گروه بین الملل  
اوضاع در جنگ اوکراین روز به روز تحت تاثیر عوامل مداخله گر بیرونی( که از سوی ناتو هدایت و مدیریت می شوند) سخت تر می گردد. وقوع انفجار در پل کریمه و بمباران کی یف ، صحنه منازعه اوکراین را پیچیده تر و مسیر نیل به صلح پایدار یا حتی موقت در این کشور را سخت تر کرده است. در این معادله، با مفهومی به نام «ناتوی  چند تکه» مواجه هستیم. بدیهی است که زلنسکی و غربگرایان اوکراینی خود را در تلاطم اختلافات اعضای پیمان آتلانتیک شمالی سرگردان می بینند. بخشی از این اختلافات معطوف به «ماهیت نبرد» و برخی دیگر از آن معطوف به «توصیف و تحلیل صحنه نبرد» می باشد.به عنوان مثال، آلمان و فرانسه  به عنوان دو عضو اروپایی اصلی ناتو   رویکرد کشورهایی مانند  آمریکا ، انگلیس و لهستان بر مبنای «تنش زایی با مسکو»را از ابتدا خطرناک و غیر قابل مدیریت می دانستند. از سوی دیگر،  مشخص بود که در صورت وقوع جنگ در اوکراین، میان بازیگران اروپایی بر سر حدود و ثغور تحریم های ضد روسی اتفاق نظر وجود نخواهد داشت. 
 پیام الحاق مناطق چهارگانه به روسیه 
از سوی دیگر،  الحاق مناطق چهارگانه به روسیه، مترادف با «تجزیه اوکراین»می باشد زیرا تجربه قبلی الحاق کریمه به روسیه نشان می دهد که حتی با وجود بایکوت تمام عیار مناطق مذکور و احتمال تحریم صادرات و واردات به این مناطق ، مسکو دیگر به راحتی حاضر به بازگرداندن این مناطق به اوکراین نیست! بسیاری از تحلیلگران معتقدند که روسیه حتی حاضر به تبدیل «مناطق الحاقی» به « مناطق خودمختار» نیست.در سال ۲۰۰۸ میلادی و در جریان نبرد گرجستان  دو منطقه آبخازیا و اوستیای جنوبیتبدیل به مناطق خودمختار شدند اما اکنون روسها مطالبه قبلی خود مبنی بر به رسمیت شناختن منطقه دونباس( متشکل از دونتسک و لوهانسک) به عنوان جمهوری خودمختار را نقض کرده و رسما از الحاق این منطقه به خاک خود سخن می گوید. متعاقب الحاق مناطق چهارگانه به خاک روسیه، نبرد ارتش اوکراین در این مناطق شدت گرفته و حتی در منطقه خرسون در جنوب اوکراین و دریای سیاه نیز نیروهای اوکراینی توانستند تعداد زیادی از نیروهای روسی را به عقب برانند. با این حال روسها به هر نحو ممکن تلاش خواهند کرد تا این مناطق را ( حتی با توسل به زور بیشتر) در قلمروی خود حفظ کنند. ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه یکی از مصادیق پیروزی کشورش در جنگ اوکراین را «تثبیت اجباری حاکمیت روسیه» بر مناطق جدا شده می داند. دقیقا مانند همان اقدامی که روسها در قبال کریمه صورت دادند. 
 مسکو و استراتژی زمین سوخته 
در چنین شرایطی اوکراین در ابتدا تبدیل به زمین سوخته و در نهایت تبدیل به کشور تجزیه شده خواهد شد. این وضعیت از سوی بسیاری از استراتژیستها و تحلیلگران غربی قابل پیش بینی بود!حدود سه ماه قبل هنری کیسینجر نظریه پرداز معروف و وزیر امور خارجه اسبق آمریکا در سخنانی که اتفاقا کاملا منبعث از نوعی تحلیلی رئالیستی و واقع گرایانه بود، از اوکراینی ها خواست تا هر چه سریع تر بخشی از خاک خود ( شرق اوکراین) را به روسها بسپارند و به این نبرد پایان دهند.نکته قابل تامل اینجاست که پس از گذشت یک ماه از نبرد اوکراین، میز مذاکرات دو طرف درگیر در استانبول با وساطت دولت اردوغان چیده شد اما فرجام این مذاکرات چیزی جز شکست نبود! اصلی ترین دلیل شکست مذاکرات وزرای امور خارجه روسیه و اوکراین چیزی جز اصرار و مداخله آمریکا و انگلیس نبود. جوبایدن از یک سو و بوریس جانسون ،نخست وزیر سابق انگلیس از سوی دیگر معتقد بودند که زلنسکی و همراهانش باید میز مذاکره را ترک کنند و بر روی میدان نبرد با مسکو متمرکز شوند. در مذاکرات استانبول، روسها پذیرفته بودند که در ازای تعهد اوکراین مبنی بر عدم عضویت در پیمان آتلانتیک شمالی ، پذیرش الحاق کریمه به خاک روسیه از سوی کی یف  و موافقت با خودمختاری دونتسک و لوهانسک( منطقه دونباس) ، جنگ را خاتمه دهند. اکنون اوکراین تبدیل به زمینی سوخته شده و فراتر از آن، چهار منطقه خود را به صورت کامل از دست داده است! 
 نقشه آشکار ساز پیچیدگی بحران اوکراین 
آنچه مسلم است اینکه واکنش روسیه در قبال انفجار پل کریمه،نقطه آشکارساز پیچیدگی بحران در جنگ اوکراین محسوب می شود. توقف انتقال گاز پروم روسیه ( پروژه گازی نورد استریم) از یک سو و توافق اخیر اعضای اوپک پلاس مبنی بر کاهش نفت تولیدی این مجموعه، هر دو منجر به تشدید شکاف های درون آتلانتیکی شده است. بسیاری از کشورهای عضو اتحادیه اروپا و منطقه یورو با وجود بیانیه هایی که علیه مسکو و پوتین صادر کرده اند، تحریم انرژی های فسیلی روسیه را خطر قرمز خود در مواجهه با این کشور می دانند. ماجرا به این نقطه ختم نمی شود! در عرصه نظامی نیز ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز اوکراین حکم یک خط قرمز راهبردی را برای اروپائیان دارد. زلنسکی که به خیال حمایت های مطلق آمریکا و انگلیس بارها با چینش میز مذاکره و حل دیپلماتیک بحران اوکراین مخالفت کرده است، اکنون با شرایطی به مراتب سخت تر نسبت به هفته های ابتدایی نبرد مواجه شده است. بدون شک حتی اگر جنگ اوکراین در همین لحظه پایان پیدا کند، اعضای ناتوی چندتکه در کنار اوکراین  اصلی ترین بازندگان این نبرد خواهند بود.وقوع جنگ اوکراین و تشدید دغدغه های راهبردی –تاکتیکی  در میان اعضای پیمان آتلانتیک شمالی  نشان داد که خروجی جمعی رفتار بازیگران غربی  تا چه اندازه ای مبهم است. رخدادهای اخیر در مناطق شرقی و جنوبی اوکراین را می توان  نقطه آشکارساز ضعف تحلیلی ناتو  در قبال تحولات جاری در حوزه روابط بین الملل دانست.  بدون شک وقوع این رخداد در کنار تشدید بحران انرژی در غرب، شکافها میان دو سوی آتلانتیک را طی هفته های آتی پررنگ تر و آشکار خواهد ساخت.
 در چنین شرایطی «ینس استولتنبرگ» دبیر کل ناتو دیگر نمی تواند مدعی همپوشانی و هماهنگی اعضای این مجموعه در پرونده جنگ اوکراین شود! در یک جمع بندی کلی می توان گفت که امروز اوکراین تبدیل به زمین سوخته ای شده است که «کریمه»،
« لوهانسک»،”«دونتسک»،«خرسون »و «ژاپروژیا» را از دست رفته می بیند.