وحید عظیم‌نیا
امروز دقیقا ۴۲ سال از آن پنج شنبه بهاری در دل زمستان سرد سوزان می‌گذرد؛ زمستانی که نه یک ‌فصل بلکه به درازای یک قرن در آن «هوا دلگیر، در‌ها بسته، سر‌ها در گریبان  و دست‌ها پنهان» بود و مردم ظلم‌ستیز این سرزمین با آنکه «ره تاریک و لغزان» بود به‌پا‌خاستند. عقربه‌های ساعت که کُندی حرکت آن را گوشه‌نشینان زندان‌های مخوف ساواک بهتر از هر کس دیگری درک می‌کنند، ۹ و ۲۷ دقیقه و ۳۰ ثانیه روز ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ را نشان می‌داد که هواپیمای حامل امام امت در فرودگاه مهرآباد تهران به زمین نشست و بعد از ۱۵ سال، راهبر  حکیم انقلاب اسلامی به وطن بازگشت؛ اما این بار نه در قامت یک مخالف و یا زندانی سیاسی بلکه به‌عنوان پرچمدار بزرگ‌ترین و مردمی‌ترین انقلاب عصر جدید.اهمیت این انقلاب آنجایی است که به فرموده خلف صالح امام امت، آن روز که جهان میان شرق و غرب مادی تقسیم شده بود و کسی گمان یک نهضت بزرگ دینی را نمی‌بُرد، انقلاب اسلامی ایران، با قدرت و شکوه پا به میدان نهاد؛ چارچوب‌ها را شکست؛ کهنگی کلیشه‌ها را به رخ دنیا کشید؛ دین و دنیا را در کنار هم مطرح کرد و آغاز عصر جدیدی را اعلام کرد. طبیعی بود که سردمداران گمراهی و ستم واکنش نشان دهند، اما این واکنش ناکام ماند. چپ و راست مدرنیته، از تظاهر به نشنیدن این صدای جدید و متفاوت، تا تلاش گسترده و گونه‌گون برای خفه کردن آن، هرچه کردند به اجل محتوم خود نزدیک‌تر شدند.
آزادی، اخلاق، معنویت، عدالت، استقلال، عزت، عقلانیت، برادری  و … ازجمله شعار‌های این انقلاب مردمی بوده و هست؛ شعار‌هایی که مربوط به همه نسل‌ها بوده و همین دربرگیری همگانی زمانی و مکانی منجر به پیوند ناگسستنی امت و ملت در این بیش از چهار دهه شده است.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی، ۲ سال قبل همزمان با چهلمین سالروز پیروزی انقلاب اسلامی، با انتشار منشور گام انقلاب در مطلع آن به شیوایی و رسایی یادآور شدند از میان همه  ملت‌های زیر ستم، کمتر ملّتی به انقلاب همّت می‌گمارد؛ و در میان ملّت‌هایی که به‌پاخاسته و انقلاب کرده‌اند، کمتر دیده‌شده که توانسته باشند کار را به نهایت رسانده و به‌جز تغییر حکومت‌ها، آرمان‌های انقلابی را حفظ کرده باشند. اما انقلاب پرشکوه ملت ایران که بزرگ‌ترین و مردمی‌ترین انقلاب عصر جدید است، تنها انقلابی است که یک چله‌ پُرافتخار را بدون خیانت به آرمان‌هایش پشت سر نهاده و در برابر همه‌  وسوسه‌هایی که غیرقابل مقاومت به نظر می‌رسیدند، از کرامت خود و اصالت شعارهایش صیانت کرده و اینک وارد دومین مرحله‌  خودسازی و جامعه‌پردازی و تمدن‌سازی شده است.
البته همان ایام عنوان شد بیانیه گام دوم انقلاب تجدید مطلعی است خطاب به ملت ایران و به‌ویژه جوانان که به‌مثابه منشوری برای «دومین مرحله‌  خودسازی، جامعه‌پردازی و تمدن‌سازی» خواهد بود و «فصل جدید زندگی جمهوری اسلامی» را رقم خواهد زد و انقلاب را به آرمان بزرگش که ایجاد تمدن نوین اسلامی و آمادگی برای طلوع خورشید ولایت عظمی (ارواحنافداه) هست، نزدیک خواهد کرد.
رهبر حکیم انقلاب اسلامی در بخشی از این منشور، «سنگین کردن کفه‌  عدالت در تقسیم امکانات عمومی کشور» را یکی از برکات انقلاب اسلامی نامیدند و فرمودند:انقلاب «کفه عدالت را در تقسیم امکانات عمومی کشور سنگین کرد. نارضایتی این حقیر از کارکرد عدالت در کشور به دلیل آنکه این ارزش والا باید گوهر بی‌همتا بر تارک نظام جمهوری اسلامی باشد و هنوز نیست، نباید به این معنی گرفته شود که برای استقرار عدالت، کار انجام نگرفته است. واقعیت آن است که دستاورد‌های مبارزه با بی‌عدالتی در این چهار دهه، با هیچ دوره‌  دیگر گذشته قابل‌مقایسه نیست. در رژیم طاغوت بیشترین خدمات و درآمد‌های کشور در اختیار گروه کوچکی از پایتخت‌نشینان یا همسانان آنان در برخی دیگر از نقاط کشور بود. مردم بیشتر شهر‌ها به‌ویژه مناطق دوردست و روستا‌ها در آخر فهرست و غالبا محروم از نیاز‌های اولیه  زیرساختی و خدمت‌رسانی بودند. 
جمهوری اسلامی در شمار موفق‌ترین حاکمیت‌های جهان در جابه‌جایی خدمت و ثروت از مرکز به همه‌جای کشور، و از مناطق مرفه‌نشین شهر‌ها به مناطق پایین‌دست آن بوده است. آمار بزرگ راه‌سازی و خانه‌سازی و ایجاد مراکز صنعتی و اصلاح امور کشاورزی و رساندن برق و آب و مراکز درمانی و واحد‌های دانشگاهی و سد و نیروگاه و امثال آن به دورترین مناطق کشور، حقیقتا افتخارآفرین است؛ بی‌شک این‌همه، نه در تبلیغات نارسای مسئولان انعکاس یافته و نه زبان بدخواهان خارجی و داخلی به آن اعتراف کرده است؛ ولی هست و حسنه‌ای برای مدیران جهادی و بااخلاص نزد خدا و خلق است. البته عدالت مورد انتظار در جمهوری اسلامی که مایل است پیرو حکومت علوی شناخته شود، بسی برتر از این‌ها است و چشم امید برای اجرای آن به شما جوان‌هاست.»
دو سال از گام دوم انقلاب در حالی سپری شدن است که با استناد به همین فرصت می‌توان درباره کیفیت مسیر نیل به تمدن نوین اسلامی اظهارنظر کرد. البته بدیهی است باید‌های زیادی برای به سرمنزل مقصود رسیدن هست که تا پاس نشوند، طعم شیرین موفقیت آن‌طور که باید، چشیده نخواهد شد.
حدود یک ماه پس از ابلاغ منشور گام دوم انقلاب، سکانداری عدالتخانه ایران اسلامی به حجت‌الاسلام سید ابراهیم رئیسی سپرده شد و به اذعان خبرگان در این مدت، شمشیر عدالت دستگاه قضا بر دیرک خیمه‌های غارتگران بیت‌المال و امویان معاصر نشسته است. البته این رویه امسال نیز با ابلاغ سند ارتقا یافته تحول قضائی، یک گام به جلو حرکت کرد.این‌که دستگاه قضا برخورد با مفاسد را از درون خود شروع کرد و هم‌اکنون جلوی تخلف برخی بالاترین مقامات این کشور کوتاه نمی‌آید (مانند تخریب ویلای دو مقام مسئول ارشد پیشین و فعلی در فیروزکوه)، نشان از حرکت مطمئن انقلاب اسلامی در صراط قویم است و نشان می‌دهد با همان انگیزه  و اراده‌ای که حکومت خودفروخته و ظالم شاهنشاهی در هم کوبید می‌تواند مسیر رسیدن به تمدن نوین اسلامی را تصریح کرد.
این در حالی است که  کمتر از یک سال پس از تغییر سکانداری قوه قضائیه، مستأجران بهارستان نیز جای خود را به وکلای تازه‌نفسی داده‌اند که امید می‌رود استوارتر از گذشته در مسیر تمدن نوین اسلامی گام بردارند.
حلقه سوم و تکمیل‌کننده این مسیر نیز تشکیل دولت «جوان حزب‌اللهی» است که امید است با تحقق آن، زمینه تمدن نوین اسلامی تسهیل شود و دین و دنیای مردم در کنار هم تأمین شود.