علیقلی ایمانی، مدیرعامل بنیاد ملی گندمکاران در گفت‌وگو با‌ خبرنگار‌ «رسالت» بیان کرد: قریب به ۵ میلیون تن گندم از ابتدای فصل خرید، مورخ ۷ فروردین‌ماه ۱۴۰۲ در کشور خریداری‌شده است و مبنای پرداخت بر اساس قیمت سال گذشته یعنی ۱۰ هزار و پانصد تومان قیمت گندم و مبلغ ۱۰۰۰ تومان جایزه تحویل بوده است. براین اساس از ابتدای فصل خرید تاکنون، ۵۰ هزار میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومان گندم خریداری و پرداخت‌شده است. دولت بیش از ۵۰ هزار میلیارد تومان از مطالبات گندمکاران را‌ پرداخت کرده و بخش قابل‌توجهی از این پرداختی‌ها، طی هفته گذشته بوده است. طی ۵ روز گذشته حدود ۲۵ هزار میلیارد تومان از مطالبات گندمکاران ‌پرداخت‌شده است. اگر با قیمت فعلی مجموع مطالبات و تحویلی‌ها را موردبررسی قرار دهیم، خواهیم دید که حدود ۶۷ درصد از مطالبات پرداخت‌شده است و حدود ۳۳ درصد در صف انتظار برای پرداخت مطالبات قرار دارند. 
وی افزود: درصدد اصلاح نرخ خرید تضمینی گندم می‌‌باشیم و امیدواریم طی روزهای آتی جلسات شورا برگزار گردد و نرخ موردنظر؛ یعنی مبلغ ۱۷ هزار تومان مصوب گردد. به طورحتم این نرخ موردقبول تشکل‌های بخش کشاورزی، مجموعه وزارت جهاد کشاورزی و مجلس شورای اسلامی به ویژه کمیسیون کشاورزی خواهد بود. ایمانی تصریح کرد: مصوبه شورای قیمت‌گذاری و اتخاذ سیاست‌های حمایتی در سال گذشته، مورخ اسفندماه ۱۴۰۱ مبنی بر تکلف دولت نسبت به پرداخت مطالبات گندمکاران بود. در قانون نیز این امر به صراحت عنوان‌شده است. مطابق قانون؛ اگر تأخیری اتفاق بیفتد، دولت ملزم به پرداخت خسارت برابر نرخ سود روزشمار اعلام‌شده از سوی بانک مرکزی به کشاورزان خواهد بود. مدیرعامل بنیاد ملی گندمکاران همچنین خاطرنشان کرد: کشاورز حدود ۸ ماه زحمت می‌کشد. این درحالی است که بخش عمده کشاورزی کشور، خرده مالکی و معیشتی می‌باشد و صنعتی و با پشتیبانی قوی مالی نیست. زحمت فراوان کشاورز آن‌هم در وضعیت خرده مالکی بیانگر عدم تحمل تأخیر در پرداخت مطالبات است. شرایط مالی و میزان نقدینگی کشور به‌گونه‌ای نیست که بتواند تأخیر در پرداخت مطالبات را تاب بیاورد. مادامی که کشاورز وارد عرصه می‌شود، وام دریافت می‌کند و موظف به پرداخت اقساط ماهانه می‌گردد. حال اگر یک روز سررسید اقساط او عقب بیفتد، همان بانک دولتی ۶ درصد جریمه تأخیر در پرداخت اقساط را بر روی وام کشاورز اعمال می‌کند. این درحالی است که بسیاری از کشاورزان توانایی دریافت وام را ندارند؛ ضامن ندارند و امکانات کافی برای استفاده از سیستم بانکی را دارا  نیستند. در چنین حالتی ناچار به دریافت نهاده‌ با قیمت بالاتر در فصل‌ محصول می‌شوند. این امر موجب قیمت و سود مضاعف برای کشاورزان می‌شود و معیشتشان را دچار مشکل می‌سازد. او یادآور شد: مطالبات گندمکاران می‌بایست در اسرع وقت و بازه زمانی تعیین‌شده پرداخت گردد. مادامی که کشاورز‌ بار‌ خود را برای رسیدن به سیلوی دولت تحویل کامیون می‌دهد، موظف به پرداخت هزینه است. به طورحتم راننده کامیون با درنظر گیری زمان مطالبات، بار خود را جابه‌جا‌ نمی‌کند و هرلحظه هزینه رفت‌وآمد خود را می‌خواهد. سایر بخش‌ها نیز این‌چنین است و هریک به ازای خدمت خود، هزینه دریافت می‌کنند. مادامی که کشاورز امکان پرداخت این هزینه‌ها را نداشته باشد، دچار نارضایتی و بروز مشکل در فرآیند تولید و برداشت محصول خود می‌شود. 
وی متذکر شد: به طورحتم عدم پرداخت به‌موقع و عدم تعیین تکلیف نرخ خرید تضمینی گندم روی‌ کشت گندم در سال آینده اثر سوء خواهد داشت. کشاورز به‌حساب و کتاب می‌نشیند و چنانچه هزینه‌ها و سود نهایی معقول و به‌صرفه نباشد، دیگر کشت نخواهد کرد و به سمت محصولات اقتصادی و مقرون به‌صرفه خواهد رفت. ایمانی بیان کرد: کشاورزانی که درصدد کشت دوم یا کشت تابستانه می‌باشند نیز برای شروع و آغاز کشت خود نیاز به نقدینگی کافی دارند. بدیهی است که دولت مشکلات خاص خود را دارد اما می‌بایست در پرداخت مطالبات کشاورزان اهتمام ویژه بورزد. کشاورز هیچ‌چیز اضافه‌ای را مطالبه نمی‌کند؛ او کالا می‌دهد و در ازای کالاهای خود، هزینه خدمت می‌خواهد. مدیرعامل بنیاد ملی گندمکاران همچنین ادامه‌ داد: متأسفانه شرایط به‌گونه‌ای رقم خورده که  کشاورز برای دریافت سود منصفانه و ناچیز خود می‌بایست در ابتدای امر هزینه بسیار صرف کند. چنین روندی موجب عدم اشتیاق و تمایل وی به ادامه راه و کار کشاورزی می‌شود. وی در پایان این گفت‌وگو اظهارکرد: امروز نگاه دولتمردان این است که بهره‌وری کشاورزان می‌بایست افزایش پیدا کند. به طورحتم موافق با چنین روندی می‌‌باشیم و خود نیز بر این باوریم که سطح بهره‌وری می‌بایست افزایش پیدا کند و از نهاده‌ها استفاده بهینه شود تا عملکرد افزایش و تولید بهبود پیدا کند. لازمه افزایش بهره‌وری، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها می‌باشد. به طورمثال در بخش سیستم‌های آبیاری تحت فشار می‌بایست سرمایه‌گذاری انجام دهیم و بستری که از توان کشاورز خارج است را برای او رقم بزنیم.