سجاد تنها
با نگاه قرآنی متوجه خواهیم شد که به د‌لایل متعدد، حضور در انتخابات وظیفه و تکلیف شرعی برگرفته از تجدید بیعت در غدیر است. حضور اقشار مختلف مردم در پای صندوق‌های رأی همان تجدید بیعت با امامین انقلاب در یوم الغدیر این عصر و روزگار خواهد بود و می‌دانیم که قرآن می‌فرماید: «مِنَ المُؤمِنینَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللهَ عَلَیهِ فَمِنهُم مَّن قَضی‌ نَحبَهُ وَ مِنهُم مَن یَنتَظِر وَ ما بَدَّلُوا تَبدیلا؛  در میان مؤمنان مردانی هستند که بر عهدی که با خدا بسته‌اند وفا کرده‌اند؛ بعضی پیمان خود را به آخر بردند و برخی دیگر در انتظارند و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود نداده‌اند.»
بدون شک شرکت در انتخابات مصداق کامل و بارز نصرت خداوند است، زیرا یکی از اهم مصادیق یاری خدا، یاری دین خداست که موجب برپا شدن احکام الهی است و ازآنجاکه شرکت در انتخابات موجب تثبیت نظام اسلامی است باید خطاب به آحاد ملت مسلمان اعلام کرد: «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ ینْصُرْكُمْ…؛ اگر خدا را یاری كنید، یاری‌تان می‌کند.»
با بررسی و کنکاش در آیات قرآن کریم مشاهده خواهیم كرد كه از یک‌سو به ما دستور داده می‌شود كه: «إِنَّ اللَّهَ یأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا؛ خداوند به شما دستور می‌دهد که امانت‌ها را به اهل آن‌ برگردانید.» حکومت دینی که امام راحل بنیانش را نهاد امانتی بود که با طی مسیر طولانی در قالب جهاد نفسگیر پیامبران، اولیای الهی و شهدا به دست ما رسیده است؛ امانتی گرانبها و منحصربه‌فرد که امروز ماییم و محافظت از این امانت . امروز  چشمان همه جهادگران تاریخ به رأی ما دوخته شده است. قرآن کریم بر غفلت برخی از ما نهیب می‌زند که: «إنَّ اللهَ لایُغَیِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ وَ إذا أَرادَ اللهُ بِقَوْمٍ سُوْءاً فَلا مَرَدَّ لَهُ وَ ما لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ والٍ؛ همانا خداوند حال قومی را تغییر نمی‌دهد تا آنکه آنان حال خود را تغییر دهند و هرگاه خداوند برای قومی آسیبی بخواهد، پس هیچ برگشتی برای آن نیست و در برابر او هیچ دوست و کارساز و حمایت‌کننده‌ای برای آنان نیست.»
با توجه به شرایط زندگی مسلمانان در گذشته، وفاداری آن‌ها نسبت به حکومت در قالب بیعت در زمان‌های مختلف مطرح بود. با تغییر سبک زندگی در جامعه مسلمانان، رأی دادن جای بیعت را گرفت و امروزه بقا و تداوم هر حکومتی بستگی به التزام شهروندان به انجام این وظیفه الهی دارد. حضرت علی علیه‌السلام و امام حسن مجتبی علیه‌السلام باتوجه به بیعت نکردن مردم، مجبور به ترک حکومت شدند و به خاطر همین، حکومت اموی جایگزین اسلام ناب محمدی شد. درصورتی‌که طبق فرمایشات امام حسین علیه‌السلام اگر مردم بیعت می‌کردند به کمال می‌رسیدند: «اگر بر بیعت خـود استواربمانید، به رشد و کمال خود می‌رسید. شما سعادت خود را نشناختید و نصیب ایمانی خود را تباه ساختید و هرکس پیمان‌شکنی کند، تنها به زیان خود پیمان می‌شکند و خـدا نیز از شما بی‌نیاز خواهد بود.»[۵] در قرآن کریم بیعت مردم با پیامبر همان بیعت با خدا تعریف شده است. در غدیر خم  پیامبر عشق و رحمت صل اللّه علیه و آله و سلم در خصوص ولایت حضرت علی علیه‌السلام فرمودند:«هنگامی‌که سخنرانی‌ام به پایان رسید، شما را به دست دادن با خویش بـر بـیعت با علی و اقرار بدان فرامی‌خوانم. پس، از دست بیعت به او دادن، آگاه باشید که من با خدا بیعت کردم و علی نـیز با من بیعت کرده و من از شما برای او از جانب خداوند عزو جل بیعت می‌گیرم و هـرکه بیعت بشکند بـه زیان خویش بیعت شکسته است.»
آنچه‌که از قرآن کریم و سخنان اهل بیت علیهم‌السلام می‌توان برداشت کرد این است که اسلام، رابطه  بین حاکمان و مردم جامعه را براساس حقوق متقابل بین آن دو پایه‌ریزی کرده و هریک را در برابر دیگری مسئول قرار داده است. همان‌گونه که در جامعه اسلامی تمامی افراد بدون در نظر گرفتن شرایط خاص از حقوقی برخوردارند، در مقابل، مردم هم در بـرابر حکومت وظایفی بـر عهده‌دارند و شرکت در انتخابات و انتخاب درست و اصلح را  می‌توان از مهم‌ترین این وظایف حساب کرد. با این بینش که در جامعه اسلامی هر عملی که موجب تقویت اسلام ‌شود می‌تواند رنگ عبادی به خود گیرد،شرکت در انتخابات و انتخاب فرد اصلح نیز مشمول همین قاعده است.