صنعت مغالطه در علم منطق در هر دوره‌ای هواداران پروپاقرصی دارد. طی سال‌های گذشته و به‌ویژه در عرصه سیاست خارجی، ملت ایران شاهد به‌کارگیری مغالطات بسیاری از اردوگاه اصلاح‌طلبان بوده است. از مغالطه عکس مستوی و طلب برهان گرفته تا تعمیم جزء به کل ازجمله نمونه‌های تلخی است که بارها روان مخاطب ایرانی را در موضوعات مختلف به بازیچه گرفته‌اند. این جماعت این بار نیز در رابطه با سیاست دولت رئیسی نسبت به بحران اوکراین به پهلوان ‌پنبه‌کشی متوسل شده است. 
در مغالطه پهلوان‌پنبه، فرد مغالطه‌گر به دلیل اینکه توان پاسخگویی و مواجه‌شدن با استدلال اصلی را ندارد با کاریکاتوریزه کردن آن در مقام رویارویی برمی‌آید. این کار به اینس صورت انجام می‌شود که با اضافه کردن گزاره‌های نادرست و غلط و یا سخیف نشان دادن و ساده‌سازی استدلال مطرح‌شده تفسیری دلخواه از آن ارائه می‌کنند تا امکان نقد آن را برای خود فراهم نمایند. با اندکی دقت متوجه خواهیم شد که طی این روزها آنچه که از جانب اصلاح‌طلبان در رابطه با موضع ایران نسبت به بحران اوکراین مطرح شده است به‌کارگیری همین مغالطه در فریب افکار عموم به‌منظور ناموفق جلوه دادن سیاست خارجی دولت و یا غیرعزتمندانه بودن آن است. البته خود این نکته حاوی طنز تلخی است که کسانی داعیه‌دار عزت در سیاست خارجی شده‌اند که برای عکس سلفی با موگرینی به انسان نوردی متوسل شده و یا در فراغ مرگ مادرشان به آغوش جان کری پناه می‌بردند.
در رابطه با تماس تلفنی آقای رئیس‌جمهور و پوتین که در آن آقای رئیسی گسترش ناتو را تنش‌زا خوانده بود عده‌ای از همین جماعت این موضع اصولی را حمایت از متجاوز و یا در برخی تحلیل‌های عجیب‌وغریب دیگر زیر نفوذ روسیه رفتن تلقی کرده‌اند. 
مسلم است که جبهه اصلاحات نمی‌تواند با شهامت تمام از گسترش ناتو دفاع کند چراکه هر ذی خردی تضاد منافع ژئوپلتیک ایران با این روند را درک می‌کند. از طرفی منافعی که ایران از قبل تنش روسیه با غرب به دست خواهد آورد غیرقابل کتمان است. همچنین عدم‌حمایت ایران از اقدام نظامی و توصیه به خویشتن‌داری و مذاکرات از همان روز اول از سوی مقامات سیاسی امنیتی کشور به‌وضوح نشان‌دهنده سیاست مستقل ایران است. بااین‌حال ترس جراید و روشنفکران این جبهه از سیاست خارجی موفق دولت رئیسی که سال‌ها با ترساندن مردم از غیرعقلایی بودنش رأی کسب می‌کردند آن‌ها را به یاوه‌گویی‌ها و بازی‌های رسانه‌ای کثیفی سوق داده است. جنگ روانی پلشتی که حتی استقلال کشور را فدای منافع حزبی و جناحی خود می‌کند.
آنان با ارائه تفسیری دلخواه و مغرضانه از این موضع اصولی که تحصیل منافع کشور را در پی خواهد داشت به دنبال این هستند تا از هم‌اکنون اجازه شکل‌گیری تصوری مثبت نسبت به سیاست خارجی دولت صورت نگیرد.
از طرفی تغییر نظم بین‌المللی وابسته به موطن معنوی ایشان درد مضاعف دیگری است که تا حد ممکن نمی‌خواهند واقعیت آن را بپذیرند. این انفعال در اندیشه و سیاست ورزی اصلاح‌طلبان را ناچار می‌کند تا با توسل به مغالطه‌های سطحی چون پهلوان‌پنبه واقعیت تغییر نظم آمریکایی را به‌گونه‌ای دیگر به تصویر بکشند و جامعه را دچار خطای شناختی کنند. 
تقریبا در میان عمده تحلیل‌های افراد سرشناس این جریان طی این چند روز اساسا به موضوعی که روسیه را به ورطه جنگ با اوکراین کشانده اشاره‌ای نشده است. گویی نیت غرب و آمریکا برای گسترش ناتو در مرزهای روسیه از نروژ و فنلاند گرفته تا گرجستان در هسته مرکزی ذهن تحلیلگرشان غایب است و بیشتر دوست دارند با عباراتی مانند تجاوز روسیه به اوکراین، ایران را حامی متجاوز نشان دهند. درصورتی‌که وضعیت امروز اوکراین نتیجه زیاده‌خواهی‌های غرب و عدم توجه به منافع مشروع دیگر کشورهاست. در همین راستا گناه غرب‌گرایان اوکراینی کم‌تر از خود غرب نیست.
اتفاقا به همین دلیل، بحران اوکراین می‌تواند به ما نشان دهد که تا چه حدی وفاداری به ارزش‌های غربی و نادیده گرفتن منافع ملی یک کشور می‌تواند صدمات جبران‌ناپذیری به آن وارد کند.
درنهایت باید گفت که سیاست خارجی دولت آقای رئیسی تلاش کرده تا حد امکان یک توازن مطلوب جهت تحصیل حداکثری منافع ملت ایران با تمرکز بر منافع اقتصادی میان کشورهای مختلف جهان ایجاد کند. همچنین به‌وضوح می‌توان شهادت داد که این دولت ضمن جدی گرفتن سیاست خارجی و منافع آن برای ملت به‌ویژه در ارتباط با همسایگان، سرنوشت کشور را به تحولات بین‌المللی گره نزده است که همین مسئله جای امیدواری بسیار دارد. آن‌هم بعد از هشت سال طاقت‌فرسا که آب خوردنمان هم درگرو گلابی‌های باغ برجامی بود.