هزینه پیشگیری به‌صرفه‌تر و ارزان‌تر است
حمید عمادی
بی‌تردید نحوه مواجهه با کووید ۱۹بسیار حائز اهمیت است و دراین‌بین برخی هنوز به سیاست ایمنی گله‌ای اشاره دارند، حال‌آنکه چنین سیاست و تفکری به روایت سازمان بهداشت جهانی، غیرعلمی و غیراخلاقی است، بنابراین چه دولت‌ها از این سیاست سخن بگویند و چه به‌صورت پنهان آن را پیاده‌سازی کنند، عملا به‌منزله ارتکاب عملی غیرعلمی و غیرانسانی است. از سوی دیگر به‌رغم این‌که ویروس کووید ۱۹ یکی بوده و عامل بیولوژیک آن مشترک است، ولی الگوی اپیدمیولوژی بیماری در جوامع مختلف متفاوت است. حتی در شهری مثل تهران الگوی اپیدمیولوژی منطقه ۴ با منطقه ۲۲ متفاوت است، بر این اساس سیاست‌هایی که اتخاذ می‌شود باید اولا متناسب با شرایط بومی باشد و ثانیا چون این ویروس از نوع حاد و پیش‌رونده است و تغییرات اپیدمی در طی زمان سریع است، سرعت عمل بالا در تصمیم‌گیری و اقداماتی که بتواند ما را از عامل بیماری‌زا پیش بیندازد، حائز اهمیت است. از طرفی سیاست‌هایی که در کشورهای مختلف اتخاذ کرده‌اند، به زمان و مرحله بیماری بستگی دارد. در حال حاضر ما از مرحله قرنطینه گذر کرده‌ایم و شاید اگر در چند هفته اول اپیدمی، قرنطینه را انجام می‌دادیم، می‌توانستیم این ویروس را کنترل کنیم. در چند هفته بعدتر از آن اگر قرنطینه معکوس انجام می‌دادیم و از شهرهای سالمی که هنوز آلودگی منتشرنشده بود، محافظت می‌کردیم، بازهم می‌توانست مؤثر باشد،اما در حال حاضر بیشتر «خود قرنطینگی» نیاز است، اما شروطی دارد، بدان معنا که این «خود قرنطینگی» باید برای گروه‌های پرخطر باشد و دوم این‌که در چارچوب سازمان‌دهی شده باشد، نه این‌که صرفا سیاستگذاران نظام بهداشت و درمان ما اعلام کنند که مردم خود را قرنطینه کنند، در این صورت به هیچ جایی نخواهیم رسید، بنابراین باید برای افراد در اولویت و گروه‌های پرخطر برنامه‌ریزی کرد تا مجبور نباشند از منزل خارج شوند. در اینجا قوه قهریه می‌تواند مؤثر باشد اما به‌تنهایی کارساز نیست و نکته بعدی آن است که باید بهانه‌ها و دلایلی که افراد نمی‌توانند به قوانین و قواعد قرنطینه تمکین کنند را بررسی و براین مبنا اقدام کرد. تعداد این افراد در جامعه زیاد نیست و با هزینه کمتری نسبت به‌صرف بودجه‌های درمانی می‌توان این افراد را مدیریت و کنترل کرد. به‌طورمعمول هر بیمار کرونایی حدود ۲۰ میلیون تومان به دولت هزینه تحمیل می‌کند و روزانه فقط پنج هزار نفر در کشور بستری می‌شوند که این میزان اگر در ۲۰ میلیون تومان ضرب شود، با رقم درشتی روبه‌رو خواهیم شد که این رقم فقط صرف بستری و درمان می‌شود و این‌ها فارغ از هزینه‌های غیرمستقیم و درد و رنجی است که به جامعه تحمیل می‌شود. بنابراین برخلاف تصور برخی از صاحب‌نظران، هزینه پیشگیری به‌صرفه‌تر و ارزان‌تر است. لذا روش‌هایی که ما اتخاذ می‌کنیم با روش‌ها و زمان‌های مختلف و الگوهای اپیدمیولوژی، متغیر و متفاوت است و ما نمی‌توانیم تابع و پیرو سیاستگذاری در سایر کشورها باشیم و باید به‌صورت بومی روش‌هایی را به‌منظور مقابله با کرونا اتخاذ کنیم و از سوی دیگر لازم است گروه‌های پرخطر را شناسایی کرد و در اولویت قرارداد. این اولویت‌بندی‌ها به ما کمک می‌کند که بضاعت و منابع خود را روی این بخش‌ها متمرکز کنیم. ما نمی‌توانیم به‌صورت گسترده تمامی گروه‌ها را تحت پوشش قرار دهیم و این مسئله از عهده هیچ کشوری برنمی‌آید. در خاتمه هم باید بر این نکته تأکید کرد که ما در حال حاضر وارد پیک چهارم نشده‌ایم چون هنوز روند تغییرات کوچک و مختصر است.
حمید عمادی , کرونا
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.