حنیف غفاری 
آژانس بین‌المللی انرژی اتمی رسما از  افزایش سطح غنی‌سازی اورانیوم تا خلوص ۲۰ درصد در سایت فردو خبر داد؛ سطحی از غنی‌سازی  که کشورمان  قبل از توافق هسته‌ای به آن رسیده بود.رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان نیز تأکید کرد که ایران به‌زودی غنی‌سازی  ۲۰ درصدی را در سایت فردو آغاز می‌کند. مقامات اروپایی معتقدند که برنامه جامع اقدام مشترک برجام که در سال ۲۰۱۵ به تصویب ایران و اعضای ۱+۵  رسید به تهران اجازه غنی‌سازی در سایت فردو را نمی‌دهد. ایران پیش‌تر در این سایت با استفاده از سانتریفیوژهای نسل اول IR-1 غنی‌سازی می‌کرد.
بااین‌حال، وزرای امور خارجه سه کشور آلمان، انگلیس و فرانسه هرگز از«اصل ماجرا»و« چرایی اقدام اخیر ایران» پرده‌برداری نمی‌کنند، زیرا در این صورت آبرویی برای تروئیکای اروپایی باقی نمی‌ماند. 
واقعیت امر این است که اقدام اخیر جمهوری اسلامی ایران، مصداق یک «واکنش منطقی در قبال بدعهدی طرف مقابل»محسوب می‌شود، نه یک«کنش یک‌جانبه.»تصمیم کشورمان برای بالا بردن سطح غنی‌سازی،جدیدترین تصمیمی  است که از سال ۲۰۱۹ و به‌تلافی خروج دو سال پیش واشنگتن از برجام و اعمال مجدد تحریم‌های آمریکا علیه تهران اتخاذشده و در آینده، ممکن است تصمیمات دیگری نیز در قبال «خروج یک‌جانبه آمریکا از برجام»،« بازگشت تحریم‌های ضد ایرانی» و« بدعهدی اروپا »از سوی مراجع قانونی و اجرایی در کشور اتخاذ شود. 
تا زمانی که پرونده «بی تعهدی غرب در برجام»باز می‌باشد، عقل و منطق به ما اجازه نمی‌دهد تا پرونده «کاهش تعهدات خود در برجام» را به سود طرف مقابل ببندیم. استراتژیست‌ها و تئوریسین‌های صاحب‌نظر در حوزه روابط بین‌الملل معتقدند که در پروسه«مدیریت منازعات و بحران‌ها»، طرفی برنده است که «بیشترین فایده» را به دست آورده و در مقابل، «کمترین هزینه» را پرداخت کند. بدیهی است که در اینجا، ما باید بر روی چهار مؤلفه و هدف متمرکز شویم: افزایش هزینه‌های دشمن درنبرد با ملت و نظام ایران، کاهش فایده‌های دشمن در منازعه با ایران، افزایش فواید و امتیازات ایران در منازعه‌ای که طرف مقابل، آن را با خروج از برجام کلید زده است و درنهایت، کاهش هزینه‌های کشورمان در مواجهه با طرف آمریکایی- اروپایی.
تحقق هر چهار مورد فوق، مقدماتی می‌خواهد که مهم‌ترین آن‌ها، افزایش قدرت مانور راهبردی، حقوقی و فنی کشورمان در مواجهه با خروج آمریکا و بی تعهدی اروپا در قبال برجام می‌باشد. مصوبه اخیر مجلس شورای اسلامی نیز ناظر به همین موارد تهیه و تصویب و درنهایت قانونی شده و قطعا درصورتی‌که از سوی دولت و دستگاه دیپلماسی کشورمان موردحمایت قرار گیرد، می‌تواند به یک «فاکتور هدایت‌کننده منازعه»با طرف غربی تبدیل شود. ما در اینجا سخن از یک«منازعه تمام‌عیار»به میان می‌آوریم! افرادی نظیر «هایکو ماس» وزیر خارجه آلمان یا «ژان ایو لودریان » وزیر خارجه فرانسه طی هفته‌های اخیر، تأکید کرده‌اند که ایران نه‌تنها باید«محاسبه و جبران خسارات ناشی از خروج آمریکا از برجام»و «بی تعهدی‌های اروپا طی سه سال اخیر» را فراموش کند، بلکه باید خود را جهت «امتیازدهی‌های جدید» در حوزه‌های هسته‌ای و غیرهسته‌ای(جهت بسط برجام) آماده کند! بدیهی است که  در چنین شرایطی «ایده‌آل‌گرایی»،«خوشبینی» و«ساده‌انگاری» در مواجهه با آمریکا و تروئیکای اروپایی، برای کشورمان خطرناک و هزینه‌ساز خواهد بود.