|سيد محمد بحرينيان – جانشين سردبير| 
دي‌ماه ۹۸، به‌اندازه چند سال براي ملت ما، رخداد تلخ و شيرين داشته است و ابعاد برخي از رويدادهاي آن، بايد تا مدت‌ها واکاوي شود. يکي از اين رويدادها، شليک اشتباه پدافند خودي به هواپيماي اوکرايني است که پيش‌ازاين در رابطه با آن نوشته‌ام. آن حادثه دل‌خراش، ازآنجاکه يک‌باره ده‌ها جوان دانشگاهي و نخبه را از ما و از جامعه جهاني گرفت، دردي غيرقابل‌تحمل پيدا کرد، اما موضوع اين نوشته، اشتباه هرروزه پدافند خودي در حوزه‌هاي اجتماعي و فرهنگي است که موجب سقوط و نابودي تدريجي سرمايه‌هاي انساني اين کشور مي‌شود. درست است که تلفات يک سانحه رانندگي، شوک‌آور است و شديدتر حس مي‌شود، اما اگر در بلندمدت بررسي کنيم، ميزان خسارت آن بر کشور با خسارات ناشي از جاده‌هاي نامناسب، خودروهاي غيراستاندارد، قوانين غير بازدارنده و هر آنچه در حوزه بسترسازي و مناسب‌سازي رانندگي در کشور رخ مي‌دهد، قابل قياس نيست.
پدافند، به مجموعه اقداماتي مي‌گويند که آفند دشمن را خنثي کرده و يا حداقل تأثير آن را به حداقل مي‌رساند. حال سؤال اين است که در حال حاضر، کدام دستگاه‌ها يا افراد متولي پدافند در برابر هجوم سنگين دشمن در حوزه‌هاي فرهنگي و اجتماعي هستند و چرا اين پدافند در بسياري از موارد عمل نمي‌کند. بدتر آن‌که در بسياري از اوقات، مجموعه پدافندي، به خودي شليک مي‌کند و به‌عکس شليک پدافند به هواپيماي اوکرايني که سهوي بود، اينجا شليک پدافند به نيروهاي خودي، عمدا صورت مي‌گيرد.
نمونه‌ها متعددند. چرا برخي جوانان ما، نبايد در ايران براي خود آينده قابل قبولي متصور باشند و چرا اين‌قدر با پديده مهاجرت نخبگان روبه رو هستيم؟ چرا جوانان نبايد حس کنند که از زبان هيچ‌يک از تريبون‌هاي رسمي کشور، حرفشان گفته نمي‌شود، چرا دانشگاهيان ما، باوجودآنکه در حوزه‌هاي علمي و آموزشي، سرآمد بسياري از دانشگاه‌هاي معتبر دنيا هستند، در حوزه‌هاي فرهنگي و اجتماعي با جامعه ايران تفاوت ملموس دارند، چرا جواني که تمام دوران تحصيلش را در مدارس و دانشگاه‌هاي برتر به‌صورت رايگان گذرانده، وقتي به مرحله ثمر دهي مي‌رسد، نفعش را به جوامعي غير از مردم خود مي‌رساند و حتي گاهي خروجي‌هاي اين سيستم، کاملا ضد سيستم تربيت‌شده‌اند؟‌ حال‌آنکه اغلب اين جوانان، شيفته کشورشان هستند و حتي آن‌هايي که مشکل يا مخالفتي با فضاي حاکم بر کشورشان دارند، بايد بتوانند حرف بزنند و بشنوند و در تعامل و گفت‌وگويي سازنده، گوشه‌اي از پازل اعتلاي کشورشان را پر کنند. به نظر مي‌رسد حال که قرار است مجموعه‌هاي متولي، بازنگري در سامانه‌هاي پدافند نظامي و اصلاح آن‌ها را داشته باشند، بايد با همان اولويت و بلکه بيشتر، سامانه‌هاي پدافند اجتماعي و فرهنگي کشور موردبازنگري قرار گيرد.