|سيد محمد بحرينيان-جانشين سردبير|
«انگيزه‌هاي بسيار شديدي وجود دارد که ياد شهدا به فراموشي سپرده شود. چيزهاي ديگر و جلوه‌هاي کاذبي مطرح مي‌کنند تا آن عظمت‌هاي واقعي از ياد برود.» حس مي‌کنيد که اين سخن آشنا و تازه است و گويي همين هفته بيان‌شده است؟ اين سخنان چند سال پيش مقام معظم رهبري در اهميت بزرگداشت و حفظ نام و ياد شهدا، گويي متناسب با شرايط اين روزهاي کشور ايرادشده است. شايد باورمان نشود که بهترين فرزندان ايران، درراه خدا و دفاع از ميهن، از جان خود گذشتند و امروز عده‌اي در داخل کشور، به دنبال حذف نام و يادشان باشند.
يکي از نقاط مشترک اصلي تمام افراد و جريان‌هاي علاقه‌مند به ايران، احترام و بزرگ داشتن نام و ياد شهيدان است. شهدا و جانبازان ما، علاوه بر دفاع از مرزهاي سرزميني، از سرحدات ايمان و انديشه اسلامي هم پاسداري کرده‌اند، پايه امنيت امروز و فرداي ما را بنانهاده‌اند و غيرازآن که خود، الگو و ستارگان آسمان هدايت گشتند، براي يکايک ما عزت آفريده‌اند و از همين روست که تمام نسل‌هاي جامعه ايران، تا ابد مديون خون شهدايند. علاوه بر اين، اگر جنبه ديني و اسلامي مفهوم شهادت مطرح نبود، صرف گذشتن از جان درراه ميهن آن‌قدر بزرگ هست که هرکه بويي از شرافت برده باشد، خود را مديون شهدا بداند. دقيقا از همين روست که در ساير کشورها، کشتگان ميهن را بزرگ مي‌دارند و برايشان احترام فراوان قائل‌اند.
چند روزي است که ماجراي حذف نام شهدا از برخي معابر شهر تهران خبرساز شده است. اگر از واقعيت دردناک ماجرا بگذريم، از واکنش‌هاي عجيب مسئولان نمي‌توان گذشت و متأسفانه در برخي موارد، به‌گونه‌اي است که اگر نگوييم انگيزه‌اي براي حذف نام شهيد وجود نداشته، لااقل اهتمامي هم به حفظ آن نبوده است. شهردار تهران در واکنش به حذف نام شهيدان از تابلوهاي شهري، تفاوت تابلوي ديوارکوب و غير ديوارکوب را توضيح داده و در انتها، با نيت خواني، گفته است که دنبال کنندگان ماجرا به دنبال اهداف ديگري هستند! رئيس يکي از کميسيون‌هاي شوراي شهر تهران، مطابق معمول بسياري از هم‌فکران و هم‌قطارانش، تقصير را به گردن مديريت قبل انداخته است. سخنگوي شوراي شهر از ضرورت حفظ وحدت و نپاشيدن بذر تفرقه سخن گفته است! يک مدير شهري تهران با اشاره به اين‌که کلمه شهيد روي تابلوهاي معابر شهري معمولا بارنگ قرمز نوشته مي‌شود، گفته است که اين رنگ، پايداري کمي در برابر آفتاب دارد و ممکن است پريده باشد! و اما عجيب‌تر از همه، يکي از اعضاي شوراي شهر تهران است که ضمن نيت خوانيو متهم کردن منتقدان به اهداف خاص، با تحريک برخي افراد فريب‌خورده يا منافق گفته است: « دامن زدن به اين بحث باعث مي‌شود که به بقيه هم ياد بدهيم که بروند نام شهدا را پاک کنند.»
اين در حالي است که در دوره پيشين مديريت شهري، يکي از اولويت‌هاي اصلي، تأکيد بر حفظ ياد شهدا و مفاهيمي چون دفاع و شهادت بود. بايد به اين مسئولان گفت به فرض هم که اين خطا مربوط به دوره قبل باشد، شما در دو سال گذشته چه مي‌کرده‌ايد و چرا بايد امروز، ماجرا توسط رسانه‌ها افشا شود؟ ماجرا زماني حساس‌تر مي‌شود که به خاطر آوريم اعضاي دوره فعلي شوراي شهر تهران، در دو سال گذشته، مرتبا درگير تغيير نام برخي معابر بوده‌اند. در همين دوره کوتاه، خياباني را به نام فردي گذاشتند که بنيان‌گذار کبير انقلاب اسلامي در ارتباط با او فرمود «او مسلم نيست»، همان عضو شوراي شهري که حذف نام شهيدان را به گردن دوره پيش از خود انداخته، در دوره کوتاه عضويتش، طرحي به صحن شورا برده که برخي معابر شمال شهر تهران، به نام افراد مسئله‌دار و معلوم‌الحال نام‌گذاري شود. فهرست اين اسامي را در فضاي مجازي جست‌وجو کنيد، يکي عليه برخي مقدسات شعر سروده، ديگري، شاعر برخي از آثار خوانندگان مبتذل بوده و فرد ديگر، در ادبيات معاصر ايران به نگاه‌هاي جنسيت زده و فمينيستي مشهور است.
«ببينيد توطئه‌هاي دشمن تا کجا نفوذ مي‌کند و چقدر ما بايد هوشيار باشيم تا جلوي اين توطئه‌ها را بگيريم.» اين سخن رهبري، دقيقا در ادامه فرمايش ديگر ايشان پيرامون ضرورت حفظ نام و ياد شهدا و جلوگيري از نشستن غبار فراموشي بر روي اين يادهاست، غباري که به فرمايش ايشان، گاهي به‌عمد بر مفهوم شهادت و جهاد في سبيل الله مي‌نشيند.
البته خط جهالت يا خيانت صورت گرفته روشن است. اين هم شيوه ديرين عاملان به اين توطئه‌هاست که پيش از قبح زدايي از مقدسات، حساسيت و آستانه تحمل جامعه را مي‌سنجند. هر کس که در اين زمينه تقصير و يا کوتاهي داشته، بايد به مردم معرفي شود، از دستگاه‌هاي اجرايي و نظارتي هم انتظار داريم که در برابر اين‌گونه موارد، تيزبينانه‌تر عمل کنند. همين مفاهيم جهاد و شهادت است که انقلاب را حفظ کرده است و اين ماييم که به حفظ نام شهيدان نياز داريم.