محمدحسن دهقانی، کارشناس استراتژیک 
نشریه تایمز در سال ۲۰۱۶، در آستانه مراسم تحلیف دونالد ترامپ در کنار عکس آن تیتری را قرار داد  تحت این عنوان که « رئیس‌جمهور ایالات متفرقه آمریکا » اما به نظر می‌آید این تیتر را برای جو بایدن و مراسم تحلیف او که بسیار سرد و بی‌روح بود باید انتخاب می‌کرد.در این نوشتار تلاش داریم با بررسی نحوه حضور و چگونگی برگزاری این مراسم به نسبت سال‌های گذشته، علل و عوامل این مقدار ضعف و سردی در ایالات متحده که روزی به عنوان ابر قدرت دنیا همه نگاه‌ها به او بود، را بررسی کنیم.با نگاهی به جوبایدن به عنوان چهل و ششمین رئیس‌جمهور منتخب و چگونگی سخنرانی در مراسم تحلیف‌اش در واشنگتن دی سی و نحوه به کارگیری برخی کلمات از جانب وی، به نکات کلیدی بر می‌خوریم و این‌که سراسر این سخنرانی پر بود از کلماتی نظیر تفرقه، دودستگی، جدایی، فشار، ناامیدی و تروریسم دولتی که خود را در تدابیر شدید و بی‌سابقه نیروهای امنیتی نشان داد.  این موارد توسط پدیده ای به نام « ترامپیسم» از دل واقعیت‌های آمریکا بروز و ظهور داده شده است. این در حالی است که بایدن یکی از ضعیف‌ترین دولت‌های تاریخ ایالات متحده به نظر می‌رسد چراکه در بعد سیاسی نه جمهوری خواهان آن را قبول دارند و نه تمام دموکرات‌ها، در بعد اجتماعی نه جامعیتی بین سیاسیون دارد و نه در بین مردم مقبولیت حداکثری و کاملی  و  در بعد امنیتی هم که مسائل نژاد پرستانه و فاشیسم دولتی خود را در کف خیابان‌های ایالات مختلف به وضوح نشان می‌دهد.در بعد اقتصادی هم هزینه‌های هنگفت لشکرکشی‌ها و راه‌اندازی جنگ‌های نیابتی را می‌توان به آن اضافه کرد، با جمع همه این عوامل می‌توان به صراحت نتیجه گرفت و لقب دولت حداقلی را به آن داد. حال این دولت حداقلی با کوله باری از مشکلات داخلی اعم از عدم کنترل بیماری کرونا ، دوگانگی فاحش اجتماعی در بین مردم سفید پوست و رنگین پوست، تروریسم داخلی، فقر گسترده و بیکاری‌های بیشتر از آن، همچنین در بعد خارجی مشکلاتی مثل از بین رفتن هژمونی آمریکایی حتی در بین متحدان سنتی خود، اعتبار زدایی از حیثیت منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای به خصوص در آسیا، خاورمیانه و آمریکایی جنوبی، روبه‌رو است.این‌ها همه نشان از زخم‌های عمیق و شکاف‌های گسترده در جامعه آمریکایی دارد، که در واقع آن عقاب سرسفید ( به‌عنوان نماد آمریکای قوی ) الان سر خود را به زیر انداخته و در ضعیف‌ترین حالت خود پس از فروپاشی شوروی قرار گرفته است و آن را به طور واضح در کلمات منتخب مردم می‌توان دید.پس باید نتیجه گرفت که سرعت افول در ایالات متحده آمریکا شدت بیشتری به خود گرفته و دیگر از آن قدرتی که به استثمار و استعمار دنیا می‌پرداخت، چیزی جز ظاهر وصدای بلند باقی نمانده است‌.