گروه فرهنگی
موسیقی، نقاشی، شعر  و دیگر هنرها، شمولیتی جهانی دارند گرچه نسبت به هر فرهنگ و هر ملت، ویژگی‌های خاص خود را دارند. کمتر هنری است که بتوان آن را تنها در یک فرهنگ یافت و هنر خوشنویسی از این جمله است. خوشنویسی ایرانی در اصل نوعی نقاشی است که در آن کلمات، جان می‌گیرند. گاهی کلمات می‌رقصند، گاهی محزونند، گاهی آرامند و متناسب با حال و هوای شعر، به خودحالتی خاص می‌گیرند. گاهی نیز کلمات آن‌چنان شوریده‌اند که در هم فرورفته و نمی‌توان از هم بازشان شناخت و شعر را خواند. خوشنویسی، هنری  شدیدا  وابسته به شعر است و در خدمت اجرای آن. نوعی نقاشی است که می‌خواهد مفهوم شعر را بدون رنگ یا منظره و تنها با خود کلمات شعر برای بیننده به اجرا درآورد. از این منظر، خوشنویسی به آواز شبیه است. آواز هم یک شعر را تنها با کلمات آن و تقریبا بدون استفاده از ابزارآلات موسیقی به اجرا در می‌آورد. شعر، ظرفیت حسی بالایی دارد و از آنجا که به شدت زنده است، می‌تواند در قالب آواز، موسیقی، اپرا یا خوشنویسی اجرا شود. به نقل از ایسنا، رئیس انجمن خوشنویسان مشهد با اشاره به ثبت جهانی پرونده برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی در ایران در شانزدهمین نشست کمیته بین‌الدول حفاظت از میراث‌ فرهنگی ناملموس، گفت: مردم دنیا با این اتفاق بیش از گذشته به فرهنگ ایرانی توجه خواهند کرد. محمدعلی باقرزاده طوسی در گفت‌وگو با ایسنا ضمن ابراز خوشحالی از این رخداد و با اشاره به زحمات بسیار زیاد خوشنویسان معاصراظهار کرد: این حق خوشنویسی ایران بود که ثبت جهانی شود تا دنیا از این هنر ایرانیان بهره ببرد. حدود ۱۰۰۰ سال است که خوشنویسی در ایران سابقه دارد و این اتفاق باید زودتر از این رخ می‌داد. وی در رابطه با تأثیرات این خبر بر میزان توجه مردم دنیا به فرهنگ و هنر ایران عنوان کرد: خوشنویسی ایرانی به عنوان یک هنر، سال‌های بسیاری است که جایگاه خود را پیدا کرده و همچنان هم رو به پیشرفت است. با توجه به این رخداد یونسکو قطعا تبلیغات بیشتری در این زمینه انجام خواهد داد و ایران را به عنوان یک خاستگاه خوشنویسی به جهان معرفی خواهد کرد. فرهنگ ایران با پیشینه درخشانی که دارد و در خاورمیانه و دنیا زبانزد است، با این اتفاق مردم دنیا بیش از گذشته متوجه فرهنگ ایرانی خواهند شد.