هدف‌گیری تجارت ۵۰ میلیارد دلاری
یکی از مطالبات رهبر معظم انقلاب از دولت در دیدار روز سه‌شنبه، توسعه سرمایه‌گذاری خارجی به‌ویژه در زیرساخت‌ها بود، ایران و چین می‌توانند با احیای ظرفیت‌های گذشته، ظرفیت‌های جدیدی را هم برای توسعه همکاری‌ها با یکدیگر تعریف کنند در گفت‌وگو با حریری ،رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین آخرین وضعیت مبادلات تجاری دو طرف و پیش‌بینی این روند در آینده را جویا شدیم. حریری در پاسخ به سؤال آخرین وضعیت تجارت ایران با چین در سال جاری به خبرنگار «رسالت» گفت: دسترسی به آخرین وضعیت تجارت با چین را نداشته زیرا گمرک چین در پایان سال میلادی این آمار را اعلام می‌کند و در آمار گمرک ایران تبادلات نفتی دو کشور وجود ندارد، برای سال گذشته میلادی حدود ۱۸ میلیارد دلار تبادلات تجاری بود.
متن گفت‌‌وگوی صریح با رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین را در زیر بخوانید:
آیا سند همکاری بلندمدت ایران با چین آن‌گونه که برخی از رسانه‌های خارجی می‌گویند به ۵۰۰ میلیارد دلار می‌رسد؟
ایران با چین سند همکاری‌های بلندمدت را باهم امضا کرده‌اند و در آن سند،عدد و رقم خاصی وجود ندارد فقط زمینه‌های همکاری دو کشور در موضوعات مختلف تعریف شده است، موضوعات نه‌تنها اقتصادی بلکه فرهنگی ، اجتماعی، دانشگاهی ، امنیتی و نظامی و ازجمله اقتصادی.
سند هم در کلیات استوار است در حوزه زیرساخت‌ها، اکتشاف و بهره‌برداری از معادن ، نفت گاز و پتروشیمی کارگروه‌هایی که از طرف دولت تشکیل شده در حال ارزیابی و مشخص کردن زمینه‌هاست است، به‌عنوان‌مثال درزمینه معدن تبدیل می‌شود به پروژه بین شرکت‌های چینی و ایرانی و قراردادی بین دو طرف است.
موانع فعلی افزایش تبادلات چین و ایران چیست؟
ایران دچار تحریم است و روابط اقتصادی برای تبادلات اقتصادی بین همه شرکت‌های دنیا برقرار است اما درباره چین به دلیل روابط حسنه این موانع نسبت به کشورهای دیگر کمتر است، این چیزی که امروز در روابط اتفاق می‌افتد حتما ظرفیت کامل نیست و با توسعه آن چه در شرایط تحریمی و چه در شرایط غیرتحریمی می‌توان روابط تجاری بیشتری با چین داشت.
آیا توافق برجام،حضور شرکت‌های چینی را در ایران تسهیل می‌کند یا خیر؟
در حوزه صنعتی و توسعه زیرساخت موانع تحریمی به‌ویژه تحریم‌های بانکی باعث می‌شود تأمین مالی این پروژه‌ها از طرف چینی‌ها با مشکلات بیشتری مواجه شود به‌محض اینکه موانع تحریمی برداشته شود و بتوانیم به‌صورت آسان روابط بانکی عادی با طرف چینی داشته باشیم قاعدتا زمینه همکاری بیشتر افزایش خواهد یافت.
رکورد رابطه با چین در سال ۲۰۱۴ میلیاردی رخ داد که مبادلات تجاری دو طرف به ۵۱٫۸ میلیارد دلار رسید که پیش‌بینی ما این است که امسال این میزان به ۲۵ میلیارد دلار در سال برسد که نصف ظرفیت در هشت سال قبل است. در سال گذشته میلادی نیز روابط اقتصادی ایران و چین نزدیک به ۱۸ میلیارد دلار بود، اگر تحریم‌ها رفع بشود در یک پروسه کوتاه‌مدت روابط اقتصادی به دو برابر چیزی که امروز هست می‌رسد.
این روزها باز موضوع fatf مطرح‌شده است، نظر شما درباره آن چیست؟
fatf تا زمانی که دچار تحریم بانکی هستیم مثل امروز هیچ اثری برای کشور ندارد، فکر می‌کنم که در سطح تصمیم گری کلان نظام درباره fatf اندیشیده شده باشد و در زمان اجرای توافق‌نامه یک فکر منسجم و خلاقانه از طرف ایران این موضوع را حل کند، به‌محض برداشته شدن تحریم‌ها موانع fatf برای تبادلات بانکی وجود دارد اما شاید بتوان با راه‌های فرعی مبادلات بانکی با چین را حل کرد اما با کشورهای دیگر نیاز به یک ابتکار عمل و تصمیمات جدی‌تر هستیم و آن‌گونه که بنده پیش‌بینی می‌کنم در سطح کلان با یک اندیشه مبتکرانه این موضوع حل خواهد شد.
در اقتصاد قاعده‌ای وجود دارد که همیشه مشتریان منتظر شما نمی‌مانند و برای شما جایگزین پیدا کرده و راه جدیدی در پیش می‌گیرند، آیا بازگشت به ظرفیت قبلی تجارت با چین در شرایط فعلی امکان‌پذیر است؟
شک نکنید کشورهای دیگر جای ما را در شرایط فعلی تحریمی پرکرده‌اند، اما درباره چین با ایران آن‌قدر ظرفیت تبادل بالاست که می‌توان همکاری‌های جدید و بسیار پرمنفعت را برای دو طرف آغاز کرد و بنده از این ناحیه مشکل خاصی را نمی‌بینم.
کریدور شمال به جنوب و شرق به غرب را می‌توان احیا کرد و آیا ترکیه می‌تواند خود را به‌عنوان جایگزین این کریدور از راه‌های مختلف معرفی کند یا خیر؟
به شایعات غیررسمی توجه نکنید، ایران به‌طور طبیعی در چهارراه جهان قرارگرفته و هیچ موقعیتی نمی‌تواند جای بی‌نظیر ایران را در این زمینه پر کند، به‌عبارت‌دیگر راحت‌ترین کریدور شرق به غرب و شمال به جنوب دنیا ایران است اما اینکه در بیش از یک دهه است که فشار تحریم مواجه بوده و این کریدور را با راهبند تحریم بسته‌اند نیز یک واقعیت است، الان راه‌های فرعی جایگزین کریدور ایران شده اما به‌محض اینکه تحریم‌ها برداشته شود این کریدور بسیار باصرفه‌تر از کریدورهای فرعی است.
برای توسعه زیرساخت کریدور چه کار کردیم؟
قبل از تحریم‌ها نیز در حوزه زیرساخت کریدور بسیار ضعیف عمل کردیم و شرایط تحریمی ۱۰ سال گذشته نیز سبب شده سرمایه‌گذاری جدی در این بحث رخ ندهد، اولویت اول ایران باید توسعه زیرساخت برای تجارت بیشتر با دنیا و احیای کریدور باشد که این موضوع را می‌توان با سرمایه‌گذاری داخلی حاصل از فروش نفت و خارجی حل کرد.
پیش‌بینی شما از روند تجارت ایران با کشورهای دیگر به‌ویژه اروپا بعد از برجام چیست؟
مسائل سیاسی خط‌کشی‌های درجه‌بندی و معینی ندارد قاعدتا کشورهایی که با ما روابط بهتری دارند فرصت‌های بیشتری پیدامی‌کنند اما کشورهای اروپایی قاعدتا زمان بیشتری برای توسعه روابط اقتصادی با ایران دارند، دنیا امروز تحت تأثیر جنگ روسیه و اوکراین بوده که این جنگ بازارهای مالی دنیا را تحت‌فشار قرار داده است و این موضوع می‌تواند فرصتی برای ایران باشد اگر شرایط تغییر کند می‌تواند پیش‌بینی‌ها نیز تغییر کند، متغیرهای کلان سیاسی و بین‌المللی در حال تغییرهای عجیب‌وغریبی بوده و نمی‌توان از امروز حتی چند ماه آینده را نیز پیش‌بینی کرد.
آیا تنش اخیر میان چین و تایوان می‌تواند نقش ایران را در مبادلات تجاری چین پررنگ‌تر کند؟
بنده فکر نمی‌کنم روابط تجاری چین و تایوان به بن بست برسد زیرا این دو کشور بسیار به هم نزدیک شده و روابط تنیده اقتصادی با یکدیگر دارند، بیشتر سرمایه تایوانی‌ها در چین بوده و اقتصاد ایران هم اقتصاد جایگزین تایوان نیست و هر کشوری موقعیت‌های خاص اقتصادی و تجاری و ظرفیت‌های خاص خود دارد، در مبادلات اقتصادی داشته‌ها و نیازها، روابط را تعیین می‌کنند. داشته‌ها و نیازهای ایران با داشته‌ها و نیازهای تایوان متفاوت است مگر اینکه در ماه‌های آینده شرایط بسیار ویژه‌ای رخ دهد و متغیرهای اساسی به‌شدت تغییر کرده و ظرفیت‌های جدیدی برای توسعه همکاری‌ها ایجاد شود.
با توجه به پایین بودن نرخ ارز ایران و ارزان بودن کارگر در کشور ما آیا شرکت‌ها و کارخانجات چینی می‌توانند نگاه ویژه‌ای به ایران برای افتتاح کارخانجات و شرکت‌های متعدد در ایران داشته باشند؟
اینکه ایران از کشورهای دارای نیروی ارزان است شکی در آن نبوده و می‌تواند یک فرصت برای کشور باشد، باید با مطالعات بررسی کرد که این نیروی ارزان و تحصیلکرده برای توسعه روابط اقتصادی با کدام کشور مناسب است، هزینه نیروی انسانی در اقتصادی مانند اقتصاد ایران چیز مهمی نیست برای اینکه در قیمت تمام‌شده کالاها تأثیر نیروی کار کمتر از ۵درصد است، مثلا در حوزه پتروشیمی این میزان کمتر از ۲٫۵ درصد است، اما آیتم‌های دیگری مانند شفاف بودن اقتصاد، پیش‌بینی پذیر بودن و نگاه ویژه به توسعه زیرساخت‌ها می‌تواند به حضور شرکت‌های خارجی برای سرمایه‌گذاری در ایران کمک شایانی کند.
ایران دارای مزیت‌های ویژه و خاص دیگری مانند منطقه جغرافیایی(زیرا ایران هم به شرق دنیا و هم به غرب دنیا نزدیک بوده و هزینه و زمان انتقال کالا در صورت تولید در ایران به‌شدت کاهش می‌یابد) ، وجود منابع اولیه فراوان و دسترسی به انرژی ارزان است.
ایران و چین , روابط ایران و چین
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.