محسن پیرهادی
بازگشت مجدد كشورهای طرف درگير برجام به مذاكرات وين، بازهم بحث منافع ملت مردم و نظام را پيش پای تحليلگران سياسی – اقتصادی بازكرده است، آنچه اين روزها بيش از هر زمان ديگری با ادبيات متنوع باز تكرار می‌شود، ضرورت خروج كشور از شرايط دشواری است كه سنگينی آن بر دوش مردم كشيده می‌شود؛ مردمی كه رنج معيشتی يا درمانی دارند، بيش از هر قشر ديگری دشواری اين روزها را تحمل و تجربه می‌كنند.
در اين فضا، تحليل‌ها اغلب در چهار دسته پژواک يافته است؛ دسته‌ای كه مردم را تشويق به هزينه دادن بيشتر پای آرمان‌های انقلابی می‌كنند و از صبوری مردم پای اهداف كشور سخن می‌گويند و بعضا اصل مذاکره و تعامل با غرب را قبول ندارند. دسته دوم از تركيب جديد تيم مذاكره‌كننده ناراضی‌اند و خروجی مثبتی از مذاکره‌کنندگان بر سر برجام متصور نیستند و حكم می‌دهند انزوای بی‌سابقه ايران از عرصه جهانی محصول این تفکر خواهد بود.
دسته سوم امیدوار به تیم مذاکره‌کننده و اعتماد به تاکتیک پیش‌گرفته آنها هستند و منتظر توافق خوب و دستاوردی عزتمندانه برای ایران هستند. دسته چهارم بدخواهان انقلاب و نظام در آن سوی مرزها هستند که همچنان ايران را لايق تحريم‌های بيشتر و تندتر می‌دانند و به‌صراحت اعمال تحريم‌های جديد را ضامن نجات مردم و ايران معرفی می‌کنند.
نسخه‌ها و تحليل‌های رنگارنگی در شبکه‌های ارتباط جمعی بدون توجه به خط مشی نظام در مذاکرات لحظه به لحظه بازتوليد می‌شوند و مردم را هراسان و بازار را نابسامان کرده‌اند؛ اما غالب تحليل‌ها يک نقطه مشترک دارند و آن هم عدم توجه به احقاق حقوق مردم ايران در اين مذاکرات است، دريغ از اينکه اساس بازگشت به مذاکرات فقط رسيدگی به رفع ظلمی است که در حق مردم ايران شده و برداشتن غل و زنجيرها از زندگی مردم برای داشتن يک زندگی خوب است، زندگی‌ای بدون تحريم که نه معيشت مردم را به اسارت بگيرد و نه از داغ تحريم‌ها جان عزيزانشان را به سوگ بنشينند.
لابه‌لای اغلب نسخه‌پيچی‌های تحليلگران، آنچه همپای حقوق مردم مورد توجه است، جایگاه و نقش تأثیر جريان انقلابی است که با تغيير دولت در انتخابات اخير پرچمدار مذاکرات شده، جريانی که همگرايی سياسی سه قوه، نقش آن را در پيشبرد برنامه‌ها و اهداف نظام برجسته کرده است. در شرايط پيچيده و حساس بروز يافته ضروری است که جريان انقلابی شفاف و روشن پای مطالبات مردمی بايستد. آنچه جريان انقلابی را بيش از هر زمان ديگر به مردم‌داری و اقناع مردم ملزم می‌کند، توجه به خدشه‌دار شدن اعتماد عمومی در سا‌ل‌های اخير و ضرورت بازسازی آن است.