گروه  بین‌الملل 
 درحالی‌که به‌واسطه تمامیت‌خواهی و رویکرد تجارت محور مقامات آمریکایی و اروپایی در قبال خریدوفروش واکسن کرونا، هنوز شیوع کووید۱۹ در بالاترین سطح خود در جهان قرار دارد، کشورهای صنعتی دنیا درصدد هستند خود را منجی بزرگ بحران‌های اقتصادی در جهان امروز نشان دهند. اخیراوزرای دارایی گروه ۲۰ روز  ۱۰ ژوئیه (۱۹ تیر) حمایت خود را از یک توافق «تاریخی» جهانی برای اخذ مالیات عادلانه‌تر از شرکت‌های چندملیتی اعلام کردند.چارچوبی برای اصلاح مالیات بین‌المللی که ۱۳۰ کشور عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی در همین ماه با مالیات دست‌کم ۱۵ درصدی از این شرکت‌ها به توافق رسیده بود.منابع رسانه‌ای و خبری در آمریکا و اروپا مدعی هستند  تایید ۱۹ اقتصاد برتر جهان به همراه اتحادیه اروپا کمک می‌کند تا پس سال‌ها مذاکره این موضوع به واقعیت تبدیل شود.
 ادعایی که باید راستی آزمایی شود!
به گزارش یورونیوز، در بیانیه پایانی نشست وزرای گروه ۲۰ آمده است: «پس از سال‌ها بحث و بررسی و پیشرفتی که در سال گذشته حاصل شد، ما به توافق تاریخی در مورد معماری مالیاتی بین‌المللی باثبات‌تر و عادلانه‌تر دست‌یافتیم.»
آن‌ها به دو مؤلفه اصلی در این موضوع تأکید کردند که شامل تعیین نرخ حداقلی برای مالیات شرکت‌های چندملیتی خواهد بود و مؤلفه دوم نیز به تعریف روش و ساختاری که بتواند مالیات جمع‌آوری‌شده را میان کشورها عادلانه قسمت کند، خواهد پرداخت.برونو لومر، وزیر دارایی فرانسه از این توافق استقبال کرد و گفت که این بزرگ‌ترین انقلاب مالیاتی در یک قرن گذشته است.وی افزود: «ما در حال خاتمه دادن به مسابقه مالی هستیم و غول‌های دیجیتال سرانجام سهم عادلانه مالیات خود را پرداخت می‌کنند.»
جنت یلن، وزیر خزانه‌داری ایالات‌متحده نیز در واکنش به این توافق ، تأکید کرد که جهان باید سریعا پیش رود تا توافق نهایی شود.اولاف شولز، وزیر دارایی آلمان قبل از شروع این نشست گفته بود که «این یک‌لحظه تاریخی است.»
در سال‌های اخیر شرکت‌های چندملیتی بزرگ با استقرار در گریزگاه‌های مالیاتی کمترین مالیات را به‌حساب وزارتخانه‌های دارایی کشورهای محل ثبت واریز کرده‌اند. طرح اصلاح مالیاتی برای مقابله با این موضوعات مورد مذاکره قرارگرفته است.پیش‌بینی می‌شود توافق نهایی در این زمینه در نشست رهبران گروه ۲۰ در شهر رم در اکتبر امسال حاصل شود.مالیات دست‌کم ۱۵ درصدی در اول ژوئیه در نشست سازمان همکاری و توسعه اقتصادی موردتوافق قرار گرفت. برخی کشورها ازجمله ایالات‌متحده آمریکا، فرانسه و آلمان به همراه سازمان‌هایی مانند آکسفام برای افزایش نرخ بالاتر فشار آوردند.اما برخی از کشورها ازجمله تعدادی از کشورهای اروپایی مانند ایرلند با این موضوع مخالف هستند. شرکت‌هایی مانند اپل و گوگل به‌خاطر نرخ پایین مالیاتی در این کشورها حضور دارند.بر اساس ادعای یورونیوز، پیش‌بینی می‌شود این نرخ، کمتر از ۱۰ هزار شرکت بزرگ را تحت تأثیر قرار دهد اما سازمان همکاری و توسعه اقتصادی تخمین زده است که با نرخ مالیات ۱۵ درصدی، سالانه ۱۵۰ میلیارد دلار درآمد اضافی ایجاد شود.
 ادعایی که صحیح نیست! 
برخلاف مانوری که رسانه‌های غربی بر روی توافقات مالیاتی صورت گرفته در نشست گروه بیست صورت می‌دهند،تجربیات قبلی جایی fرأی خوش‌بینی نسبت به این توافقات باقی نمی‌گذارد. واقعیت امر این است که گروه ۲۰ در دوران ریاست جمهوری اوباما و پس از وقوع بحران اقتصادی در غرب نیز بارها تشکیل جلسه داد. در آن دوران (که مانعی به نام ترامپ در کاخ سفید وجود نداشت) نیز سران ۲۰ اقتصاد برتر دنیا نتوانستند بر سر مواجهه با بحران‌های مزمن اقتصادی موجود در کشورهایشان به یک راهکار جمعی و قابل‌اتکا برسند. هم‌اکنون بیش از ۱۴ سال از بحران اقتصادی در آمریکا و اروپا سپری‌شده است و مقامات اروپایی همچنان از اتخاذ سیاست‌های ریاضتی به‌عنوان تنها راهکار موجود برای حفظ وضعیت موجود نام می‌برند.فراتر از آن، با شیوع ویروس کرونا طی دو سال اخیر، بحران اقتصادی در سرتاسر جهان نمود بیشتری پیداکرده و البته همین کشورهای صنعتی دنیا ( که امروز مدعی مقابله با بحران‌های جمعی در جهان  رادارند)،در تشدید این بحران نقش اساسی ایفا کرده‌اند. بدیهی است که کشورهای عضو گروه بیست که اکثرا خود مولد بحران‌های انسانی و اقتصادی در نظام بین‌الملل هستند، صلاحیت تصمیم‌گیری در خصوص تغییر ساختار اقتصادی دنیا را ندارند. فراتر از آن، امروز به‌واسطه عملکرد دولت‌های غربی ،  کمتر اقتصاددان و سیاستمداری در آمریکا و اروپا  نسبت به گذار از بحران اقتصادی حاکم بر نظام بین‌الملل ابراز خوش‌بینی می‌کند. 
 تعارض منافع کشورهای صنعتی دنیا 
موضوع دیگری که نمی‌توان در تشریح ناکامی‌های گروه بیست در نظام بین‌الملل نادیده انگاشت، مربوط به تعارضاتی است که میان بازیگران صنعتی دنیا وجود دارد. این تعارضات، هم در حوزه منافع آشکار و هم در حوزه منافع پنهان به نقطه اوج خود رسیده است. در این میان، اساسا فرصت و بستری برای همگرایی میان اعضای گروه ۲۰ بر سر مواجهه با بحران‌های اقتصادی جاری در نظام بین‌الملل وجود ندارد.معضلات و آسیب‌های جاری در مجموعه گروه ۲۰، شامل دو آسیب زیربنایی (ساختاری) و روبنایی بوده و باید اذعان کرد که سران ۲۰ قدرت اقتصادی دنیا، همچنان توافق مواجهه با این دو نوع آسیب خطرناک را ندارند.درنهایت اینکه نشست اخیر گروه ۲۰، به‌جای آنکه پیام‌آور همگرایی بازیگران اقتصادی قدرتمند دنیا برای مواجهه با معضلات موجود باشد، به نماد واگرایی آن‌ها در نظام بین‌الملل تبدیل‌شده است.
نکته مهم‌تر اینکه مناسبات پشت پرده امنیتی و سیاسی موجود میان برخی بازیگران گروه ۲۰ (ازجمله عضویت برخی اعضای گروه بیست در ناتو)، بر مناسبات اقتصادی آن‌ها سایه افکنده است. همین مسئله سبب شده تا بسیاری از تصمیم‌گیری‌های اقتصادی اعضا، تحت تأثیر دیگر مناسبات آن‌ها با یکدیگر قرار گیرد. بدون شک تا زمانی که معضلات زیربنایی موجود در فرآیند تصمیم سازی جمعی گروه بیست حل‌وفصل نشود، این ناکامی به قوت خود باقی خواهد ماند.در این معادله، باید از آمریکا و متحدان اروپایی آن به‌عنوان بازیگران طغیانگر در نظم اقتصادی جهان یادکرد. بازیگرانی که خود بحران‌هایی را ایجاد می‌کنند اما سعی دارند خود  را «منجی» جلوه دهند! این پارادوکس در نوع خود آزاردهنده است.