اخبار ویژه »
شناسه خبر : 38604
پرینتخانه » سیاسی, مطالب روزنامه
تاریخ انتشار : ۱۹ بهمن ۱۳۹۹ - ۶:۰۷ |
پرونده جنایات پهلوی(7)
گسترش سیستماتیک فقر
دشمنان و ضدانقلاب با بهره‌گیری از روش‌های مربوط به جنگ روانی و رسانه‌ای هر داده بی‌سندی را به‌عنوان واقعیت به افکار عمومی القا می‌کنند.
مصطفی هدایی
دشمنان و ضدانقلاب با بهره‌گیری از روش‌های مربوط به جنگ روانی و رسانه‌ای هر داده بی‌سندی را به‌عنوان واقعیت به افکار عمومی القا می‌کنند.
یک نمونه مربوط به بهشتی است که از قبل انقلاب اسلامی می‌سازند و با توجه به برخی از کمبودها و ناکارآمدی‌های موجود، دوره پهلوی را زمان جهش، پیشرفت، توسعه کامل صنایع، رفاه و آسایش مردم ایران معرفی می‌کنند و برای آن نیز تصاویری از زندگی‌های لوکس و خیابان‌های تازه آسفالت شده ارائه می‌کنند!
پیرو چنین عملیاتی، دست به مقایسه ایران با کشورهای منطقه به‌ویژه خلیج‌فارس می‌زنند و آن مناطق را بیابان‌های برهوت و ایران را بهشت برین به نمایش می‌گذارند.
جای شگفتی است که مردم ایران در آن بهشت برین چرا دست به انقلاب زدند؟ بهترین قاضی در این مورد، آمارها و شاخص‌های زندگی ایرانیان است تا واقعیات خود را نشان دهند. علاوه بر سیاست‌های ضد دینی و استبدادی شاه، فقر و معضلات اجتماعی جامعه را به دره سقوط کشانده بود.
همین ۵۰ سال پیش در عصر پهلوی‌ها، بیش از ۵۰ درصد مردم ایران زیرخط فقر و تنها ۳۰ درصد باسواد بودند. زندگی فوق لاکچری دربار پهلوی و بالانشینی طیف‌های وابسته، به بهای نابودی و فقر یک ملت حاصل شده بود.
جان استمپل؛ دبیر دوم سفارت آمریکا در ایران، در کتاب خود با عنوان «پیرامون انقلاب اسلامی» عنوان می‌کند: «دیدن صدها هزار مخالف و ناراضی همچون صاعقه‌ای بر سر شاه وارد شد آن شوک آن‌چنان مؤثر و قوی بود که باعث فلج فکری و ذهنی او شد.»درآمدهای نفتی ایران در دو دهه پایانی پهلوی به‌تدریج افزایش یافت، به‌نحوی‌که در سال ۱۳۵۵ رژیم پهلوی ۲۰ میلیارد دلار نفت فروخت. این سرمایه‌ها به‌جای سرمایه‌گذاری در مسیر رفع فقر و تولید باثبات به سمت مصرف‌گرایی یک اقلیت ممتاز هدایت شد. رشد فزاینده در استفاده از وسایل نقلیه، وسایل خانگی، تعطیلات خارج، تفریحات در رستوران‌ها و قمارخانه‌ها، ساخت کاخ‌ها و هزینه‌های کلان در خرید تجهیزات نظامی، سرمایه ایران را به باد داد.
بر اساس تحقیقات مستقل در زمان پهلوی دوم و در سال ۱۳۵۱، از جمعیت حدود ۳۱ میلیونی ایران ۵۲ درصد از مردم ایران زیر خط فقر بودند و چهارمیلیون جمعیت هم سوءتغذیه شدید داشتند. مصرف ۷۵ کالری برای سوءتغذیه در آن زمان معیار بود. این به معنای آن بود که این چهارمیلیون توان خرید ۱۰۰ گرم میوه هم نداشتند! ۱۶ درصد از جمعیت ایران در فقر مطلق به سر می‌بردند که برخلاف ادعاهای شاه‌پرستان از وضعیت برتر منطقه‌ای ایران، در ترکیه تنها ۲ درصد در فقر مطلق بودند.این شاخص نشان از توزیع ناعادلانه ثروت در ایران داشت. بیش از ۸۵ درصد شرکت‌های کشور تنها در دست ۴۵ خانواده بود که اکثرا به دربار وابسته بودند. کارشناسان اقتصادی برای اندازه‌گیری شرایط توزیع درآمد و به همان نسبت برای فهم میزان آسیب‌پذیری اقشار مختلف جامعه از ضریب جینی بهره می‌برند که عدد آن بین صفر (اشاره به برابری کامل در توزیع درآمدها) و یک (حـاکی از نـابرابری کامـل در توزیـع درآمدها یا مخارج) است. تحقیقات کارشناسی در زمان پهلوی نشان می‌دهد که ضریب جینی در ایران از ۰.۴۶۰۶ در سال ۱۳۵۱ به ۰.۴۹۹۲ در سال ۵۳ و به ۰.۵۰۲۰ در سال ۵۴ رسیده بود که این میزان تا سال ۱۳۵۶ به ۰.۴۵۸۴ رسیده است. گزارش بانک جهانی نیز گویای همین واقعیت است، به‌طوری‌که ضریب جینی ایران تا سال ۱۹۷۵ به ۰.۵۰۲ رسیده، این در حالی است که در همین زمان رقم ضریب جینی در کشورهای چین، هند و ترکیه به ترتیب ۰.۲۶۶، ۰.۴۲۰ و ۰.۴۷۰۰ بوده است. میزان مرگ‌ومیر کودکان به خاطر شرایط بهداشتی و تغذیه‌ای ضعیف مادران در زمان پهلوی بسیار بالا بود و از هر ۱۰۰۰ کودک ۱۱۱ کودک می‌مردند. این در حالی بود که همین شاخص برای کشور سوریه ۶۷ و ژاپن ۱۰ بود.همچنین شاخص توسعه انسانی در ایران از کشورهایی چون ترکیه و لیبی پایین‌تر بود. توسعه انسانی به معنای زندگی طولانی و سالم، دستیابی به دانش و استانداردهای زندگی آبرومندانه است. این میزان در حالی برای ایران ۰.۴۵ بود که برای ترکیه ۰.۴۷ و مقدار آن برای لیبی ۰.۶۴ و برای ژاپن نیز ۰.۷۷ بود.
بی‌سوادی در زمان پهلوی بیداد می‌کرد. براساس آمار خود رژیم پهلوی ۵۲ درصد بی‌سواد در ایران داشتیم که زنان سهم ۶۴ درصدی بود، این در حالی است که بالاترین قبولی‌های کنکور پس از انقلاب اسلامی متعلق به زنان است و بالای ۹۵ درصد
جمعیت باسواد است. ایران از سوریه، مصر و ترکیه در این زمینه در دوره پهلوی پایین‌تر بود. این شرایط فقر مطلق و بدبختی و زندگی حاشیه‌نشینان شهری و زاغه‌نشینان در حالی بود که پهلوی به‌راحتی می‌توانست نفت کشور را به فروش برساند و هیچ خبری از تحریم و فشار اقتصادی بر کشور نبود. پهلوی به‌طور سیستماتیک جمعیت انبوهی از کشور را در فقر نگاه داشته بود تا بتواند مطامع دولت‌های استکباری و وابستگان درباری را برآورده سازد.
دشمنان و ضدانقلاب با بهره‌گیری از روش‌های مربوط به جنگ روانی و رسانه‌ای هر داده بی‌سندی را به‌عنوان واقعیت به افکار عمومی القا می‌کنند.
یک نمونه مربوط به بهشتی است که از قبل انقلاب اسلامی می‌سازند و با توجه به برخی از کمبودها و ناکارآمدی‌های موجود، دوره پهلوی را زمان جهش، پیشرفت، توسعه کامل صنایع، رفاه و آسایش مردم ایران معرفی می‌کنند و برای آن نیز تصاویری از زندگی‌های لوکس و خیابان‌های تازه آسفالت شده ارائه می‌کنند!
پیرو چنین عملیاتی، دست به مقایسه ایران با کشورهای منطقه به‌ویژه خلیج‌فارس می‌زنند و آن مناطق را بیابان‌های برهوت و ایران را بهشت برین به نمایش می‌گذارند.
جای شگفتی است که مردم ایران در آن بهشت برین چرا دست به انقلاب زدند؟ بهترین قاضی در این مورد، آمارها و شاخص‌های زندگی ایرانیان است تا واقعیات خود را نشان دهند. علاوه بر سیاست‌های ضد دینی و استبدادی شاه، فقر و معضلات اجتماعی جامعه را به دره سقوط کشانده بود.
همین ۵۰ سال پیش در عصر پهلوی‌ها، بیش از ۵۰ درصد مردم ایران زیرخط فقر و تنها ۳۰ درصد باسواد بودند. زندگی فوق لاکچری دربار پهلوی و بالانشینی طیف‌های وابسته، به بهای نابودی و فقر یک ملت حاصل شده بود.
جان استمپل؛ دبیر دوم سفارت آمریکا در ایران، در کتاب خود با عنوان «پیرامون انقلاب اسلامی» عنوان می‌کند: «دیدن صدها هزار مخالف و ناراضی همچون صاعقه‌ای بر سر شاه وارد شد آن شوک آن‌چنان مؤثر و قوی بود که باعث فلج فکری و ذهنی او شد.»درآمدهای نفتی ایران در دو دهه پایانی پهلوی به‌تدریج افزایش یافت، به‌نحوی‌که در سال ۱۳۵۵ رژیم پهلوی ۲۰ میلیارد دلار نفت فروخت. این سرمایه‌ها به‌جای سرمایه‌گذاری در مسیر رفع فقر و تولید باثبات به سمت مصرف‌گرایی یک اقلیت ممتاز هدایت شد. رشد فزاینده در استفاده از وسایل نقلیه، وسایل خانگی، تعطیلات خارج، تفریحات در رستوران‌ها و قمارخانه‌ها، ساخت کاخ‌ها و هزینه‌های کلان در خرید تجهیزات نظامی، سرمایه ایران را به باد داد.
بر اساس تحقیقات مستقل در زمان پهلوی دوم و در سال ۱۳۵۱، از جمعیت حدود ۳۱ میلیونی ایران ۵۲ درصد از مردم ایران زیر خط فقر بودند و چهارمیلیون جمعیت هم سوءتغذیه شدید داشتند. مصرف ۷۵ کالری برای سوءتغذیه در آن زمان معیار بود. این به معنای آن بود که این چهارمیلیون توان خرید ۱۰۰ گرم میوه هم نداشتند! ۱۶ درصد از جمعیت ایران در فقر مطلق به سر می‌بردند که برخلاف ادعاهای شاه‌پرستان از وضعیت برتر منطقه‌ای ایران، در ترکیه تنها ۲ درصد در فقر مطلق بودند.این شاخص نشان از توزیع ناعادلانه ثروت در ایران داشت. بیش از ۸۵ درصد شرکت‌های کشور تنها در دست ۴۵ خانواده بود که اکثرا به دربار وابسته بودند. کارشناسان اقتصادی برای اندازه‌گیری شرایط توزیع درآمد و به همان نسبت برای فهم میزان آسیب‌پذیری اقشار مختلف جامعه از ضریب جینی بهره می‌برند که عدد آن بین صفر (اشاره به برابری کامل در توزیع درآمدها) و یک (حـاکی از نـابرابری کامـل در توزیـع درآمدها یا مخارج) است. تحقیقات کارشناسی در زمان پهلوی نشان می‌دهد که ضریب جینی در ایران از ۰.۴۶۰۶ در سال ۱۳۵۱ به ۰.۴۹۹۲ در سال ۵۳ و به ۰.۵۰۲۰ در سال ۵۴ رسیده بود که این میزان تا سال ۱۳۵۶ به ۰.۴۵۸۴ رسیده است. گزارش بانک جهانی نیز گویای همین واقعیت است، به‌طوری‌که ضریب جینی ایران تا سال ۱۹۷۵ به ۰.۵۰۲ رسیده، این در حالی است که در همین زمان رقم ضریب جینی در کشورهای چین، هند و ترکیه به ترتیب ۰.۲۶۶، ۰.۴۲۰ و ۰.۴۷۰۰ بوده است. میزان مرگ‌ومیر کودکان به خاطر شرایط بهداشتی و تغذیه‌ای ضعیف مادران در زمان پهلوی بسیار بالا بود و از هر ۱۰۰۰ کودک ۱۱۱ کودک می‌مردند. این در حالی بود که همین شاخص برای کشور سوریه ۶۷ و ژاپن ۱۰ بود.همچنین شاخص توسعه انسانی در ایران از کشورهایی چون ترکیه و لیبی پایین‌تر بود. توسعه انسانی به معنای زندگی طولانی و سالم، دستیابی به دانش و استانداردهای زندگی آبرومندانه است. این میزان در حالی برای ایران ۰.۴۵ بود که برای ترکیه ۰.۴۷ و مقدار آن برای لیبی ۰.۶۴ و برای ژاپن نیز ۰.۷۷ بود.
بی‌سوادی در زمان پهلوی بیداد می‌کرد. براساس آمار خود رژیم پهلوی ۵۲ درصد بی‌سواد در ایران داشتیم که زنان سهم ۶۴ درصدی بود، این در حالی است که بالاترین قبولی‌های کنکور پس از انقلاب اسلامی متعلق به زنان است و بالای ۹۵ درصد
جمعیت باسواد است. ایران از سوریه، مصر و ترکیه در این زمینه در دوره پهلوی پایین‌تر بود. این شرایط فقر مطلق و بدبختی و زندگی حاشیه‌نشینان شهری و زاغه‌نشینان در حالی بود که پهلوی به‌راحتی می‌توانست نفت کشور را به فروش برساند و هیچ خبری از تحریم و فشار اقتصادی بر کشور نبود. پهلوی به‌طور سیستماتیک جمعیت انبوهی از کشور را در فقر نگاه داشته بود تا بتواند مطامع دولت‌های استکباری و وابستگان درباری را برآورده سازد.
برچسب ها
پهلوی , فقر , مصطفی هدایی
به اشتراک بگذارید
https://resalat-news.com/?p=38604
تعداد دیدگاه : ۰
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.