نفیسه امامی
کسب کرسی‌های بین‌المللی در حوزه ورزش سال‌هاست که به یکی از چالش‌های مهم در این عرصه درآمده است؛ کرسی‌هایی که در صورت در اختیار داشتن آن‌ها و حضور مؤثر ایران در مناصب بین‌المللی، ورزش کشور را بهره‌مند می‌کند. این در حالی است که متأسفانه ورزش ایران همواره به دلیل بی‌تدبیری مدیران و اختلاف دیدگاه‌های جناحی و غیرورزشی، نه‌تنها تلاش قابل‌ملاحظه‌ای در این رابطه نداشته است، بلکه کرسی‌های مهمی را هم که در اختیار داشته، ازدست‌داده است.
نمونه چنین اشتباه فاحشی، انتخاب نشدن مجدد مصطفی هاشمی طبا به‌عنوان رئیس کمیته ملی المپیک بود که باعث شد مهم‌ترین کرسی بین‌المللی تاریخ ورزش ایران که عضویت در کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) بود از دست برود. همچنین وحید مرادی، رئیس اسبق فدراسیون شنا و دبیر کل سابق کنفدراسیون شنای آسیا نیز یکی دیگر از کسانی است که به دلیل عدم‌حمایت‌های داخلی، کرسی دبیر کلی آسیا را از دست داد. علی مرادی، دبیر کل کنونی کنفدراسیون وزنه‌برداری آسیا نیز فردی است که به‌واسطه عدم‌حمایت داخلی تا یک‌قدمی از دست دادن این کرسی هم پیش رفت.
ناگفته پیداست که تکیه ایران بر کرسی‌های مهم ورزش دنیا، تأثیر شگرفی در احقاق حقوق ایران و جلوگیری از اتفاقات پشت پرده‌ای که منجر به اتخاذ تصمیمات ناعادلانه و از دست رفتن امتیازات مهم در میادین ورزشی گشته است دارد، اما می‌بینیم به‌سادگی پست‌های مهم ورزشی که بعد از سال‌ها تلاش به‌دست‌ آمده‌اند، از دست می‌روند و تصمیم گیران ورزشی هیچ اقدام مؤثری در کسب مجدد آن‌ها نمی‌کنند.
کاظم اولیایی مدیرعامل پیشین باشگاه استقلال در گفت‌وگو با «رسالت»، مجموعه‌ای از عوامل را باعث عدم دستیابی ایران به کرسی‌های مهم ورزشی در فدراسیون‌های جهانی دانست و گفت: متأسفانه امروز مدیران ستادی ما در سطح بین‌الملل جایگاه مناسبی ندارند، درحالی‌که ایران درگذشته در فدراسیون‌های مختلف جهانی دارای کرسی بود، که آن‌ها را از دست ‌داده‌ایم. اولین کرسی مهم ورزشی برای هر کشوری، عضویت در کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) است که ایران به دلیل اتخاذ سیاست‌های غلط جناحی آن رااز دست داد.
وی اضافه کرد: ایران در فیفا، یوفا، فیلا و سایر فدراسیون‌های جهانی هم روند غلطی را در پیش گرفت، زیرا به‌جای تقویت نمایندگان کشور در کرسی‌های جهانی، سیاست تغییرات غلط در مدیریت داخلی را در پیش گرفت، که نتیجه‌ای به‌جز از دست دادن کرسی‌های بین‌المللی نداشت.
اولیایی با تأکید بر این‌که برای به دست آوردن کرسی‌های ورزشی بین‌المللی باید عوامل متعددی در نظر گرفته شود که یکی از مهم‌ترین آن‌ها ثبات در مدیریت فدراسیون‌هاست و افزود: باید حمایت‌های لازم از ورزش صورت بگیرد، ضمن این‌که حضور در فدراسیون‌های بین‌المللی هم هزینه‌های بالایی دارد. باید بتوانیم با رقبای ورزشی تعامل داشته باشیم و برای گرفتن رأی تبلیغات کنیم هرچند که این کار در کشور به‌ندرت انجام می‌گیرد و گاهی هم مذموم شمرده می‌شود.
مدیرعامل پیشین باشگاه استقلال، تأثیر ورزش را در جلب افکار عمومی بسیار مؤثر دانست و افزود: کشور قطر ازنظر مساحت و جمعیت بسیار کوچک‌تر از ایران است، اما توانسته میزبانی جام جهانی را بگیرد، زیرا در جلب افکار عمومی دولت‌ها و حکومت‌ها موفق ظاهرشده و این مسئله در ورزش بسیار بااهمیت است. کشورها برای میزبانی در حوزه ورزش نیاز به عضویت در مراجع ورزشی مهم بین‌المللی دارند، ولی ما متأسفانه برای رسیدن به آن جایگاه تلاش و سرمایه‌گذاری نمی‌کنیم.
اولیایی بابیان این‌که نباید از تأثیر تحریم‌ها در جلوگیری از حضور ایران در کرسی‌های مهم ورزشی غافل ماند، گفت: شاید یکی از اهداف تحریم‌های ظالمانه، عدم دیده شدن ایران در مناصب بین‌المللی است تا ایران منزوی شود. فعالیت و حضور در مجامع ورزشی بین‌المللی، پاتک مهمی به تحریم‌های بین‌المللی است. به‌عنوان نمونه ما در اوج تحریم‌ها میزبان کشتی گیران آمریکایی بودیم، چراکه انجام چنین اقداماتی از بین برنده تبلیغات منفی تحریم‌هاست. تحریم‌ها در میدان ورزشی خیلی موفق نیستند، اما در بخش‌های ستادی کشورهای حوزه خلیج‌فارس، آمریکا و اسرائیل تلاش زیادی در جهت عدم حضور ایران در مجامع بین‌المللی می‌کنند.
مدیرعامل پیشین باشگاه استقلال، دیپلماسی ورزشی را امری بسیار مهم برای حضور ایران در عرصه‌های جهانی عنوان کرد و افزود: وزارت امور خارجه می‌تواند با برگزاری کلاس‌ها و آموزش‌های مختلف  برای مدیران فدراسیون‌ها، شرایط را برای حضور ایران در مناصب بین‌المللی و اخذ رأی فراهم کند.
اولیایی با اشاره به این‌که افراد توانمند برای حضور در جایگاه‌های ورزشی بین‌المللی در کشور وجود دارند، افزود: ما در برخی از رشته‌ها مانند کشتی افرادی همچون خادم‌ها و یا در فوتبال امثال علی دایی‌ها راداریم  که عناوین مهم بین‌المللی، مدارک دانشگاهی و جایگاه مهم اجتماعی دارند، اما حمایت‌های ویژه‌ای برای حضور آنان در این جایگاه صورت نگرفته است.
وی در پایان سخنانش یادآور شد: اولین مزیت نمایندگان ایران در صورت در اختیار داشتن کرسی‌های مهم جهانی، جلوگیری از تضییع حقوق ورزش کشور است. ما نمی‌خواهیم با حضور در مناصب بین‌المللی حق کشورهای دیگر را ضایع کنیم، بلکه به دنبال احقاق حقوق خود هستیم.