حنیف غفاری
یکی از پیچیده ترین مباحث در علم فیزیک که بسیاری از مخاطبان این علم و حتی فیزیکدانان را بعضا به خطا می اندازد، به ارتباط میان « جسم واقعی» و « تصویر مجازی» باز می گردد. محاسبه نسبت «اجسام» و « تصاویر» قطعا همواره آسان نیست، خصوصا اگر پای یک « تصویر مجازی» در میان باشد! تصویری که وجود دارد اما واقعی نیست و محاسبه مختصات آن نیز بر اساس متدها و فرمول های سختی صورت می گیرد. تعمیم قواعد علم فیزیک به دنیای سیاست، می تواند جالب توجه باشد! امروز ما از «مذاکرات وین» سخن می گوییم. «واقعیت» در مذاکرات وین کاملا مشخص است :
 اینکه بازیگری به نام آمریکا از توافق هسته ای به صورت یک طرفه در سال ۲۰۱۸ میلادی عقب نشینی کرده و تروئیکای اروپایی نیز کمترین اقدامی در مسیر بهره مندی تهران از منافع اقتصادی برجام صورت نداده اند. بنابراین، واقعیات جاری به ما می گوید که  در صحنه  مذاکرات وین، ما طرف طلبکار و غرب طرف بدهکار محسوب می شود.  تصویر واقعی مذاکرات وین نیز مشخص است : اینکه تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان خواستار «رفع عملیاتی تحریم های ضد ایرانی» و « ارائه تضمین در خصوص آینده توافق هسته ای» شده است. 
با این حال، غرب هرگز نسبت شفاف این «واقعیت» و « تصویر منبعث از واقعیت» را بر نمی تابد! از این رو آمریکا و تروئیکای اروپایی در صدد خلق «تصاویر مجازی» در مذاکرات وین بر آمده اند تا بلکه از این طریق، مطالبات حقوقی و منطقی جمهوری اسلامی ایران را در این تصاویر ابداعی و خودساخته هضم نمایند. واشنگتن و شرکای اروپایی آن مصر هستند که تمرکز افکار عمومی دنیا بر روی همین « تصویر مجازی» صورت گیرد زیرا ارائه روایتی واقعی از مذاکرات، جایی را برای شانتاژ واقعی غرب در این آوردگاه باقی نخواهد گذاشت. یکی از اصلی ترین  ماموریت های دولت بایدن به «رابرت مالی» نماینده آمریکا در مذاکرات وین این است که وی چاشنی«ابهام» و« پیچیدگی» را از طریق بازیگران اروپایی به فضای مذاکرات تزریق کند. 
بدیهی است که در چنین شرایطی ، هرگز نباید از ظرفیت بزرگی به نام افکار عمومی ایران غافل شد. بارها عنوان شده است که طرف‌های غربی می خواهند «مؤلفه های فرامتنی و محیطی» را جایگزین«مؤلفه های  متنی و محتوایی» مذاکرات وین کنند.تیم‌های مذاکره کننده غربی در وین تلاش می کنند فضای بیرونی مذاکرات را به گونه‌ای هدایت کند که تأثیر این هدایتگری در مطالبات ایران یا به عبارت بهتر عقب نشینی ایران از برخی از خواسته‌های خود قابل مشاهده باشد.
 زمانی که پای ترسیم نسبت حقیقی«واقعیت و تصویر واقعی مذاکرات» به میان می آید، واشنگتن و شرکای آن بیش از هر زمان دیگری احساس خطر می کنند. بدیهی است که اصلی ترین راه انهدام «تصاویر مجازی»  
 تولید شده توسط آمریکا و بازیگران اروپایی، تأکید و تمرکز بر «واقعیات» و « نسبت واقعی پدیده ها» می باشد. قطعا دراین مسیر پیچیده، هم افزایی و همپوشانی تیم مذاکره کننده هسته ای ، رسانه های دغدغه مند و افکار عمومی کشورمان ضروری خواهد بود.