گروه بین‌الملل 
 مقامات اوکراینی هنوز به بازی خود در زمین  واشنگتن و لندن ادامه می‌دهند! پیوندهای کی‌یف با بازیگران آتلانتیکی سبب شده است تا زلنسکی و دیگر مقامات اوکراینی در مذاکرات صلح با مسکو نیز منافع ناتو را بر منافع ملی خود ترجیح دهند. این در حالی است که جنگ در اوکراین ادامه دارد. حمله نظامی روسیه به اوکراین در حالی وارد سومین ماه  خود شده است که چشم‌اندازی از پایان درگیری‌ها به چشم نمی‌خورد و مقامات غربی نسبت به طولانی شدن طولانی جنگ هشدار داده‌اند.درعین‌حال، سیاست‌های لندن، واشنگتن ، پاریس و دیگر اعضای ناتو منجر به استمرار نبرد و عدم نتیجه بخشی مذاکرات شده است. 
دبیرکل سازمان ملل گفته است این هفته با هدف خاتمه دادن به جنگ به کی‌یف و مسکو سفر خواهد کرد، بااین‌حال درگیری‌ روی زمین شدت گرفته و اوکراین گفته است روسیه دور جدیدی از حملات را برای تصرف ناحیه جنوبی این کشور آغاز کرده است.در مقابل، اعضای ناتو ارائه  کمک‌های تسلیحاتی بیشتر، ازجمله توپ‌های سنگین، به این کشور خبر داده‌اند و کنگره آمریکا یک بسته مالی ۱۳/۶ میلیارد دلاری را برای اوکراین تصویب کرده است.لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا قرار است به‌زودی به کی‌یف سفر کند.این نخستین سفر رسمی مقامات دولت آمریکا به اوکراین از زمان تهاجم روسیه به این کشور است.
 ادعای تبلیغاتی زلنسکی 
اخیرا ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور  اوکراین بار دیگر خواستار دیدار با ولادیمیر پوتین همتای روس خود برای «پایان دادن به جنگ» شده است. زلنسکی در یک نشست خبری در داخل یک ایستگاه مترو در مرکز شهر کی‌یف گفت: «فکر می‌کنم هرکسی که این جنگ را آغاز کرد، می‌تواند آن را پایان دهد.»
وی تأکید کرد که از همان ابتدا بر مذاکره با رهبر روسیه اصرار داشت چراکه فکر می‌کرد هرگونه دیداری از طریق واسطه‌ها اثر مطلوب را نخواهد داشت. اما این ادعای زلنسکی به دلایل مختلف غیرقابل‌پذیرش است! اصرار اولیه رئیس‌جمهور اوکراین مبنی بر پیوستن به ناتو و تبدیل‌شدن کی‌یف به زمین بازی غرب و ناتو علیه مسکو، جایی برای پذیرش خواسته زلنسکی از سوی پوتین باقی نگذاشته است. فراتر از آن، مقامات اوکراینی در جریان مذاکرات استانبول( مذاکرات مستقیم کی‌یف – مسکو) نیز بارها تحت تأثیر وعده‌های ناتو مبنی بر استمرار نبرد و لزوم فرسایشی شدن آن قرار گرفتند. 
در چنین شرایطی اساسا روس‌ها، زلنسکی را یک سیاستمدار مستقل نمی‌دانند. اخیرا معاون رئیس دفتر رئیس‌جمهوری اوکراین گفته است که  زلنسکی  با بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس در خصوص  «مرحله جدید» کمک‌های نظامی صحبت کرده است.موضوعی که نشان می‌دهد کی‌یف رسما به متغیری وابسته به لندن و واشنگتن در مواجهه با مسکو تبدیل شده است. لازم به ذکر است که آمریکا و انگلیس به‌واسطه تحریک مسکو و اصرار بر گسترش ناتو به شرق، اصلی‌ترین مسببان نبرد  اوکراین محسوب می‌شوند. در حال حاضر نیز جانسون و بایدن هر دو مخالف پایان یافتن نبرد در این کشور هستند. 
 مذاکراتی که بی‌نتیجه ماند 
سرانجام همان‌گونه که پیش‌بینی می‌شد، مذاکرات دوجانبه مسکو _ کی‌یف بر سر انعقاد یک صلح موقت یا پایدار به نتیجه لازم نرسید و متعاقبا، نبرد روسیه در شرق اوکراین ( منطقه دونباس) آغاز شد. سؤال اصلی اینجاست که نقش اعضای ناتو، خصوصا آمریکا و انگلیس در ایجاد بن‌بست در روند مذاکرات چه بوده و آیا درصورتی‌که جنگ اوکراین در همین لحظه به پایان برسد، واقعا شاهد توقف تنش‌ها و ایجاد صلحی پایدار در  آسیای مرکزی و اروپای شرقی خواهیم بود؟ واقعیت امر این است که«تولید بحران » و « بازتولید بحران»دو سیاستی است که آمریکا و برخی متحدان آن مانند انگلیس به‌صورت مزمن و مستمر در پیش‌گرفته‌اند تا از طریق آن سیاست  مهار امنیتی  و  اعمال محدودیت‌های راهبردی  علیه روسیه را مدیریت کنند.اصرار اولیه‌ای که واشنگتن و لندن بر گسترش ناتو به شرق داشتند و به اصلی‌ترین عامل ایجاد منازعه در اوکراین ختم شد، در همین راستا قابل‌بررسی و تحلیل است.
 غرب و معمای فرامتنی نبرد اوکراین  
در حال حاضر نیز واشنگتن و لندن با کارشکنی در مذاکرات دوجانبه «مسکو-کی‌یف» اراده خود مبنی بر استمرار تنش‌ها میان طرفین را به نمایش گذاشته‌اند.وابستگی دولت زلنسکی به غرب این روند را تسریع کرده است. به عبارت بهتر، ناتو قصد دارد  فرامتن و شرایط محیطی مذاکرات را به‌گونه‌ای شکل دهد که مانع از پایان جنگ ، آن‌هم با عقب‌نشینی اوکراین از عضویت در ناتو شود. نکته قابل‌تأمل اینکه از سال ۲۰۰۴ میلادی ( زمان وقوع انقلاب نارنجی) تاکنون، علی‌رغم اصرارهای آشکار و پنهان اوکراین مبنی بر پیوستن به پیمان آتلانتیک شمالی، چنین خواسته‌ای تحقق پیدا نکرده است! 
 اصلی‌ترین هدف روسیه در اوکراین 
اکنون اصلی‌ترین هدف مسکو در شرق اوکراین، تسخیر دونتسک و لوهانسک است. درصورتی‌که این موضوع تحقق پیدا کند و میز مذاکره با چاشنی اجبار و تهدید دوباره چیده شود، قطعا مسکو عدم پیوستن دائمی ناتو به اوکراین و به رسمیت شناختن استقلال منطقه دونباس را دو پیش‌شرط حداقلی خود در انعقاد صلح نهایی خواهد دانست. ماجرا به این‌جا ختم نمی‌شود. خیز دو کشور سوئد و فنلاند مبنی بر عضویت در ناتو، به‌طور طبیعی بار دیگر مولد تنش‌هایی در مناسبات روسیه و ناتو خواهد بود. بازیگران غربی استراتژی گسترش ناتو به شرق را با یک استراتژی بحران‌ساز دیگر جایگزین کرده‌اند.تسلط راهبردی ناتو بر روسیه از طریق عضویت فنلاند ( که دارای مرز مشترک با روسیه می‌باشد) و سوئد، به‌طور طبیعی بسیاری از تنش‌های بالقوه میان مسکو و بازیگران اروپایی ناتو را به چالش‌های محسوس و  واقعی تبدیل خواهد کرد.در این میان برخی اعضای ناتو مانند آلمان و فرانسه از یک‌سو در تله راهبردی لندن-واشنگتن گرفتارشده و از سوی دیگر، چاره‌ای جز همراهی با این استراتژی خطرناک نمی‌بینند! آنچه در این میان می‌تواند همه محاسبات را بر هم بزند، رفتار غیرقابل‌پیش‌بینی روسیه و تغییر سناریوهایی است که در آینده‌پژوهی گسترش ناتو از سوی اتاق‌های فکر در این مجموعه پیش‌بینی شده است. درهرحال، اصرار غرب بر استراتژی «حفظ تنش‌های پیرامونی علیه روسیه» نمی‌تواند با بی‌تفاوتی مسکو مواجه شود!