محمد صادق‌پور 
امروزه برای اکثر مردم جهان، استعمار کلاسیک به برگی از تاریخ گذشته تبدیل شده است. شاید اکثریت جمعیتی که هم اکنون در سراسر جهان زندگی می‌کنند، هیچ تجربه‌ای از استعمار ندارند و اصلا نمی‌توانند تصور کنند که زندگی تحت کنترل کامل یک قدرت خارجی به چه معنا است. به جای آن، موزه‌های استعمار در سراسر جهان گسترش پیدا کرده‌اند، جایی که مردم می‌توانند برای مشاهده بلایایی که استعمار بر سر گذشتگان آنها آورده است به آنجا مراجعه کنند. ما در یک جهان پسااستعماری زندگی می‌کنیم و کارکرد اصلی موزه‌های استعمار این است که بازدیدکنندگان را به دوران بی‌رحمانه گذشته بازگردانند و به آنها نگاهی اجمالی از آسیب این نوع حکومت بر جوامع بومی ارائه دهند.
اما چه می‌شد اگر در همین دنیای امروز واقعا‌ً  جایی وجود داشت که استعمار به شکل گذشته و بطور ناجوانمردانه همچنان پایدار بود؟ به نظرتان جامعه جهانی، افکار عمومی و فعالین صلح چه واکنشی نشان می‌دادند؟ رسانه‌های جهانی تا چه حد مظلومیت مردم آن کشور را بازتاب می‌دادند؟ سیاستمداران و سازمان‌های جهانی چه تلاش‌هایی برای پایان‌ دادن به آن انجام می‌دادند؟ واقعیت این است که در کمال غم‌انگیز بودن این مسئله، فلسطین در حال حاضر آیینه تمام نمای استعمار است. شهر به شهر و محله به محله آن به موزه‌ای تبدیل شده است که دیگر نیازی نیست برای درک مظلومیت مردم آن به عکس‌ها و اشیای قدیمی خیره شد، بلکه استعمار عینا‌ً  و به صورت زنده در حال اتفاق افتادن است اما جامعه جهانی و کسانی که خود را سردمداران دموکراسی و مبارزه با استعمار می دانند نه تنها در مقابل این جنایات آشکار سکوت کرده اند، بلکه رهبران این رژیم اشغالگر  را در آغوش می کشند.گاهی دست استعمار آن قدر صریح رو می شود که حامیان آن نیز نمی توانند
این حد از جنایت را قبول کنند و در سکوت فرو می روند. رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیر خود با امیر قطر، با توجه به قتل وحشیانه یک خبرنگار توسط رژیم اشغالگر، انتظار از جهان عرب را عمل سیاسی در مقابل جنایات رژیم صهیونیستی دانستند. به نظر می رسد ایشان قصد دارند دوگانگی رفتاری حکام عربی در مواجه با این رژیم اشغالگر برای مردم بر ملا شود. حکامی که دست به عادی سازی روابط با رژیم صهیونیست زده و چشم خود را بر جنایات آن بر امت عربی مسلمان فلسطین بسته اند. در واقع اتفاقاتی مانند این میزانی برای سنجش شعارها دروغین است. 
توافق عادی سازی روابط بین کشورهای عرب و اسرائیل یک روند نا بهنجار است که توسط برخی حکام جهان عرب در حال انجام است. این توافق برخلاف خواسته اکثر مردم و ناسازگار با فرهنگ بنیادی منطقه است و همچنین روند اصلی تاریخ را تحریف می کند. شعارهای ضد صهیونیستی مردم منطقه در حوادث این چنینی شاهدی بر این امر است.اسرائیل و حکام کشورهای عربی می کوشند تا اقداماتشان به دست فراموشی سپرده شود اما حافظه عربی و حتی بیشتر از آن حافظه اسلامی به راحتی صدها سال گذشته را به خاطر دارند.مسئله آزادی فلسطین و قدس در نهایت یک مسئله مذهبی است و به همین دلیل است که هرگز فراموش نخواهد شد.وقت آن رسیده است تا با اقدام سیاسی و عملی جهان اسلام درب این موزه زنده استعمار برای همیشه بسته شود و پاره تن اسلام از یوغ این رژیم منحوس آزاد گردد.