مسئولان انتخاباتی سراسر آمریکا ۵ نوامبر سال جاری بیش از ۱۵۰ میلیون رای را خواهند شمرد تا پاسخ یک سوال سیاسی بسیار مهم را بیابند: چه کسی رئیس‌جمهوری آمریکا خواهد بود؟ تا آن زمان فقط می‌توان به نظرسنجی‌های عمومی اکتفا کرد که محل بحث‌های بی‌پایان در مورد پیشتازی جو بایدن دموکرات یا دونالد ترامپ جمهوری‌خواه است.
 در برخی نظرسنجی های عمومی یا ایالتی، شاهد برتری ترامپ بر بایدن و در برخی دیگر( که در همان بازه زمانی صورت گرفته است)، شاهد برتری رئیس جمهور کنونی آمریکا هستیم. اما نظرسنجی‌ها واقعا به ما چه می‌گویند؟ رویترز در مطلبی به این سوال می‌پردازد و می‌نویسد نظرسنجی مانند تصویری از ماهواره هواشناسی به‌خوبی نشان می‌دهد که نظر کنونی مردم چیست اما پیش‌بینی اینکه مردم در هفته‌ها و ماه‌های آتی چه خواهند کرد بسیار دشوارتر است.با این حال رویترز نیز در این خصوص دروغ می گوید! طی ادوار انتخاباتی اخیر در آمریکا، بسیاری از نظرسنجی های
 ایالتی و عمومی نادرست بوده و ریشه آن، نظرسازی هایی است که از سوی موسسات مدعی استقلال از دو حزب سنتی آمریکا( دموکرات و جمهوریخواه) صورت می گیرد. 
در این میان، برخی نظرسنجی ها نیز دارای دقت کافی و انتخاب درست در خصوص جامعه نمونه نیستند. برخی نظرسنجی‌ها از چند صد نفر می‌پرسند نظرشان چیست. برخی دیگر از چند هزار نفر می‌پرسند. تعداد افراد شرکت‌کننده در نظرسنجی اندازه جامعه نمونه نامیده می‌شود. یک نمونه بزرگ مانند این است که عکسی دیجیتال پیکسل‌های بیشتری داشته باشد. هرچه تعداد افراد شرکت‌کننده در نظرسنجی بیشتر باشد، تصویر شفاف‌تر است.حاشیه خطای ذکرشده برای هر نظرسنجی معمولا به ما می‌گوید که تصویر چقدر واضح است.
 حاشیه خطای بزرگ ممکن است به این معنی باشد که تصویر به‌قدری مبهم است که نمی‌توان نتیجه‌گیری روشنی داشت. علاوه بر این، حاشیه خطا برای برآورد نتیجه نظرسنجی کاربرد دارد. اگر یک نامزد از دیگری جلوتر باشد، این درصد باید حدود دو برابر حاشیه خطا باشد تا پیشتازی معنادار شود.حاشیه خطا به تعداد افراد شرکت‌کننده در نظرسنجی بستگی دارد؛ هرچه جامعه نمونه بزرگ‌تر باشد، حاشیه خطا کمتر است.با این حال حتی در نظرسنجی هایی که با حاشیه خطای کمتر صورت می گیرد، بسیاری از تعارضات بروز می کند:از جمله اینکه حدود ۱۵ درصد از رای دهندگان، نظر خود را در خصوص حمایت یا عدم حمایت نهایی از یک نامزد خاص به صورت شفاف بیان نمی کنند .شمار زیادی از افراد رای نمی‌دهند. بنابراین، وقتی انتخابات نزدیک می‌شود و مردم می‌خواهند بدانند چه کسی قرار است برنده شود، موسسات نظرسنجی سعی می‌کنند روی افرادی متمرکز شوند که واقعا رای می‌دهند.اما بسیاری از نظرسنجی‌ها جامعه نمونه‌شان را صدها یا هزاران رای‌دهنده ثبت‌نام‌شده توصیف می‌کنند، که بیشتر از کسانی که ثبت‌نام نشده‌اند امکان دارد رای بدهند.ممکن است نظر رای‌دهندگان عوض شود. نظرسنجی‌ها اغلب از افراد می‌پرسند اگر انتخابات امروز برگزار می‌شد، به چه کسی رای می‌دادند، حتی اگر قرار باشد انتخابات ۶ ماه یا یک سال دیگر برگزار شود.همین مسئله سبب شده است تا بسیاری از موسسات نظرسنجی در آمریکا، راحت تر دست به نظرسازی یا تحریف نظرسنجی های واقعی صورت گرفته شوند. این مسئله آن قدر جدی است که تبدیل به «بحران نظرسنجی های انتخاباتی» در آمریکا شده و دیگر کمتر کسی برای نتایج منتشر شده در این خصوص اعتباری قائل می شود.