گروه سیاسی
اعداد و ارقام باورنکردنی‌اند. ارقامی که از حدود پنجاه نفر تا حدود سیصد نفر متغیرند. افرادی که به هر طریق ممکن از خود بی خود شده‌اند و سپس به آن‌ها تجاوز شده است. کسی چه می‌داند یک کتابفروش ساده در میدان انقلاب که احتمالا با متانتی که از اهل کتاب به عاریه گرفته در مورد کتاب‌ها توضیح می‌دهد و ظاهری روشنفکر به خود می‌گیرد، در سیاهچال شخصیت خود چه هیولایی را پنهان کرده است؟ یک دانشجوی باستان‌شناسی دانشگاه تهران که تخصص خود را نه از درس و دانشگاه که از شیطان آموخته است. کیوان امام‌وردی متجاوز سریالی به ده‌ها زن که در طی افشاگری‌های تابستان سال ۹۹ شناسایی و دستگیر شد بر اساس حکم بدوی دادگاه محکوم به اعدام است. پرونده کیوان امام‌وردی  بسیار گسترده است؛ به طوری که تنها ۹ شاکی خصوصی دارد و دادستان هم به عنوان مدعی‌العموم یکی از شاکیان پرونده است. امام‌وردی نهایتا به عنوان مفسد فی‌الأرض به اعدام محکوم شده و این علاوه بر شاکی بودن مدعی‌العموم دلیل دیگری است بر اینکه پس گرفتن شکایت از سوی برخی از شکات تأثیری در حکم دادگاه ندارد. علاوه‌بر این‌ها مجرم مرتکب تجاوز به عنف است. اما از عجیب بودن روزگار ما است که برخی زیر لوای انسانیت و حمایت از حقوق بشر حکم اعدام کسی چون امام‌وردی را نیز محکوم می‌کنند. در روزگاری که مفاهیم در آن قلب شده‌اند نباید از چیزی تعجب کرد. تجاوز دستکم ضربه‌ای مهلک به روح یک انسان است چنانکه همواره یکی از دلایل رایج خودکشی به حساب آمده است. همچنین افساد فی‌الأرض همچون قتل یک جامعه است. در این حالت فرد از یک شخص فاسد معمولی به سرچشمه‌ای برای فساد تبدیل شده؛ نهری از نجاست که جاری است. وقتی با ده‌ها زن که به آن‌ها تجاوز شده مواجهیم؛ دیگر طرف ما فقط یک متجاوز نیست؛ بلکه با خود تجاوز طرفیم و باید جلوی آن را بگیریم. یعنی مجرم کار را به جایی رسانده که تبدیل به سرچشمه جرم شده و جرم به واسطه او سرطان‌وار در حال رشد است. 
اعدام چنین موردی علاوه بر ضرورت‌های شرعی در حکم تشفی خاطر قربانیان و اطرفیان آن‌ها و همچنین ارعاب دیگر مجرمانی است که در اندیشه آسیب زدن به اعضای جامعه هستند. در مورد حکم اعدام امام‌وردی، رفتار رسانه‌های بیگانه هم جالب توجه است. از رسانه‌ای که بدون ذکر تجاوزهای سریالی مجرم در تیتر تنها عنوان افساد فی‌الأرض را می‌آورد تا رسانه‌ وابسته به دولت آمریکا که ایران به دلیل آمار بالای اعدام در کنار چین مذمت می‌کند. رسانه‌های وابسته به آمریکا البته نمی‌توانند زیاد با کلیدواژه اعدام علیه ایران عملیات رسانه‌ای به راه بیندازند چراکه ایالات متحده تنها کشور غربی است که قانون اعدام دارد و آن را اجرا می‌کند. به نظر می‌رسد این کشور همچنین بیشترین کشوری باشد که به اعدام نیاز دارد. آمار بالای قتل و تجاوز که دبیرستان‌های این کشور را تبدیل به یک کابوس کرده و روزگار غرب وحشی را برای مردم تداعی می‌کند نشانگر ناامنی مفرطی است که حتی از مجازات اعدام هم کاری در جهت مقابله به آن ساخته نیست. در آسیا هم ژاپن که موفق‌ترین نماینده تمدن غرب در قاره کهن به شمار می‌رود با جدیت اعدام را دنبال می‌کند و آمارها حاکی از آن است که هشتاد درصد از مردم ژاپن از مجازات اعدام رضایت دارند. همچنین در کشورهای اروپایی نشانه‌های فراوانی از احساس نیاز مردم کشورهایی که حکم اعدام در آن‌ها جاری نمی‌شود به وجود این قانون دیده شده است. چگونه فطرت انسانی اجازه می‌دهد کسی در جامعه به فجیع‌ترین جنایت‌ها دست بزند و اندکی از سزای عملش را نبیند؟  
آیا خشونتی که در تمدن غرب امروز موج می‌زند با هیچ اعدامی قابل قیاس است؟ چه اتفاقاتی که در فضای دارک‌وب و دیپ‌وب رخ می‌دهد؟ چه چیزهایی خرید و فروش می‌شود و چندین نفر در جریان صنعت هرزه‌نگاری با تمرکز بر سادیسم و مازوخیسم جان خود را از دست می‌دهند؟ 
در جهان‌بینی اسلامی جان انسان بسیار محترم است اما خداوند برای این جان استعدادها و اهدافی معین کرده است. اگر کسی از استعدادهای خدادادی در جهت نیل به اهداف شیطانی استفاده کند می‌تواند از حیوانات هم پست‌تر شود و جان خود را از اهمیت و اعتبار ساقط کند. قتل دیگران، سد کردن راه هدایت و پراکندن بذر فساد در جامعه همه از جمله عواملی‌اند که در جهان‌بینی اسلامی عدم وجود یک شخص را از وجود او مضرتر می‌گردانند. گذشته از این با منطق نفی مطلق خشونت هر نوع مجازاتی بی‌منطق و نامستدل است. چراکه اگر اصل را بر حرمت مطلق جان انسانی بگذاریم نه تنها گرفتن این جان، که هر نوع صدمه‌ای به آن هم غیرمنطقی و غلط است. در مورد قانون اعدام باید توجه داشت که اعدام در هر حالت برآمده از شرع است. چراکه جان از سوی خدا است و تنها خداوند برای حکم کردن در مورد آن محق است. دماء به هر شکلی که باشد باید با موازین الهی سنجیده شود و نظر شارع مقدس حول آن جویا شود و نظر شارع، تنها نظر معتبر در خصوص دماء است.