|حنيف غفاري|
تروئيکاي اروپايي در بيانيه اخير خود در تقابل با گام‌هاي کاهنده تعهدات برجامي کشورمان، هشدار داده اند که اقدامات ايران ( از ارديبهشت ماه اخير تا کنون) منجر به کاهش توانايي بازيگران غربي در مديريت سطح تنشها در منطقه خواهد شد. همچنين آنها از ايران خواسته اند تا گام‌هاي ناسازگار با توافق هسته اي را متوقف کند زيرا در اين صورت ممکن است اروپائيان اقداماتي را عليه کشورمان صورت دهند. تروئيکاي اروپايي در اين بيانيه ، تهديد کرده است که براي توسل به مکانيسم ماشه ( براي بازگرداندن خودکار تحريم‌هاي چند جانبه عليه کشورمان ) از طريق کشاندن پرونده هسته اي ايران به شوراي امنيت سازمان ملل متحد آمادگي دارد.
بيانيه اخير سه کشور آلمان ، انگليس و فرانسه ، نوعي پرده برداري آشکار از “استراتژي پنهان تروئيکاي اروپايي” عليه کشورمان محسوب مي شود. از زمان خروج رسمي ترامپ از توافق هسته اي با ايران تا کنون، مقامات اروپايي ترجيح داده اند اين استراتژي خطرناک را در بسته اي تزئين شده پيچيده و مانع از تمرکز صريح و مستقيم افکار عمومي ايران و دنيا بر روي آن شوند. اين استراتژي، ترجماني از همان استراتژي “مهار ايران قدرتمند” است که ايالات متحده و بازيگران اروپايي مشترکا به دنبال تحقق آن هستند.
مقامات اروپايي در قسمتي ديگر از بيانيه خود مدعي شده اند که آنها به مانند روندي که طي ۱۸ ماه اخير طي کرده اند!،
همچنان به تلاش خود جهت حفظ توافق هسته اي ادامه مي دهند! اين ادعاي مضحکانه مقامات اروپايي، بيش از آنکه محصول يک توهم ساده انگارانه باشد، حکايت از تلاش آنها جهت آدرس دهي نادرست به افکار عمومي ايران و دنيا دارد. نه تنها تاکنون هيچ يک از تعهدات ۱۱ گانه اروپا ( که پس از خروج ترامپ از برجام توسط موگريني مسئول سياست خارجي اروپا قرائت شد)، عملي نشده است، بلکه تروئيکاي اروپايي در مواردي مانند عملياتي شدن اينستکس و ايجاد تعريف مجاري حداقلي ارتباط بانکي و اعتباري با ايران کاملا منفعلانه عمل کرده اند. در اينجا تاکيد مي شود که اين انفعال، محصول مشترک ” نخواستن” و ” نتوانستن” مقامات اروپايي در خصوص تامين منافع دولت و ملت ايران در برجام است و صرفا منبعث از “عدم توانايي اروپا” در قبال اين موضوع نيست.
تروئيکاي اروپايي برخلاف خواسته برخي کشورهاي عضو اتحاديه اروپا ، چهره اي عريان از ماهيت و موجوديت خود را در قالب نگارش بيانيه اخير به ملت ايران ارائه کرده اند. اين چهره به اندازه اي کريه است که حتي عده زيادي از شهروندان اروپايي، که طي دهه هاي متمادي خود را اسير دست سياستمداران دو جريان محافظه کار و سوسيال دموکرات در غرب مي بينند، از مشاهده آن بيزار هستند. اين بيانيه نه تنها نبايد کمترين خللي در عزم و اراده کشورمان در پاسخدهي قاطعانه نسبت به بي تعهدي اروپا در حفظ برجام ايجاد کند، بلکه بايد فصل الخطابي براي پايان دادن به پيش فرض باطل “تفکيک اروپا از آمريکا” باشد. اين پيش فرض از زمان خروج آمريکا از برجام، در حوزه سياست خارجي ما کم و بيش وجود داشته و موانعي را براي تحقق کامل “استراتژي مقاومت فعال “ايجاد کرده بود. هم اکنون زمان گذار کامل از اين پيش فرض و جايگزيني يک گزاره راهبردي قطعي به نام “پيوستگي مطلق آمريکا و اروپا در تقابل با ايران قدرتمند” مي باشد. اتفاقا اين فرصتي است که دستگاه ديپلماسي و سياست خارجي کشورمان بايد آن را غنيمت شمرده و از آن استقبال کند.