رئیس‌جمهور فرانسه و صدراعظم آلمان در دیداری مستقیم در برلین بر اهداف مشترک خود در اتحادیه اروپا و منطقه یورو تأکید کرده و به‌نوعی دیدار خود را تبدیل به صحنه نمایش اتحاد و همدلی در قاره سبز کردند! اما بر همگان مسجل است که این داستان واقعی نیست. سخن گفتن از اتحاد برلین و پاریس در مواجهه با انواع چالش‌هایی که اروپای واحد با آن مواجه است، بیشتر به‌نوعی طنز شبیه است.به‌عنوان‌مثال، در جریان تشدید منازعات در شرق اوکراین و تسخیر شهرها و مناطق بیشتر از سوی روسیه، کاخ الیزه خواستار مداخله‌گرایی بی‌محابای بیشتر اعضای پیمان آتلانتیک شمالی در جنگ و در مقابل‌،ژرمن‌ها خواستار محدودسازی دامنه این مداخله‌گرایی هستند. بااین‌حال‌هم 
اولاف شولتس، صدراعظم آلمان و هم امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه در ملاقات خود در مزبرگ در حوالی برلین تأکید کردند که اوکراین می‌تواند در نبرد دفاعی خود علیه مهاجم روسی، همچنین به اهدافی در خاک روسیه حمله کند. 
هر دو این  امکان را منتفی نمی‌دانند که اوکراین از تسلیحات ارائه‌شده توسط غرب برای حمله به مواضعی روسیه استفاده کند که اوکراین از آن نقاط مورد حمله قرار می‌گیرد.
اما زمانی که کار به تصمیم سازی نهایی می‌رسد، ژرمن‌ها و فرانسوی‌ها تبدیل به دو قطب مخالف یکدیگر می‌شوند. در طول سال‌های اخیر، بارها ایده‌هایی ازجمله تشکیل ارتش اروپایی مستقل از سوی فرانسوی‌ها مطرح و البته با مخالفت دولت‌های سابق و کنونی آلمان مواجه شده است. در هدایت و مدیریت جنگ اوکراین نیز تأکید طرفین بر گزاره‌های کلی مورد اتفاق‌نظر، نمی‌تواند مصداق همپوشانی راهبردی و تاکتیکی آن‌ها در میدان نبرد باشد. تحولات آتی در نبرد روسیه و اوکراین این اختلاف‌نظر را پیچیده‌تر ساخته و خود را در مواضع متناقض فرانسوی‌ها و ژرمن‌ها نمایان سازد.
در شرایطی که اعضای اروپایی ناتو نسبت به جنگ اوکراین و نحوه ادامه آن ایده‌های متفاوتی دارند ، ماکرون و شولتس درصدد القای نقش رهبری مشترک خود بر اروپا هستند؛ اما این نمایش را حتی کشورهایی مانند مجارستان، بلغارستان، لیتوانی، استونی و رومانی نیز جدی نمی‌گیرند.
جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا اذعان کرده است که در حال حاضر «هیچ اجماعی» در مورد انتقال آموزش نظامی نیروهای اوکراین به داخل خاک این کشور وجود ندارد.
میان این سخن بورل و مواضع ظاهری شولتس و ماکرون در دیدار اخیرشان تعارضی آشکار وجود دارد. 
تحلیلگران مسائل امنیتی و سیاسی متفق‌القول هستند که اتحادیه اروپا به‌واسطه حضور سیاستمداران آماتور و سردرگمی مانند ماکرون و شولتس، بدترین دوران خود را پس از انعقاد پیمان ماستریخت سپری می‌کند. 
همین مسئله منجر به رشد تصاعدی آزای احزاب راست افراطی و ملی‌گرا شده که برخی از آن‌ها ضمن مخالفت با ماهیت اروپای متحد، بر انهدام و اضمحلال ساختار کنونی قدرت در بروکسل( مقر اتحادیه اروپا) تأکید می‌ورزند.
حتی پیش‌بینی می‌شود در آینده‌ای نزدیک، تلفیق بحران‌های امنیتی و اجتماعی در اروپا منجر به تمایل هر چه بیشتری شهروندان این حوزه جغرافیایی مبنی بر گذار از اروپای واحد و بازگشت به شرایط قبل از تأسیس اتحادیه اروپا شود.