|مسعود پيرهادي – سردبير|
دادگاه عالي جبل‌الطارق، سرانجام، حکم به آزادي نفتکش ايراني «گريس ۱» داد. طبق درخواست مالک کشتي، هم‌اکنون اين نفتکش، تحت پرچم ايران است و نام آن به «آدريان دريا» تغييريافته است. ۴۰ روز از دزدي دريايي انگليسي‌ها مي‌گذرد و پس از برخورد قاطع جمهوري اسلامي ايران و توقيف کشتي انگليسي در تنگه هرمز، علي‌رغم درخواست آمريکايي‌ها نسبت به تمديد توقيف نفتکش ايراني، «آدريان دريا» جبل‌الطارق را ترک کرد.
زبان‌شناسي يا Linguistics يکي از علوم مهم و ريشه‌اي به‌حساب مي‌آيد که به مطالعه و بررسي روشمند زبان مي‌پردازد! آري؛ زبان دنيا را بلد بودن، به‌صرف ادعا محقق نمي‌شود؛ براي يادگيري زبان دنيا هم بصر لازم است و هم بصيرت؛ همين دو واحد زبان‌شناسي باعث مي‌شود سرنوشت يک کشور تغيير کند. اگر به‌واقع زبان‌شناس و زبان‌دان شديم، درمي‌يابيم که کجا وقت نرمش قهرمانانه است و کجا زمان ضربت جانانه؛ وگرنه به دوست، اخم مي‌کنيم و به دشمن، لبخند مي‌زنيم. غرض، ايجاد تلخ‌کامي و يادآوري مصائب «تجربه تلخ» نيست، اما اگر مواقع اين‌چنيني يادآوري نکنيم، کساني که حافظه تاريخي‌شان ضعيف است، فرق دوغ و دوشاب را فراموش خواهند کرد و افرادي هم به هر بهانه از دستاوردهاي افسانه‌اي مذاکره خواهند گفت.
بايد پذيرفت اگر تا قيام قيامت هم مذاکره مي‌کرديم نفتکش را آزاد نمي‌کردند؛ در دنياي امروز، نفتکش را نفتکش آزاد مي‌کند و آن‌هم به لطف اقتدار و عزت رخ مي‌دهد، اعتماد به وعده الهي و تبعيت از امر رهبر بصير است که سبب مي‌شود خبر آزادي نفتکش را بخوانيم. اگر آسمان خليج‌فارس و حريم هوايي ايران، جولانگاه پهپادهاي آمريکايي باشد و اقدامي صورت نگيرد، اگر نفتکش انگليسي قوانين و مقررات را زير پا بگذارد و اتفاقي نيفتد، اگر از سوريه، لبنان، عراق و يمن، اخبار پيروزي و اقتدار مسلمانان مخابره نشود، هم نفتکش آزاد نمي‌شود هم ائتلاف دريايي عليه ايران سروسامان مي‌گيرد.
اما امروز بايد قدر دانست و درس گرفت؛ البته نه مثل بعضي درس مذاکره که درس مقاومت. تا همين حد که دادگاه جبل‌الطارق مجبور شد حکم آزادي نفتکش ايراني را بدهد، باعث غرور ملي است؛ تا همين‌جا که نفتکش ما حکم آزادي‌اش را در دست دارد و نفتکش انگليسي هنوز در پيچ‌وخم مقررات بين‌المللي است و سرنوشتش به دست باکفايت نيروهاي ايراني، يعني عزت ايران و ذلت انگليس؛ تا همين نقطه که پهپاد آمريکايي ساقط شد و آب از آب تکان نخورد يعني زانو زدن به‌اصطلاح کدخدا به پيشگاه مردم باخدا.
وَلِلَّهِ العِزَّةُ وَلِرَسولِهِ وَلِلمُؤمِنينَ وَلكِنَّ المُنافِقينَ لا يَعلَمونَ؛ عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است؛ ولي منافقان نمي‌دانند! زيست مؤمنانه همراه باعزت است فلذا کسي اجازه ندارد اين عزت را ناديده بگيرد چراکه قاطبه اين کشور را مؤمنان شکل داده‌اند و نشانه‌هايش را بر سر هر کوي و برزن مي‌توان ديد که چگونه سيصد هزار تن با خون خود براي اين کشور، عزت خريدند. بر ماست که دو واحد زبان‌شناسي را به نحوي بگذرانيم تا اين عزت، خدشه‌دار نشود.