نفیسه امامی
زیاده‌خواهی برخی فوتبالیست‌ها در بستن قراردادها و ارقامی که در آن‌ها قید می‌شود، در سال‌های اخیر به‌شدت خودنمایی می‌کند و باعث شده این قشر از اجتماع به طبقه مرفه و خاص جامعه تبدیل شوند! با رسیدن فصل نقل و انتقالات در هر سال چنین واقعیت‌های تلخی بیشتر از هر زمان دیگری آشکار می‌شود، همچون خبر‌هایی که این روز‌ها از قرارداد‌های نجومی باشگاه‌های دولتی منتشر می‌شود و ارقام ۸، ۱۰ و ۱۲ میلیارد تومانی را به نرخ‌های متعارفی برای بازیکنان تبدیل کرده است.  
انعقاد چنین قراردادهایی گویای این است که ریخت‌وپاش فوتبالی‌ها از بیت‌المال و دست‌اندازی به آن بدون هیچ‌گونه نظارتی سرعت گرفته  و هرسال که می‌گذرد، نرخ قراردادها بدون داشتن منطق مشخصی به شکل لجام‌گسیخته‌ای
 در حال حرکت است.
مدیران غیرفوتبالی بدون توجه به شرایطی که در کشور حاکم است و بیشتر برای شوآف و جلب نظر هواداران و فعال نشان دادن باشگاه در فصل نقل و انتقالات، با ارقام عجیب‌وغریب بازیکنان و یا دلالانی که در این میان به دنبال بالا بردن درصد سود خود هستند، موافقت می‌کنند چراکه به‌قول‌معروف «از کیسه خلیفه می‌بخشند».
کاظم اولیایی مدیرعامل اسبق باشگاه استقلال در گفت‌وگو با «رسالت»، با اشاره به انعقاد قراردادهای بازیکنان فوتبال با ارقام غیرمتعارف گفت: فوتبال، استانداردهای خود را دارد ولی ما آن‌ها را رعایت نمی‌کنیم. یکی از استانداردهای اساسی در فوتبال فیر پلی مالی است. فیر پلی مالی می‌گوید باشگاه اجازه دارد به میزان درآمد خود هزینه کند، اما وقتی استانداردهای مالی رعایت نمی‌شود و فاصله درآمدها و هزینه‌ها زیاد می‌شود، باشگاه‌ها را دچار مشکل می‌کند. 
وی دستمزد فوتبالیست‌های ایرانی را پایین‌تر از بازیکنان اروپایی عنوان کرد اما با این تفاوت که ارقام قرارداد بازیکنان اروپایی از منابع درآمدی باشگاه‌ها تأمین می‌شود  افزود: دستمزد فوتبالیست‌های ایرانی از بیت‌المال و جیب مردم پرداخت می‌شود که این ظالمانه است.
اولیایی ادامه داد: مسئله اینجاست که باشگاه‌های کشورهای صاحب فوتبال، توانایی درآمدزایی دارند و ساختارشان درآمد-هزینه است و از درآمد بالای خود، هزینه‌هایشان را تأمین می‌کنند. در شرایط امروز که فشار اقتصادی بر کشور وارد می‌شود و درآمدزایی به‌سختی صورت می‌گیرد، چنین پرداخت‌هایی عادلانه نیست. 
این مدیر پیشکسوت ورزشی با بیان این‌که بسیاری از مدیران از وضعیت فردای خود در باشگاه‌ها مطمئن نیستند، گفت: قرارداد بازیکنان فوتبال برای بعضی از مدیران مانند مهریه است یعنی چه کسی آن را داده و چه کسی گرفته است. مدیر باشگاه، قرارداد را امضا می‌کند اما خیلی امیدوار به ماندن تا پایان فصل نیست، ولی برای راضی کردن سکوها و تبلیغ مثبت برای عملکرد خود قرارداد با ارقام نجومی می‌بندد، درحالی‌که مشخص نیست این ارقام به چه وسیله‌ای تأمین می‌شوند. 
اولیایی، ریشه اصلی در بستن قراردادهای غیرمتعارف را در عدم رعایت استاندارد فوتبال حرفه‌ای دانست و افزود: باید هزینه باشگاه به میزان درآمد آن باشد درحالی‌که عده‌ای معتقدند باشگاه‌های خصوصی به هر میزان که می‌خواهند می‌توانند از منابع‌شان هزینه کنند اما این تصور درستی نیست.
مدیرعامل اسبق باشگاه استقلال تأکید کرد: فوتبال باید به دست مدیرانی باشد که توانایی درآمدزایی داشته باشند و به میزان درآمدشان هم هزینه کنند. این کار باعث کسب درآمد برای دولت هم می‌گردد، زیرا وقتی بازیکنان ارقام زیادی دریافت می‌کنند، مالیات‌های سنگینی هم باید به دولت‌ها بدهند، ولی در کشور ما از جیب دولت و ملت برای بازیکنان هزینه می‌شود. به‌عنوان نمونه هزینه تیم‌های صنعتی و معدنی توسط مردم پرداخت می‌شود چراکه مثلا شرکت سایپا علاقه‌مند به داشتن تیم فوتبال است. 
اولیایی وضعیت فوتبال کشور را به انسان غرق‌شده‌ای تشبیه کرد و گفت: قانون منع انعقاد قرارداد با بازیکنان و مربیان خارجی که امسال از سوی سازمان لیگ اعلام گردید، عاملی برای جلوگیری از ورشکستگی باشگاه‌های دولتی بود  زیرا میزان شکایت از فوتبال باشگاهی ایران به فیفا بسیار بالا رفته بود. هرچند این تصمیم برای زمان طولانی‌مدت و قاطعانه نیست اما در مقطع فعلی اجتناب‌ناپذیر بود. 
اولیایی اعلام میزان بودجه باشگاه‌ها برای بستن قرارداد با بازیکنان را امری ضروری و در راستای شفاف‌سازی در فوتبال دانست و گفت: اگر وزارت ورزش که پروانه فعالیت باشگاه‌ها را صادر می‌کند، آن‌ها را موظف به اعلام بودجه سالانه می‌کرد که بر چه مبنایی قرار است با بازیکنان و مربیان قرارداد بسته شود، اکنون شاهد بروز بسیاری از مشکلات و شکایات از باشگاه‌ها نبودیم. 
وی در پایان سخنانش وجود شفافیت و استاندارد را حلقه گمشده در فوتبال قلمداد کرد و افزود: در وضعیت فعلی     سالم کار کردن در ورزش بسیار مشکل شده است. شفافیت و استاندارد اگر به فوتبال ما بازگردد، مشکلات کمتر می‌شوند. عدم شفافیت باعث سوءاستفاده‌های زیاد و منجر به بسته شدن قراردادهای محرمانه زیادی شده است.