شکست های متعدد میدانی و فرامتنی رژیم اشغالگر قدس در مواجهه با جبهه مقاومت،جایی برای تنفس حداقلی صهیونیستها باقی نگذاشته است. نگارش نامه گالانت به نتانیاهو، نقطه آشکارساز این شکست و تباهی محسوب می شود. صورت ماجرا ازاین قرار است که گالانت وزیر جنگ رژیم صهیونیستی ، در نامه‌ای سرگشاده به نتانیاهو  اعلام کرده که اسرائیل بدون هیچ قطب نما و هدفی در حال جنگ است. شبکه ۱۴ تلویزیون رژیم صهیونیستی اعلام کرد، گالانت در پیام خود به نتانیاهو اعلام کرد، شرایطی که ما در آن قدم بر می‌داریم، بدون هیچ قطب نما و هدف واضحی  است، بدون آنکه ما اهداف جنگ را به روز رسانی کرده باشیم به این راه ادامه می‌دهیم و این امر به اداره جنگ ضربه وارد می‌کند.

 فقدان استراتژی ناشی از چیست؟
گالانت خود در جریان تدوین و ترسیم بسیاری از استراتژیها و راهکارهای مصوب کابینه جنگ در خصوص جنگ غزه و لبنان بوده و حتی از آنها دفاع کرده است. اما نامه اخیر وی ، نشان می دهد
 که این استراتژی ها با بحران و چالش مواجه شده و اکنون چاره ای جز تغییر آنها وجود ندارد. کار به جایی رسیده که وزیر جنگ رژیم اشغالگر قدس می گوید در راستای تسلط حداقلی بر معادله کنونی، تل آویو باید تصمیمات دردناک ( کنایه از پذیرش شروط مقاومت ) بگیرد. به گفته وزیر جنگ رژیم صهیونیستی، تحولات اخیر به ویژه تبادل حملات بین ایران و اسرائیل نیاز به گفت وگو و بررسی دارد باید اهداف جنگ را با نگاهی فراگیر به جبهه‌ها بیشتر می‌کند.نتانیاهو هم در پاسخ به این پیام سخنانش را کاملا تعجب آور توصیف و ادعا کرد که فقط یک قطب نما برای این جنگ وجود دارد و آن اهداف جنگی است که کابینه آن را اعلام کرده است!

 اختلافی که تشدید می شود  
گالانت،وزیرجنگ رژیم صهیونیستی دیگرمانند قبل نمی توانداختلافات خود ونتانیاهو را به فاز پنهان هدایت کند.آشکارسازی اختلافات میان گالانت و نتانیاهو فاز دوم فروپاشی کابینه نخست وزیر رژیم اشغالگر قدس را رقم زده است. فاز اول این فروپاشی و انحلال، زمانی آغاز شد که بنی گانتز و سه نفر دیگر از اعضای کابینه اضطراری، از سمت خود کناره گیری کردند. پس از آن، کابینه جنگ ماهیت و کارویژه خود را از دست داد.اما اکنون اختلافات بر سر جنگ غزه و مذاکرات آتش بس، محدود به احزاب صهیونیستی نبوده و به داخل کابینه نتانیاهو تسری پیدا کرده است. محرز و آشکار شدن این اختلافات، مقدمه ای جهت برکناری گالانت تلقی خواهد شد.پیش بینی می شود فاز سوم انحلال کابینه نتانیاهو، شکست در جنگ غزه و خروج بن گویر و اسموتریچ از ائتلاف حاکم بر تل آویو باشد.

 فراتر از اختلاف نظر
آنچه امروز میان نتانیاهو و گالانت می گذرد، فراترازیک اختلاف نظر ساده بر سر جنگ یا مذاکره است. تلقی طرفین نسبت به شرایط کنونی با یکدیگر تفاوت پیدا کرده و ازهمه مهم تر، نتانیاهو نمی تواند تمایل خود را نسبت به ادامه جنگ، آن هم صرفا به سبب بقای حداقلی خود در قدرت کتمان کند. صورت بندی ماجرا چندان دشوار نیست. اختلافات بین سرویس های جاسوسی و دفتر نخست وزیری رژیم صهیونیستی بر سر امضای توافق نامه آتش بس در هفته های اخیر افزایش یافته و از طریق جلسات توجیهی به افکارعمومی درز پیدا کرده است. روزنامه تلگراف در گزارشی می نویسد: «این اختلافات از زمان پیداشدن اجساد اسرای اسرائیلی در تونل های غزه که به اعتراضات و اعتصابات گسترده در اسرائیل منجر شده، شدت پیدا کرده است.» تیم مذاکره بر سر آزادی اسرا به رهبری دیوید بارنیا، رئیس موساد و رونن بار، رئیس شاباک ظاهرا قصد دارند قراردادی را با حماس بر سر اتمام جنگ منعقد کنند اما بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی آنها را ناامید کرده است.

 منازعه نهادهای قدرت در تل آویو
نهادهای قدرت در تل آویو معتقدند  نتانیاهو جلوی توافق را می گیرد، زیرا از این طریق می تواند به قدرت خود متوسل شود. یائیر لاپید، رهبر اپوزیسیون رژیم صهیونیستی چند روز پیش گفت: «اسرائیل در یک جنگ همیشگی گیر افتاده و تاریخ پایانی برای آن هرگز وجود نخواهد داشت.» روزنامه فرانسوی لوموند نیز در گزارشی با اشاره به خشم صهیونیست ها از نتانیاهو نوشت: «نخست وزیر، بنیامین نتانیاهو به جان و سرنوشت اسرا اهمیتی نمی دهد و این حجم از اعتراضات حاکی از خشم اسرائیلی ها از نتانیاهو است.»

اعتراضات در اراضی اشغالی به شکل بی سابقه ای علیه نتانیاهو و کابینه اش گسترش پیدا کرده و اختلافات نخست وزیر و وزیر جنگ رژیم کودک کش صهیونیستی بر سر محورهای فیلادلفیا و نتساریم به نقطه اوج خود رسیده است. بنی گانتز و یائیر لاپید که از آنها به عنوان رقبای سیاسی نتانیاهو یاد می شود، در حال زمینه سازی برای سقوط کابینه کنونی در تل آویو بوده و زوج تروریستی بن گویر اسموتریچ نیز سردرگم تر از هر زمان دیگری مشغول رصد دامنه شکست خود در اراضی اشغالی و منطقه هستند. کشته شدن ۶ اسیر صهیونیست در نوار غزه، تبدیل به نقطه کانونی و آشکارساز اعتراضات علیه نتانیاهو شده و جایی برای تنفس مسموم جلاد غزه و همراهانش درتل آویو باقی نگذاشته است.نخست وزیررژیم صهیونیستی تصورمی کرد فرسایشی شدن جنگ به معنای هضم آن از سوی ساکنان اراضی اشغالی و تطبیق آنها با شرایط اضطراری طولانی مدت خواهد بود. پس از شهادت اسماعیل هنیه و یحیی السنوار رئیس دفتر سیاسی حماس، نتانیاهو تصورمی کردآستانه تحمل ساکنان اراضی اشغالی درقبال جنگ نابرابر کنونی ارتقا یافته وقدرت مانور اووکابینه جنگ درقبال جبهه های غزه و شمال دوچندان شده است.

این قاعده در خصوص لبنان نیز صادق است:جایی که شهادت مظلومانه سید حسن نصرالله و سید هاشم صفی الدین منجر به عقب نشینی مقاومت از مواضع سرسختانه خود در جنگ غزه نشد و بالعکس، بر شدت عملیات مقاومت لبنان علیه دشمن صهیونیستی افزود. در چنین شرایطی گالانت نیز ترجیح داده است غیریت سازی از نتانیاهو را در دستور کار قرار داده و لااقل در روزهای منتهی به شکست رسمی صهیونیستها در میدان نبرد از وی فاصله بگیرد، اما این اقدام فایده ای به حال وی نخواهد داشت.هم اکنون گالانت نیز قدرت ریسک پذیری ارتش را در مواجهه با تحولات جاری محدودتر از هر زمان دیگری تلقی می کند. نتانیاهو قاعدتا در بزنگاه کنونی باید میان دو گزینه «تن دادن به آتش بس» و «استمرار جنگ» یکی را انتخاب کند. انتخاب هریک از این دو گزینه معنایی جز شکست صهیونیست ها در جنگ غزه ندارد.