلاش می‌کنند دیده شوند؛ همان جوان‌های نخبه‌ای که از کشور مهاجرت کردند، همان کودکان سیستان و بلوچستانی که کمترین امکانات رفاهی نیز شامل حالشان نشده اما در زیباترین نقطه ایران زندگی می‌کنند، همان مردم خرمشهری که خدا آزاد کرد و مسئولان آن را رها کردند. کشور پر است از ظرفیت‌هایی که انرژی هسته‌ای ایران را به‌جایی رساندند که از بسیاری از نیازهای پزشکی بی‌نیاز شدیم.