این روزها و شب‌ها گاهی تلویزیون مستقیم غزه را نشان می‌دهد. اگر روز باشد یکجور بلا بر سر آدم می‌آورد تصاویرش، اگر شب باشد جور دیگر. وقتی روز است، تو با خودت می‌گویی الآن دقیقا چند خانه درست، بی‌آسیب، ویران‌نشده در غزه باقی مانده؟ اگر کسی بخواهد از دست بمباران در امان بماند، دقیقا باید به کجا پناه ببرد؟ اینکه آدم احتمال زیاد بدهد فردا یا چند روز زنده نخواهد بود، چگونه احساسی دارد؟

نه اینکه احتمال بدهد، احتمالش زیاد باشد. اینکه در یک بیمارستان آب نباشد، برق نباشد، سوخت برای تأمین برق اضطراری نباشد، کادر درمان به اندازه کافی نباشد، دارو و تجهیزات پزشکی نباشد و در عین حال کماکان مردم آنجا را جبرا به چشم یک بیمارستان که می‌شود به آنجا پناه برد ببینند، چه فاجعه‌ای است. شبش هم تصاویر ویران‌کننده‌ای دارد. در سرتاسر غزه در شب به اندازه یک دهات چراغ و روشنایی به چشم نمی‌خورد.

این ظلم‌ها دارد بر سر یک ملت بی‌گناه می‌آید. ملتی که جرمشان این است که دارند در خانه‌ها و وطن‌شان زندگی می‌کنند. ملتی که مسلمان هستند. ملتی که اگر جنگ نباشد هم در زجرند. این حقیقت‌ها نمی‌گذارد ناظرانی که قلبی در سینه دارند، بی‌تفاوت در خانه‌های خود بنشینند. نیرویی آدم را به سمت خیابان‌ها می‌کشاند. همان نیرویی که مردم را پس از شهادت حاج‌قاسم در جمعه خونین سیزدهم دی‌ماه به سمت نمازجمعه و سپس خیابان کشاند. نمازجمعه پناهی است برای فریادهای ظالم‌ستیزانه. فریادهایی که در این جمعه پاییزی نیز از سرتاسر ایران شنیده شد و این روز را به روز قدسی دیگر بدل ساخت. روز قدسی که نه در رمضان است و نه در ربیع، که در محرم خونین مردمان فلسطین است.

ربطی به این ندارد که اهالی غزه شیعه‌اند یا سنی، هرجا که ظلم و مظلومیت به اوج برسد بوی کربلا می‌آید. نه تنها ایران، که سرتاسر غرب آسیا علیه غاصب به پا خاسته اند. از اردن گرفته تا عراق و یمن. با این حساب جای تعجب نیست که مردمان ام‌القرای مقاومت، ایران اسلامی حماسه خلق کنند. 

ایرانیان    از زن و مرد، پیر و جوان و کودک و بزرگسال پس از اقامه نماز وحدت بخش جمعه، به خیابان ها آمدند و با فریاد «مرگ بر اسرائیل» و «مرگ بر آمریکا»، نفرت و انزجار خود از جنایات رژیم غاصب و کودک‌کش صهیونیستی را اعلام و قاطعانه از قیام انتفاضه ملت فلسطین و عملیات طوفان الأقصی حمایت کردند. فریاد «فلسطین، فلسطین حمایتت می‌کنیم»، «دفاع از فلسطین موجب عزت ماست – نابودی صهیونیسم فرمان ملت ماست» ندایی بود که    در آسمان ایران اسلامی طنین انداز شد.