گروه اقتصادی
سازمان همکاری شانگهای (SCO) از حل مسائل مرزی شروع کرد، از همکاری‌های مبارزه با تروریسم رشد کرد، در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، آموزشی و سایر زمینه های همکاری توسعه و تعمیق یافت و به تدریج به مدل جدیدی از همکاری چندجانبه تبدیل شد.
تأسیس سازمان همکاری شانگهای (SCO) یک رویداد بین المللی مهم بوده و ۲۰  سال پس از تأسیس در ژوئن ۲۰۰۱ سازمان همکاری شانگهای به بزرگترین و پرجمعیت ترین سازمان همکاری منطقه ای در جهان تبدیل شده  که سه پنجم قاره اوراسیا را پوشش می دهد و با جمعیتی بیش از سه میلیارد نفر در این سازمان زندگی می کنند. تأسیس سازمان همکاری شانگهای برای ارتقای صلح و امنیت، رفاه و توسعه در آسیای مرکزی، اوراسیا و در کل جهان اهمیت زیادی دارد. در میان  پرسش‌های بزرگی که پژوهشگران مختلف را دچار اختلاف می‌کند و آن پرسش این است که آیا آمریکا، اتحادیه اروپا و ناتو باید به سازمان همکاری شانگهای علاقه‌مند باشند یا آن را نادیده بگیرند. فعالیت ها و جهت گیری های سازمان همکاری شانگهای نشان می دهد که این سازمان در پاسخ به مسائل و بازی‌های در حال تغییر در سطح جهانی و در منطقه اوراسیا به چیزی بیشتر در میانه مواضع این محققین تبدیل می شود و روز به روز غرب را از توسعه شانگهای نگران کند.هسته اصلی روح شانگهای «اعتماد متقابل، منفعت متقابل، برابری، مشورت، احترام به تنوع تمدن ها و پیگیری توسعه مشترک» است.«روح شانگهای»در دوره «پنج شانگهای» شکل گرفت و دو سند بسیار مهم عبارتند از موافقتنامه تقویت اعتماد نظامی در مناطق مرزی (۱۹۹۶) و موافقتنامه کاهش متقابل نیروهای نظامی در مناطق مرزی (۱۹۹۷) که توسط چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان امضا شد. این دو سند شیوه سنتی همکاری را شکستند و بر همکاری امنیتی چندجانبه بر اساس منافع مشترک تأکید کردند و «روح شانگهای» را به وجود آوردند. با  تغییرات در وضعیت بین المللی روح شانگهای توسعه یافت. در اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای در سال ۲۰۱۸ ، رئیس جمهور چین سخنرانی مهمی با عنوان «پیشبرد روح شانگهای و ساختن جامعه ای با آینده مشترک» ارائه کرد که در آن«پنج دیدگاه» را مطرح کرد که محتوای جدیدی به روح شانگهای اضافه کرد  و ساخت جامعه سازمان همکاری شانگهای با آینده ای مشترک را ترویج کرد. «پنج دیدگاه» به طور خاص به موارد زیر اشاره دارد:۱٫ توسعه نوآورانه، ۲٫هماهنگ، ۳٫سبز، ۴٫باز  و ۵٫اشتراکی، اقتصاد پایه شانگهای بوده و در تشریح عضویت اعضای این سازمان نوشته شده است: جامعه اقتصادی، رفاه مشترک کشورها. امنیت پیوسته جهانی.
در طول ۲۰ سال گذشته از زمان تأسیس سازمان همکاری شانگهای در ژوئن ۲۰۰۱، مفهوم همکاری آن به طور مداوم غنی و توسعه یافته است. مکانیسم همکاری آن به طور مداوم غنی و بهبود یافته و زمینه های همکاری آن گسترش یافته است. با این حال، به دنبال توسعه آن در طول زمان و پیشرفت شیوه های همکاری، با چالش ها و مشکلات توسعه نیز در مسیر پیش رو مواجه است. از جمله این حقایق می توان به موارد زیر اشاره کرد: تشدید بازی قدرت های بزرگ در منطقه، رقابت در بین کشورهای عضو و تغییر الگوی همکاری پس از گسترش. قدرت های غربی حساب ویژه ای برای اختلاف افکنی و تراشیدن رقیب برای کشورها انجام می دهند و از این راه به دنبال تضعیف اقتصاد و قدرت کشورهای مستقل مانند ایران هستند، سازمان شانگهای به این موضوع توجه ویژه ای کرده و یک سازمان چند بعدی را با کشورهای مختلف تشکیل داده تا بتواند با یک الگوی منفت و برد- برد اقتصادی و سیاسی مانع اختلاف و رویارویی کشورها شود. همواره یکی از موانع سرمایه گذاری در یک کشور تهدیدهای استراتژیک بوده که عضویت ایران این تهدیدها را برای کشور ما به شدت کمتر خواهد کرد.عضویت ایران در این سازمان به شدت مهم ارزیابی شده و قدرت چانه زنی ایران را می تواند در آینده بیش از  امروز افزایش داده و قدرت اقتصادی ایران را نیز افزایش دهد، اکونومیست در واکنش به جلسه اخیر سازمان شانگهای نوشت: «رهبران غربی ممکن است نگاهی عصبی به سمرقند، شهری در ازبکستان بیندازند، جایی که سازمان همکاری شانگهای (SCO) برای نشستی در ۱۵ و ۱۶ سپتامبر گرد هم آمدند. شی جین پینگ، رئیس جمهور چین، در اولین سفر خارجی خود از زمان شیوع کووید ۱۹،   با ولادیمیر پوتین، همتای روس خود دیدار کرد. سایر شرکت کنندگان شامل ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور ایران؛ کشورش  به عضویت کامل درآمد. رهبران غربی به وضوح به این نشست دعوت نشدند، اولین اجلاس سران سازمان پس از تهاجم روسیه به اوکراین. سازمان اسکو چه می کند و آیا باید غرب را نگران کند؟،این سازمان در سال ۲۰۰۱ توسط چین، قزاقستان، قرقیزستان، روسیه، تاجیکستان و ازبکستان برای بحث در مورد مسائل امنیتی و اقتصادی در آسیای مرکزی با تمرکز بر مبارزه با تروریسم و تقویت روابط تجاری تأسیس شد. اگرچه اعضای آن تمرینات نظامی مشترکی را انجام داده اند، اما این گروه نه یک اتحاد رسمی دفاعی مانند ناتو و نه یک اتحادیه اقتصادی رسمی مانند اتحادیه اروپا است.»
به گفته اکونومیست اصلی ترین اولویت این سازمان توسعه کریدور شرق به غرب با افتتاح دو خط ریلی در آسیای مرکزی است که پیش بینی می شود سپس چین را برای توسعه خطوط به ایران برساند.
توسعه زیرساخت های اصلی ایران به ویژه زیرساخت های حمل و نقلی و کریدوری و توسعه سرمایه گذاری خارجی به ویژه سرمایه گذاری چین در ایران می تواند ایران را به ساحل امنی برای سرمایه گذاری تبدیل کند که عضویت ایران در سازمان شانگهای بیشترین منفعت را از این راه با برداشته شدن تهدیدهای خارجی انجام می دهد.سازمان همکاری‌های‌ شانگهای ۲۵ درصد تولید ناخالص ملی جهان را در اختیاردارد و فرصتی ناب را در اختیار ایران قرار داده تا بتواند تولید را با زیرساخت این سازمان توسعه دهد، بر اساس اعلام گمرک، میزان تجارت ایران با مجموعه کشورهای عضو پیمان شانگهای درسال ۹۹ به ۵۵ میلیون تن کالا به ارزش ۲۸ میلیارد دلار رسید که سهم صادرات ۴۶ میلیون تن به ارزش ۱۴ میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلار و سهم واردات ۹ میلیون تن به ارزش ۱۳ میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلار بوده است.ایران بیشترین رابطه اقتصادی را با چین داشته که طبق گزارش قبلی« رسالت» به آن پرداخته و از هدف گیری ۵۰ میلیارد دلاری در سال ۱۴۰۲ سخن گفتیم، حال بعد از جنگ اوکراین تبادلات اقتصادی ایران و روسیه نیز به شدت افزایش یافته و از یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلار در سال ۹۹ به میزان بیشتر از ۳ میلیارد دلار رسیده که این میزان نسبت به ظرفیت های تجاری دو کشور ایران و روسیه کم بوده و می تواند به بیش از ۱۰ میلیارد دلار در سال برسد، اگر توسعه اقتصاد ایران برپایه کشورهای دوست و همسایه افزایش یابد می توانیم سالانه بیش از ۶۰ میلیارد دلار تجارت با کشورهای دوست داشته و ظرفیت را در آینده نیز بیشتر از ۷۰ میلیارد دلار در سال کنیم.