گروه  بین الملل
 رئیس جمهور ترکیه به شدت از دخالت مستقیم کشورهای غربی در امور داخلی خود خشمگین است، بدون آنکه از  قصور و نقش خود در خصوص این جسارت غربی ها پرده بردارد! «رجب طیب اردوغان» رئیس‌جمهور ترکیه گفت: سفرای ۱۰ کشور از جمله آلمان و ایالات متحده که خواستار آزادی «عثمان کاوالا» شده بودند، عنصر نامطلوب اعلام خواهند شد.به گزارش روزنامه «حریت» ترکیه، وی با اشاره به اصطلاحی که در دیپلماسی به کار می‌رود و به معنای اولین قدم قبل از اخراج است، گفت: من به وزیر خارجه کشورمان دستور داده‌ام که این ۱۰ سفیر را در اسرع وقت به عنوان عنصر نامطلوب اعلام کند.
  تهدیدی که عملیاتی شد
رئیس‌جمهور ترکیه پیش تر  سفیران آلمان، آمریکا و ۸ کشور غربی دیگر را که در امور داخلی ترکیه مداخله کرده‌ بودند به اخراج تهدید کرده بود.وزارت امور خارجه ترکیه شامگاه دوشنبه سفیران ۱۰ کشور را به دلیل بیانیه مشترک آنها که خواستار آزادی عثمان کاوالا، تاجر ترکیه‌ای زندانی در این کشور شده بود احضار کرد.
در بیانیه وزارت خارجه ترکیه آمده بود: «ترکیه یک دولت قانونمدار است. هیچ دولت یا هیچ طرف دیگری نمی‌تواند در مورد مراحل قانونی به دادگاه‌های ترکیه تحکم کند. فرآیند قضائی در مورد عثمان کاوالا، که توسط دادگاه‌های مستقل انجام شده، ادامه دارد. همه باید به این فرآیندهای قضائی احترام بگذارند».
«عمر چلیک» سخنگوی حزب حاکم ترکیه (عدالت و توسعه) نیز در تويیتی نوشت: «این یک الزام است که همه نهادهای دیپلماتیک به حاکمیت کشور ما و استقلال دستگاه قضائی ترکیه احترام بگذارند و از مداخله در امور داخلی ما خودداری کنند».
سه‌شنبه هفته پیش سفارتخانه‌های آمریکا، کانادا، فرانسه، فنلاند، دانمارک، آلمان، هلند، نیوزلند، نروژ      و  سوئد خواستار آزادی کاوالا شدند که به دلیل نقش ادعایی در اعتراضات سال ۲۰۱۳ و تظاهرات‌های بعدی آن، چهار سال است در زندان به سر می‌برد.اردوغان روز پنج‌شنبه در جمع خبرنگاران گفت: «من به وزیران خارجه [این کشورها] گفتم که نمی‌توانم میزبانی‌شان را بپذیرم.آیا در حیطه کار شما است که ترکیه را موعظه کنید؟ شما که هستید؟»
 اردوغان تعادل ندارد! 
واقعیت امر این است که اگرچه دخالت کشورهای غربی در امور داخلی دیگر کشورهای دنیا محکوم و غیر قابل قبول می باشد، اما رئیس جمهور ترکیه نمی تواند از یک سو به صورت کامل به بازی در زمین آمریکا، رژیم صهیونیستی و غرب ادامه دهد و از سوی دیگر، منتقد  دخالت آنها در امور داخلی آنکارا باشد! این تناقضی است که خود اردوغان مولد آن بوده است نه فردی دیگری! رجب طیب اردوغان تاکنون بارها به عنوان یک ابزار مورد معامله های آشکار و پشت پرده بازیگران
 بین المللی قرار گرفته است. در جریان مذاکرات ترکیه و اتحادیه اروپا، بروکسل با وجود وعده های زیادی که به آنکارا داد این پروسه را به تأخیر انداخت یا در آن خلل ایجاد کرد. همچنین ترکیه با وجود در اختیار قرار دادن پایگاه اینجرلیک به غرب هنوز به عنوان یکی از اعضای اصلی و فعال ناتو مورد ارزیابی دیگران قرار نگرفته و هنوز در میان اعضای ناتو حکم بازیگری غریبه و در مواردی دردسرساز را دارد. لحن تند و صریح مقامات آلمانی خطاب به اردوغان این موضوع را به خوبی نشان می دهد.حتی کار به جایی رسید که برخی اعضای ناتو، گزینه ای به نام «اخراج ترکیه از ناتو» را مطرح کرده و بر روی آن پافشاری کرده اند. ینس استولتنبرگ دبیر کل ناتو این موضوع ( اخراج ترکیه از ناتو) را رد کرده است اما به نظر می رسد پس از بروز تنش دیپلماتیک اخیر میان آنکارا و بازیگران غربی، بار دیگر به صورت جدی مورد بررسی کشورهایی مانند آمریکا، آلمان، فرانسه و … قرار گیرد. 
  تکلیف اردوغان مشخص نیست 
تکلیف رئیس جمهور ترکیه با خودش نیز مشخص نیست! هر کجا ترجیح دهد با آنکارا به عنوان یک ابزار قمار در منطقه و نظام بین الملل بازی 
می کند. به عبارت بهتر، اردوغان خود نیز به خوبی می داند که نمی تواند بر روی حمایت واقعی اعضای ناتو از خود حسابی باز کند اما کماکان به همان بازی نخ نمای خود ادامه می دهد!
 بهتر است اردوغان به این سؤال مهم پاسخ دهد که اگرواقعا از دخالت غرب در امور داخلی خود خشمگین می شود، چرا در پشت پرده به اصلی ترین
 مجری سیاست‌های کلان و خطرناک غرب و رژیم اشغالگر قدس در منطقه غرب آسیا و آسیای مرکزی و قفقاز تبدیل شده است؟! 
یکی از کشورهایی که اردوغان به یکی از اصلی ترین
 بانیان بحرانسازی در آن تبدیل شد، سوریه می باشد. 
حتی پس از ناکامی اردوغان در حمایت از گروه‌های تروریستی –تکفیری مانند داعش و جبهه النصره، رئیس جمهور ترکیه بار دیگر به حمایت خود در بازسازی و بازتعریف این گروه‌های تروریستی در منطقه ادامه داده است. تاکنون بارها عنوان شده است که سیاست های اردوغان و دولت متبوعش در قبال بحران سوریه می تواند به پاشنه آشیل امنیتی این کشور تبدیل شود. ترکیه تاکنون فرصت های زیادی را در خصوص بازگشت به سیاست های معقول منطقه ای خود از دست داده و روز به روز برای خود و منطقه هزینه سازی های
بیشتری می کند. در این میان آنکارا نه تنها از دور برگردان‌هایی که در مسیر آن برای بازگشت از سیاست های خطرناک فعلی وجود داشته استفاده نکرده است، بلکه بازی در زمین شرکای غربی خود را نسبت به هر انتخاب دیگری ترجیح داده است. بدیهی است که پایان این بازی برای ترکیه فرجام خوبی نخواهد داشت.
در نهایت اینکه یادگاری اردوغان بر روی دیوار غرب  نوشته ای نیست که پایدار بماند! در این میان نه وعده های ایجابی  دبیر کل ناتو  به اردوغان و نه تضمین های کاخ سفید و اتحادیه اروپا،  نمی تواند
منجر به ایجاد آرامش برای اردوغان شود زیرا هم ذات غرب غیر قابل اتکا و اعتماد است و هم تجربه سالیان اخیر «عدالت و توسعه» بازگشت به مسیری آرام را دشوار ساخته است.رئیس جمهور ترکیه فرصت بسیار اندکی دارد که از خواب غفلت بیدار شود. فرصتی که اگر آن نیز ازدست برود، ثمره ای جز سقوط و اضمحلال دولت وی نخواهد داشت.