لفظ لطیف نگاشتن
سیدمحمد بحرینیان/ جانشین سردبیر
خبر را نه می سازند و نه می نویسند  بلکه می نگارند .  نگاشتن، صورتگری بر سکه طلا و جواهراتی بوده که علاوه بر زیبایی بخشی، شناسنامه هر قوم
 و تبار و هویت بخش به یکایک افراد بوده است. ماجراهای غم انگیز
 و خاطرات اندوهبار، نوشته می شوند
 اما مسرت ها و صورت های زیبا و سیرت های پاک نگاشته می شوند؛ «گر دل خطی بنگاشتی  زلف و لبش پنداشتی.»
قلم زدن در رسانه، تناقض شیرینی  دارد. باید دردها و زخم های
مردمان خوب این سرزمین را بنگری و بنگاری. صداهای ضعیف را بشنوی و فریاد کنی و به پستوهای تاریک نور بتابانی. پس لفظ لطیف نگاشتن چه می شود؟
اگر خبرنگار هستی، هرچند از ناملایمات و آلام مردم می نویسی اما تصویرگر گوشه ای از آینده درخشانی باش که به امید آن پای در این راه نهاده ای. آری! تو خبرنگار شده ای که صورتگر چهره زیبای فردا باشی. روز خبرنگار مبارک!
    
خبرنگار خوب، باوجدان و باانصاف است
عباسعلی صفری/ دبیر گروه ورزشی
بر خود واجب می‌دانم که روز ۱۷ مرداد روز خبرنگار را به همکاران فرهیخته‌ام در رسانه‌های مختلف تبریک و تهنیت عرض کنم.
خدا را شاکرم  که قبل از فرارسیدن دوران بازنشستگی یک‌بار دیگر در کنار دوستان و همکاران بسیار صمیمی خودم در روزنامه «رسالت» روز خبرنگار را سپری می‌کنم. شغل خبرنگاری بااین‌که بسیار جذاب و شیرین است اما استرس را نیز به دنبال دارد و خبرنگاری در حیطه کاری خود موفق خواهد شد که بتواند علاوه بر وجدان و انصاف کاری، فردی مفید برای جامعه باشد. 
توصیه حقیر که نزدیک به سه دهه است در سرویس ورزشی روزنامه «رسالت» فعالیت دارم به جوانان جویای نام عرصه خبر در مطبوعات کشور این است که همیشه اخباری را منتشر کنند که با واقعیت همخوانی دارد و از پرداختن به شایعات پرهیز کنند چراکه فردا روزی باید جوابگو باشیم. خاطرات بنده از سه دهه فعالیت در حوزه ورزش پر از روزهای پر فراز و نشیب بود و مثل سایر مردم بزرگوار ایران از پیروزی‌های تیم‌های ملی و شکست‌ها اشک ریختم و بهترین خاطره بنده صعود تیم ملی فوتبال ایران با گل خداداد عزیزی به استرالیا در ملبورن بود. همچنین از موفقیت‌های ورزشکاران غیور ایران‌زمین دربازی‌های المپیک ، جهان و حتی آسیا به خود بالیدم و از این‌که ورزشکاران در آن‌سوی مرزها افتخارآفرینی می‌کنند و باعث شادی جامعه می‌شوند به خود می‌بالم. از حق نگذریم این روزها که مردم ایران از گرانی‌ها، بدجوری دلخور هستند، باز این ورزشکاران ملی‌پوش هستند که  با کسب پیروزی‌ها و مدال‌ها مردم شریف ایران را شاد می‌کنند. خالی از لطف نیست که یادی کنیم از سایر همکاران عزیز که متأسفانه این روزها دیگر در کنار ما نیستند، روحشان شاد. ازجمله مرحوم مرتضی پروازی مقدم دبیر سرویس ورزشی روزنامه که یکی از این عزیزان بود. ایشان همیشه دغدغه ورزش و  ورزش ملی کشورمان را داشت. به رشته کشتی و باستانی علاقه وافری نشان ‌می‌داد و بنده از ایشان چیزهای زیادی یاد گرفتم و هرگز خاطرات خوبی که در کنار ایشان داشتم را فراموش نمی‌کنم.‌ مرحوم پروازی مقدم همیشه اصرار داشتند که اخباری را کارکنید که با واقعیت‌ها همخوانی دارد و همواره  توصیه  می‌کردند که  دلسوز ورزش درراه رشد و شکوفایی باشید.  در پایان از همکاران خوبم به‌خصوص سردبیر روزنامه و دیگر همکاران که به بنده لطف و احترام قائل هستند کمال تشکر را دارم و از خداوند متعال برای همگان آرزوی سلامتی و تندرستی دارم. در پناه حق.
    
قلم‌ها و نام‌هایی که می‌مانند 
حنیف غفاری/ دبیر گروه بین‌الملل
روز خبرنگار مبارک! حتی در ایامی که کرونا و «دغدغه معیشت» کمتر اجازه تمرکز مسئولین بر زحمات این قشر زحمتکش را می‌دهد، قلم ، صوت و تصویر خبرنگاران روایتگر عرصه‌ پیچیده و سخت امروز است. عرصه‌ای که باید از آن عبور کرد و عبور خواهیم کرد! امروز، روز گرامی داشتن یاد و خاطره خبرنگارانی است که در طول حیات خود ، از هیچ‌گونه تلاشی در راستای زدودن غبارهای غفلت و تحریف از  ذهن و ضمیر  ده‌ها میلیون انسان در کشورمان دریغ نورزیدند و دیگر در میان ما نیستند. کسانی که «رسالت» خود را در «رسالت» به نحو کامل انجام دادند و امروز یاد آن‌ها در قلب ما جاری است: از مرحوم «حاج مرتضی پروازی مقدم» تا مرحوم «حسین غلامی» و دیگر افرادی که هنگام زندگانی، حضور و قلمشان و پس از آرمیدن در آغوش رحمت الهی، نامشان فضای دلنشین و صمیمانه روزنامه «رسالت» را همچنان پرکرده است. همچنین رواست که در این روز بزرگ، یادی از روزنامه‌نگار فعال ، جهادی و عاشق مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام،مرحوم  «روح‌الله رجایی» کنیم  که به‌تازگی شاهد عروج جاودانه اش از جمع دوستان و یاران بوده‌ایم. این روز  بر همگان مبارک .گام‌هایتان محکم.راهتان پاینده.
    
خبرنگاران،میراث‌داران حقیقی قلم
علیرضا قشقایی/ دبیر گروه اقتصادی
۱۷ مرداد روز بزرگی در تاریخ فرهنگ این کشور است که یادآور مجاهدت خبرنگاری است که درراه هدف پیامبرگونه خویش که همانا پیام‌رسانی صادقانه و آگاهی بخشی مشفقانه بود، جان خویش را تقدیم نمود.او هدف تیرهای جهالت جماعتی گشت که جهل و وابستگی، آن‌چنان بر مغزهای متحجرشان سلطه یافته بود که در مسیر منافع استکبار دست به هر جنایتی زده و مبارزاتشان، جز   برای زورداران دریچه توفیق نگشود.خون شهید صارمی فرصتی شد تا نام خبرنگار در تقویم این سرزمین ثبت گردد و از زحمات و تلاش‌های آنان قدردانی شود و گوشه‌ای از دغدغه‌ها و مشقت‌ها و درد دل‌های آنان در این روز بازگو شود.خبرنگاران میراث داران حقیقی قلم و آگاهی‌اند که خالصانه و بر اساس وظیفه الهی و انسانی خویش بشریت را از جهل می‌رهانند.خبرنگاری در جهان امروز شغلی پرخطر محسوب می‌شود. چراکه علی‌رغم پیشرفت بشر در علم ارتباطات و فناوری مربوط به آن، هنوز کسب و انعکاس اخبار واقعی جسارت و هنرمندی خاص خود را می‌طلبد.
 نوشتن، یکی از نعمت‌های باری‌تعالی برای بشریت است، وقتی خداوند به قلم قسم می‌خورد ارزش ذاتی قلم از حدود نعمت نیز فراتر رفته و جایگاه رفیعی در جهان را به خود اختصاص می‌دهد که همه‌ کانون‌های انتشار علم و دانش و خبر بدون آن از امکان نشر برخوردار نیستند.اطلاع‌رسانی نیز فرصتی درخشان از عرصه‌های اثرگذاری نوشتن است که بشر در قرن حاضر توانسته آن را با به‌کارگیری فناوری‌های نوین به فرآورده‌ای باارزش و قابل‌انتقال برای عموم مردم درآورد که با بهره‌گیری از زیرساخت اصلی یعنی قلم عرصه‌ پیوند جوامع و ملل را به گستره بیکرانی از دانستنی‌ها متصل ساخته است.خبرنگاری یكی از شغل‌های حساس و مهمی  است كه در حقیقت به‌عنوان مدیریت افكار عمومی در جامعه عمل می‌كند و یكی از ویژگی‌های اساسی یك خبرنگار در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران تعهد انقلابی، دینی و حرفه‌ای خبرنگار است.با توجه به رسالت خطیر خبرنگاری آشنایی و تخصص با مبانی حرفه‌ای این شغل و مهارت‌های روز دنیا ازجمله موضوعات اساسی بوده كه باید یك خبرنگار حرفه‌ای به آن متعهد باشد.آنان که در کار قلم‌اند و مدام در فکر نوشتن، خوب می‌دانند که دغدغه داشتن، بزرگ‌ترین انگیزه برای خلق است و آنان که دغدغه‌ای ندارند خالقان خوبی هم نخواهند بود.
    
تبریک خشک‌وخالی
مرضیه صاحبی/ دبیر گروه اجتماعی
اگر روزنامه‌ها حافظه داشتند می‌دانستند که در این سال‌ها، میخ‌های آخر بر تابوت روزنامه‌نگاری کوبیده شده، آن‌هم با سرعتی جنون‌آمیز! تحریریه خیلی از رسانه‌ها هرروز در حال تحلیل رفتن است و خبرنگاران دیروز، بیکاران غم‌زده امروزند. رکن چهارم دموکراسی چنان نزار و رو به احتضار است که اگر به‌زودی به دادش نرسند، همین رمق اندک را نیز از کف خواهد داد. تعدیل نیروها از سی‌وچند نفر به ۱۰ نفر، به‌خودی‌خود برای یک جمع رسانه‌ای عذاب‌آور و آزاردهنده است و این موج فزاینده بیکاری برای متصدیان رسانه‌های مستقل در سایه بی‌توجهی و بی‌خیالی مسئولان رفته‌رفته به توفانی می‌انجامد که کنترل و مدیریتش اگر نشدنی نباشد حتما دشوار است… دوستی می‌گفت، صبح شاغل از خانه خارج‌شده و شب بیکار بازگشته و این روایت تراژدیک خیلی از روزنامه‌نگارانی است که شاید حتی امروز یک تبریک خشک‌وخالی هم نصیبشان نشده است. بگذارید بی‌تعارف بگویم که امروز چندان مبارک نیست، حداقل برای خبرنگارانی که تحت انواع فشارهای سنگین شغلی و معیشتی، دیگر ذهنیتی از مبارکی روزی که به نامشان پیوند خورده ندارند. آنان شب به این امید سر بر بالش می‌گذارند که صبح خبر بیکار شدنشان را نشنوند، روزنامه‌شان در چنبره مناسبات رانتی و عدم توزیع عادلانه تسهیلات و امکانات از نفس نیفتد، کرکره خبرگزاری‌شان را بنا بر مصالح و دلایلی پایین نکشند، مجله‌شان زیر بار گرانی کاغذ و هزینه‌های چاپ سر خم نکند و درنهایت این‌که رسانه متبوعشان عذرشان را به هزار و یک علت نخواهد…
    
جنس خبربازی فرق کرده
معصومه پورصادقی/ دبیر گروه سیاسی
به خاطر دارم زمانی که دانشجو بودم صبح‌ها قبل از رفتن سرکلاس، پای دکه روزنامه‌فروشی عناوین نشریات را می‌خواندم تا در جریان اوضاع‌واحوال آن روزها باشم. آن روزها شبکه‌های اجتماعی و کانال‌های خبری هنوز نبود. برای همین تیترهای روزنامه صبح‌‌ها در برابر چشم عابران خودنمایی می‌کرد. عده‌ای میانسال یا افراد مسن به‌رسم سال‌های گذشته 
صبح به‌صبح روزنامه موردعلاقه خود را می‌خریدند. عده‌ای هم به دنبال بخش نیازمندی‌ها، جدول یا طالع بینی نشریه‌ها بودند. آن روزها در عرض چند دقیقه تیتر اکثر مطبوعات را مرور می‌کردم. مخصوصا طعم روزهای سرد پاییزی آن زمان بیشتر در ذهنم مانده. جالب بود که صبح‌ها آدم‌هایی با تیپ و سن‌های متفاوتی نگاه کنکاش واری به روزنامه‌ها می‌انداختند. عده‌ای کم سن و سال بودند و بعضی مطالب آن روزها برایشان حکم تاریخ را داشت و عده‌ای پا به سن گذاشته که آن مطالب را زندگی کرده بودند. یادم نمی‌رود که برخی از روزها عمیقا مشغول رصد مطبوعات بودم که افرادی پس از خریدن سیگار از دکه آن را روشن کرده و با ولع خاصی به روزنامه‌ها نگاه می‌کردند. من هم کمی حرص می‌خوردم از این بی‌ملاحظگی. اما سال‌ها گذشت و من از طرف دیگر میز به مطبوعات نگاه می‌کنم. آن روز دیگری می‌نوشت و من می‌خواندم، اما امروز من می‌نویسم تا دیگران بخوانند. آن‌وقت‌ها کنجکاو بودم که چه کسانی آن مطالب را می‌نویسند و چه شخصیتی دارند. امروز کنجکاوتر شده‌ام که چه کسانی مطالبم را می‌خوانند. این روزها دامنه مطبوعات و رسانه‌ها بیشتر شده و وارد فضای مجازی هم شده است. دیگر چنددقیقه‌ای مطبوعات را رصد نمی‌کنم یعنی نمی‌شود. صبح‌ها تبلت به دست سریع دنبال چک کردن اخبار جدید هستم تا آخر شب. جنس خبر بازی من با آن روزها فرق دیگری هم کرده. آن روزها باانگیزه شخصی و برای علایق فردی دنبال مطالب بودم، اما امروز بیشتر برای دیگران و برای دغدغه‌های آن‌ها می‌نویسم. کار کردن برای مردم سختی و استرس خود را دارد که مبادا کم نگذاری. اما این سختی، فشار و استرس، با دیدن و شنیدن بازخورد نوشته‌هایم به‌مراتب شیرین‌تر می‌شود.
    
دلگرم به شما
حسن شجاعی / دبیر گروه فرهنگی
امسال هم روز خبرنگار خسته‌تر از هرسال از راه رسید تا چشم برهم زدنی گذر یک سال دیگر را باپوست و گوشت خود حس کنیم. روز خبرنگار امسال متأثر از کرونا دل‌ودماغی برایمان باقی نگذاشته و به‌تبع آن دورهمی های معمول روز خبرنگار را هم نداریم. اما دلمان گرم است که مردم هنوز به ما اعتماد دارند. دلمان گرم است که هنوز پیکر نیمه‌جان رسانه‌های مکتوب حرفی برای گفتن دارند و هنوز هم که هنوز است با زنگ تلفن‌های تحریریه و شنیدن صدای گرم شما برای ادامه حیات دلگرم می‌شویم. در سالی که گذشت دوستانی به دست تقدیر از جمع ما جدا شدند و در کنارش دوستان دیگری «رسالت» را برای همکاری برگزیدند. این ریزش و رویش‌ها طبیعت کار رسانه است و به پویایی آن کمک می‌کند. برای آن‌هایی که رفتند آرزوی سلامت و خیر و برای سایر دوستان روزهایی بهتر و زیباتر از درگاه الهی مسئلت می‌کنم.«رسالت» بزرگ است و بودن در آن افتخاری بزرگ‌تر؛ امید که این پیشینه ارزشمند و یادگارهای برجا مانده از تلاش خبرنگاران سال‌های دور و  نزدیک این رسانه وزین، در دوران حیات جدید نیز به لطف خدا ماندگار بماند. امیدوارم سال بعد، البته به‌شرط حیات، وقتی می‌خواهم از روز خبرنگار بنویسم از رفتن کرونا و رسیدن خبرهای خوش برای مردم صبور سرزمینم بنویسم. مردمی که صبر در ذاتشان نهادینه‌شده و امید به آینده، دورنمای زندگی‌شان. امیدوارم در آستانه عید سعید غدیر و برکت ولایت مولی علیه‌السلام، ایران عزیز از هرچه شر و بدی است در امان باشد. الهی آمین.