حنیف غفاری
طی روزهای اخیر امانوئل ماکرون رئیس‌جمهور فرانسه سعی دارد نقش پررنگی را در قبال برجام ایفا کند: از نقش « میانجی گر» تا نقش «هشداردهنده»!واقعیت امر این است که در دوران ریاست جمهوری بایدن، رئیس‌جمهور فرانسه سعی دارد حکم  «کاتالیزور» کاخ سفید را در مواجهه تمام‌عیار استراتژیک و تاکتیکی با ایران ایفا کند. به عبارت بهتر،  «هم‌افزایی استراتژیک پاریس – واشنگتن» علیه ایران در دوران ریاست جمهوری ترامپ، به  «هم‌افزایی استراتژیک – تاکتیکی» تبدیل شده است. ماکرون جهت «بازتعریف مناسبات امنیتی در داخل ناتو»، « لغو محدودیت‌های اقتصادی دولت ترامپ علیه اتحادیه اروپا در دوران جدید» و  « گسترش همکاری‌های بین‌المللی با آمریکا»، قطعا به تمامی دستورات دولت بایدن تن خواهد داد. به نظر می‌رسد یکی از این دستورات، مربوط به  «همکاری با سعودی‌ها و صهیونیست‌ها» است. 
به عبارت بهتر، همان فرمول نخ نمای سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵ میلادی( زمان برگزاری مذاکرات هسته‌ای منتهی به برجام ) ، در حال تکرار است. 
این بار نیز قرار است  «فرانسه» نقش  «پلیس بد» و دولت دموکرات آمریکا نقش  «پلیس خوب» را در هرگونه تعامل و مذاکره با ایران ایفا کنند، اما در مواردی، جاه‌طلبی ماکرون می‌تواند کار دستش بدهد. رئیس‌جمهور فرانسه که نقش لابی‌های سعودی و صهیونیستی را در معادلات قدرت در کشورش ( ازجمله در پارلمان فرانسه) پررنگ قلمداد می‌کند، سعی دارد از یک‌سو پس از  «فقدان ترامپ»، نقش یک  «شریک مطمئن» را برای ریاض و تل‌آویو ایفا کند. به عبارت بهتر، ماکرون معتقد است باید  «چپاول پترودلارهای سعودی‌ها» را اکنون و با سرعت و ظرافت بیشتری صورت دهد. مقامات کاخ الیزه در این خصوص حاضرشده‌اند هرگونه امتیازی را به ریاض و تل‌آویو در نظام بین‌الملل داده و از ظرفیت‌های این دو بازیگر بحران‌ساز در منطقه نیز به سود اهداف مداخله‌جویانه خود استفاده کنند. اصرار ماکرون مبنی بر مشارکت عربستان در برجام یا تأکید مداوم فرانسوی‌ها بر تأمین منافع رژیم صهیونیستی در منطقه ( خصوصا پس از شکست ترامپ در انتخابات)، نقاط آشکارساز بازی تاکتیکی نخ نمای ماکرون در قبال تل‌آویو و ریاض می‌باشد. این همان یک بام و دوهوای ماکرون در قبال تحولات منطقه و جهان می‌باشد. ماکرون از یک‌سو نیاز مبرمی به  «جلب حمایت آمریکا» حس می‌کند و از سوی دیگر، سعی دارد جای خالی ترامپ را برای بن سلمان و نتانیاهو پر کند. استمرار این بازی مضحکانه، بیانگر  «درک سیاسی نازل» رئیس‌جمهور فرانسه نسبت به حوزه روابط بین‌الملل است زیرا اگر مقامات دولت بایدن تصور کنند که در مواردی فرانسوی‌ها بدون جلب رضایت آن‌ها مشغول تکروی در منطقه و حمایت از متحدان و مهره‌های بازی ترامپ در منطقه  می‌باشند، قطعا اجازه ادامه این بازی را به کاخ الیزه نمی‌دهند. در این صورت، امانوئل ماکرون نیز ناچار است به تصمیمات کاخ سفید گردن نهد. در چنین معادله‌ای ،چیزی جز خفت و خواری نصیب رئیس‌جمهور پرطمع فرانسوی‌ها نمی‌شود. خفتی که آمریکایی‌ها، صهیونیست‌ها و ارتجاع عرب در منطقه مدت‌هاست در قبال ایران دچار آن شده‌اند.