‌|   گروه اجتماعی‌|
می گویند، قیمت در بازار مواد مخدر اهمیتی ندارد، مصرف کنندگان به هر قیمتی که شده، مواد را تهیه می‌کنند در نتیجه تولید بیشتر می‌شود و قاچاقچیان بیشتری وارد عمل شده و دسترسی آن‌ها نیز افزایش می‌یابد. گرچه تمام تلاش ها در چند دهه اخیر صرف از بین بردن تولید و عرضه مواد مخدر شده اما دو عامل اصلی بازار یعنی عرضه و تقاضا نادیده گرفته شده است. اگر قبل از کاهش تقاضا، عرضه کالا کاهش پیدا کند، قیمت آن بالا می رود، این مسئله ممکن است درصد فروش بسیاری از کالا ها را پایین آورد اما در مورد فروش مواد مخدر صدق نمی‌کند.
 «سعید صفاتیان»، رئیس کارگروه کاهش تقاضای اعتیاد کمیته مبارزه با مواد مخدر مجمع تشخیص مصلحت نظام، بر بحث پیشگیری به جای مبارزه تاکید دارد و در گفت‌و‌گو با «رسالت» عنوان می‌کند: «پیشگیری یکی از سه مقوله اصلی مبارزه با اعتیاد است و در همه جای دنیا، این بحث بر درمان و مبارزه مقدم است و عموما مدیران و سیاست‌گذاران به این حوزه ورود نمی‌کنند، چون پیشگیری نیازمند برنامه های طولانی مدت است و مدیران از طرح های کوتاه مدت استقبال می کنند، در نتیجه اثرات برنامه در حوزه پیشگیری نه برای مدیران و مافوق آنان و نه حتی جامعه ملموس نخواهد بود. نکته دوم این است که برنامه های پیشگیرانه بسیار هزینه بر است. البته این مسئله امری دولتی نیست و مردم و ان جی اوها باید در صحنه باشند و با ارائه برنامه به این حوزه ورود کنند.» 
او در ادامه با اشاره به دلایل عدم توفیق در امر مبارزه با مواد مخدر توضیح می دهد: «اگر ایران را کنار بگذاریم، در کل جهان موفقیتی حاصل نشده است و باتوجه به میزان کشفیات، اقتصاد موادمخدر، تولید مواد و درگیری های مسلحانه ای که صورت می گیرد، شاهد توفیق چندانی در این زمینه نیستیم و گزارش های سازمان ملل نیز همین مسئله را اثبات می کند چون کشورهایی که مواد مخدر را تولید می کنند، عموما دولت های قدرتمند و بانفوذی ندارند، در نتیجه شبکه های مافیایی رشد و توسعه می یابد و به راحتی مقامات دولتی را می خرند. مسئله بعدی سود ناشی از تولید موادمخدر است که بسیار بالاست و در اروپا شاید به ۳۰ تا ۴۰ برابر هم برسد و این افزایش قیمت باعث می شود، دلالان، بسیاری از افراد را در بخش های مختلف بخرند، این افراد می توانند قانونگذار یا سیاست گذار باشند. نکته سوم مربوط به سازمان ملل است که قدرت و تاثیرگذاری چندانی ندارد تا بتواند کشورها را در این زمینه مجاب کند و چهارم اینکه مواد مخدر جدید در دنیا و مواد صنعتی باعث شده که مبارزه سخت تر باشد چون درمان و پیشگیری آن سخت تر است و آشنایی و آموزش آن هم به مراتب برای مردم سخت تر شده است. اما این راهم در نظر داشته باشید که نرخ دلار، طی چندسال گذشته چندبرابر شده اما قیمت مواد مخدر چندبرابر نشده و این نشان می دهد که قاچاقچیان، اتاق فکری دارند که دسترسی به مواد را آسان و قیمت راهم پایین نگه داشته اند، همه این ها باعث می شود که نیاز در جامعه برقرار باشد و تا زمانی که نیاز و تقاضا هست، بالطبع عرضه هم وجود دارد بنابراین در بحث مبارزه با مواد مخدر، در وهله اول باید سراغ تقاضا و برنامه های پیشگیرانه برویم. برهمین اساس سرانه پیشگیری در دنیا برای هر فرد، در حدود ۱۰ تا ۱۲ دلار است یعنی تقریبا ۲۰۰ هزار تومان اما در ایران این رقم بسیار پایین تر است، حتی کشورهای دنیا با این هزینه و بودجه موفق نیستند، چه برسد به ما که بودجه های اختصاص یافته مان، یک بیستم این کشورهاست.»
«صفاتیان» در زمینه گردش مالی مواد مخدر می گوید: «اعداد و ارقام متفاوتی ارائه می شود اما در دنیا این رقم به ۱۵۰۰ میلیارد دلار
 می رسد و در ایران، سال ۸۲ بزرگترین و نخستین کار تحقیقاتی در حوزه اقتصادی مواد مخدر انجام و مشخص شد که مواد مخدر ۱۰میلیارد دلار به اقتصاد ایران ضربه می زد و در شرایط فعلی به نظر می رسد بیش از ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار میلیارد دلار باشد.» 
رئیس کارگروه کاهش تقاضای اعتیاد کمیته مبارزه با مواد مخدر، در خاتمه گفته هایش به شمار زنانی که اعتیاد دارند، در قیاس با مردان اشاره داشته و می گوید: «طی سال های اخیر، شیوع مواد مخدر در زنان بیشتر بوده، حال آنکه در سال ۸۴ یا ۸۵ حدود ۹۵ درصد مردان و ۵ درصد زنان معتاد بودند اما در حال حاضر این عدد در مردان به ۹۰ و زنان به ۱۰ درصد افزایش پیدا کرده است.»