طبق اعلام وزارت امور خارجه فرانسه، نمایندگانی از ۷۰ کشور و ۱۵ سازمان بین‌المللی در کنفرانس بین‌المللی کمک به لبنان در پاریس شرکت کرده اند. این کنفرانس، با هدف ظاهری عبور بیروت از بحران های امنیتی جاری و ایجاد ثبات در لبنان صورت می گیرد، حال آنکه هدف واقعی پاریس به عنوان اصلی ترین بانی برگزاری آن، قطعا استقرار صلح و امنیت در سرزمین سروها نیست.
 حلقه مفقوده کنفرانس پاریس به گفته دولت فرانسه هدف از این کنفرانس فراهم کردن ۴۰۰ میلیون دلار مورد نیاز است که توسط سازمان ملل برای آوارگان در لبنان درخواست شده است.سازمان ملل اعلام کرده است که به دلیل ادامه جنگ در لبنان، صدها هزار لبنانی آواره شده و نیاز به کمک دارند. سوال اصلی اینجاست که آیا  فرانسوی ها به عنوان یکی از اصلی ترین بانیان جنگ افروزی و تشدید نسل کشی صهیونیستها در غزه و لبنان، صلاحیت برگزاری چنین کنفرانسی را دارند؟از سوی دیگر، چنانچه از ابتدا نیز قابل پیش بینی بود، کاخ الیزه تمرکز شرکت کنندگان بر مصدر بحران یعنی رژیم اشغالگر قدس ، آمریکا و اتحادیه اروپا را خط قرمز خود قلمداد کرده و هدف برگزاری نشست را به اختصاص کمک های سازمان ملل متحد تقلیل داده است. به نظر می رسد بازی تبلیغاتی و هدفمندی که فرانسوی ها در راستای القای تفاوت و غیریت سازی خود با تل آویو و واشنگتن آغاز کرده اند، به مراحل پایانی خود نزدیک می شود، بدون آنکه شاهد دستاوردی برای ماکرون و همراهانش در این زمینه باشیم. 

 شوی نخ نمای ماکرون
اظهارات ماکرون در تقبیح ظاهری رویکرد «بنیامین نتانیاهو» در جنگ لبنان و غزه و متعاقباً، عذرخواهی و دلجویی وی از نخست‌وزیر کودک‌کش رژیم اشغالگر قدس، منبعث از تفاوت ماهوی و راهبردی پاریس-تل‌آویو نیست و بیشتر، نوعی صحنه‌سازی رسانه‌ای و تبلیغاتی جهت القای این غیریت سازی دروغین محسوب می‌شود.نباید فراموش کرد که پاریس از اصلی‌ترین حامیان اطلاعاتی و میدانی جنگ غزه و یکی از مهم‌ترین مهره‌های بازی صهیونیست‌ها در این صحنه خونین به شمار می‌آید.در چنین شرایطی، تلاش فرانسوی‌ها برای نشان دادن خود به‌مثابه بازیگری مستقل و حتی واسطه‌گر در حل بحران‌های جاری در منطقه، نمی‌تواند کمکی به نفی ارتباطات کلان و مبنایی حکومت فرانسه و صهیونیست‌ها کند.جرم انگاری هرگونه مخالفتی با نسل‌کشی غزه به بهانه یهودستیزی، سرکوب وحشیانه تظاهرات گروه‌های حامی فلسطین در پاریس، مارسی و دیگر نقاط فرانسه و از همه مهم‌تر، تجهیز صهیونیست‌ها به انواع ابزار‌های تسلیحاتی و ارتباطی جهت تسریع عملیات نسل‌کشی غزه، ازجمله اتهامات عینی و اثبات‌شده کاخ الیزه در طول یک سال گذشته محسوب می‌شود؛ بنابراین نباید مقهور این بازی تبلیغاتی و نخ نمای پاریس در برهه حساس و سرنوشت‌ساز کنونی شد.

 پاریس یک بازیگر مستقل نیست
نکته مهم تر اینکه پاریس را نباید اساسا در تحولات منطقه به عنوان یک بازیگر مستقل و تصمیم ساز مورد شناسایی قرار داد.کاخ الیزه در رویکرد امنیتی و بین المللی خود، متغیری وابسته به تل آویو و واشنگتن محسوب می شود. از این رو عدم حضور نمایندگان آمریکا و رژیم اشغالگر قدس در کنفرانس پاریس، به معنای عدم رضایت انها از برگزاری آن یا تفاوت دیدگاه کلان و راهبردی آنها با کاخ الیزه در قبال تحولات خونین غزه و لبنان نیست. بهتر است در چنین شرایطی ماکرون و همراهانش به یک سوال اساسی پاسخ دهند: پاریس کدام اقدام بنیادین و ریشه ای را در راستای زدودن آثار جنگ و ناامنی در منطقه صورت داده است؟ پاسخ این سوال مشخص است! 
شرکت های تسلیحاتی فرانسوی کماکان در حال کاسبی از خون شهروندان فلسطینی و لبنانی بوده و محموله های خود را به صورت رسمی یا غیررسمی به تل آویو ارسال می کنند. رژیم کودک کش صهیونیستی نیز در روند جنایات غیرقابل وصف و گسترده خود علیه زنان و کودکان فلسطینی و لبنانی از حمایت لجستیک و امنیتی فرانسوی ها برخوردار است. از این رو بانی برگزاری نشست اخیر پاریس را قطعا نباید کاخ الیزه( آن هم به عنوان یک بازیگر مستقل در حوزه روابط بین الملل!) دانست. فرانسوی ها سال هاست از نقش خود به عنوان یک کشور تعیین کننده و راهبردسازی در جهان خارج شده و در کسوت یک دلال وارد تحولات جاری در نظام بین الملل شده اند.این مسئله، خود را حتی در جنگ اوکراین نیز نشان داده است:جایی که فرانسوی ها به نمایندگی از دولت کنونی آمریکا وظیفه دارند مانع از چینش میز مذاکرات صلح میان مسکو و کی یف شوند. نشست اخیر پاریس نیز از این قاعده مستثنی نیست.  تلاش فرانسوی‌ها برای نشان دادن خود به‌مثابه بازیگری مستقل و حتی واسطه‌گر در حل بحران‌های جاری در منطقه، نمی‌تواند کمکی به نفی ارتباطات کلان و مبنایی حکومت فرانسه و صهیونیست‌ها کند.اخیراً «ژان-نوئل بارو» وزیر امور خارجهٔ فرانسه، در جریان سفر رسمی‌اش به اراضی اشغالی مدعی شد: «زور به‌تنهایی برای تضمین امنیت اسرائیل کافی نیست و برای آزاد کردن گروگان‌های اسرائیلی و بازگرداندن آنها به خانه‌هایشان در شمال (شمال اراضی اشغالی) و بالاخره پس از یک سال جنگ، اکنون زمان دیپلماسی فرا رسیده است.»

 آنچه فرانسوی ها نمی توانند انکار کنند 
فرانسه وقیحانه از دیپلماسی در جنگ غزه و لبنان  سخن می‌گوید، بدون آنکه به نقش مخرب خود در ایجاد و تشدید این بحران امنیتی و انسانی اشاره‌ای کند! در کنفرانس پاریس نیز قرار نیست کمترین پاسخی به این سوال کلیدی داده شود. تمرکز پاریس اکنون علاوه بر جنگ غزه، بر تحولات جاری در لبنان است، جایی که رزمندگان مقاومت علی‌رغم فقدان دبیرکل شهید خود، قاطعانه در برابر دشمن ایستادگی می‌کنند و با موشک‌باران حیفا و پیروزی در نبرد زمینی با دشمن اشغالگر، جایی برای تنفس نتانیاهو و همراهانش باقی نگذاشته‌اند.وزیر امور خارجهٔ فرانسه می‌گوید خشونت در لبنان این کشور بسیار ضعیف‌شده را در آشوبی پایدار فروبرده و این آشوب بیش از هر زمان امنیت تل‌آویو را تهدید می‌کند!بااین‌حال بارو به نقش پررنگ کشورش در تشدید و تصاعد بحران در غرب آسیا، ازجمله لبنان و غزه کمترین اشاره‌ای نکرده است. این همان خصلت همیشگی پاریس در نظام بین‌الملل بوده که نقطه پایانی بر آن متصور نیست.بدون شک آینده جنگ غزه و شکست صهیونیستها درآن، نه از بطن نشست پاریس، بلکه از دل تحولات وواقعیات جاری در میدان نبرد و فرامتن آن رقم خواهد خورد. برخی اختلافات تاکتیکی کوچک میان فرانسوی ها و اضلاع دیگر نسل کشی غزه مانند آمریکا ، رژیم اشغالگر قدس، آلمان و انگلیس نمی تواند مانع از تحقق این واقعیت شود. واقعیتی که به مثابه یک کابوس برای غرب و صهیونیستهاست.