آمار شهیدان غزه از ۷ هزار نفر گذشت. ۷ هزار نفر در بیست روز. یعنی میانگین روزی ۳۰۰ شهید. سقف تلفاتی که برای صهیونیست‌ها در روز عملیات طوفان الاقصی اعلام شد ۱۲۰۰ نفر بود. تلفات مردم غزه تا الآن بیش از سه برابر تلفات صهیونیست‌هاست. یعنی چه؟ یعنی جان هر صهیونیست با جان یک فلسطینی برابر نیست. این کشتار معلوم نیست کی به پایان برسد اما در منطق صهیونیست از کل مردم غزه نیز از بین بروند، باز جبران آن ۱۲۰۰ نفر نشده است.

این منطق متعفن از کشتن خسته نمی‌شود. سیر نمی‌شود. بیست روز از عملیات طوفان الاقصی گذشت و روضه‌های رسانه‌های غربی برای شهرک‌نشین‌های مسلحِ شبه‌نظامیِ غاصبِ وطن‌خوار تمام شد. این رسانه‌ها اما برای مردم غزه روضه‌ای ندارند که بخوانند. چراکه رسانه‌های غربی نهادهایی سرمایه‌داری‌اند و ارگانی برای نظام سرمایه‌داری. صهیونیسم هم در تار و پود سرمایه‌داری تنیده شده است. دیگر نمی‌توان این حقیقت را نپذیرفت. این گزاره که صهیونیست ایدئولوژی سرمایه‌داری غرب است، دیگر نیازی به سخنرانی‌های موشکافانه و تحلیل‌ها پرپیچ و خم ندارد. برخورد رسانه‌ها و شرکت‌های غربی با نسل‌کشی فلسطین یک برخورد کاملا ایدئولوژیک بود. تمام اصول حقوق بشری و رسانه‌ای ناگهان بی‌مقدار شد.

این روزها، روزهای بی‌اعتبار شدن غرب است. رژیم صهیونیستی که هیچ‌وقت آبرویی نداشت. غرب و در رأس آن آمریکا نقاب انسان‌دوست و اهل حقوق بشر خود را خدشه‌دار کرد با حمایت ناموجه خود ازرژیم جلاد. مجرم اصلی در ماجرای غزه کماکان ایالات متحده است. همان آمریکایی که ۱۰ دقیقه بعد از اعلام موجودیت دولت غاصب، رئیس‌جمهورش، هری ترومن، به عنوان اولین دولت آن را به رسمیت شناخت. همان آمریکایی که به وجود آمدن خودش هیچ تفاوتی با به وجود آمدن اسرائیل نداشت. بومیان سرخ‌پوست ساکن قاره آمریکا، تحت بی‌رحمانه‌ترین نوع نسل‌کشی قرار گرفتند و از صفحه روزگار محو شدند.

اگر تاریخ شکل‌گیری آمریکا و برخورد آنان با سرخ‌پوست‌ها را بخوانیم، انصافا آن‌ها را جنایت‌کارتر از صهیونیست‌ها می‌یابیم. استاد بزرگ نسل‌کشی ایالات متحده است، رژیم صهیونیستی این روزها دارد درس پس می‌دهد. امروز اسرائیل هم در محو کردن فلسطینی‌ها از عمق وجود می‌کوشد. چرا امام خمینی گفت اسرائیل باید از صحنه روزگار محو شود؟ چرا شهید عماد مغنیه هدف مقاومت را ازاله اسرائیل از وجود می‌خواند؟ چرا شهید طهرانی‌مقدم آرزوی خود را نابودی اسرائیل اعلام می‌کرد؟ چون هدف اسرائیل ازاله و محو مردم فلسطین و دیگر مردم تحت اشغال خود است. همانگونه مهاجران اروپایی توانستند بومیان سرخ‌پوست قاره را ازاله کنند. نگاه صهیونیست‌ها هم به ساکنان فلسطین، نگاه به مردمانی بومی، بی‌تمدن و شایسته ازاله است. ایران در این ماجرا هم رژیم غاصب و صهیونیستی آمریکا را مجرم ردیف اول می‌داند. از همین رو است که در حالی که برخی اعتراض می‌کنند چرا ایران اسرائیل را در هم نمی‌کوبد؛ ناگهان عین‌الأسد و دیگر پادگان‌های نظامی آمریکا در منطقه هدف قرار می‌گیرند.

 رمز موفقیت ایران این است که همواره با ریشه‌ها درگیر می‌شود و وقت خود را با شاخه‌ها تلف نمی‌کند. تن شیطان بزرگ که بلرزد، خود به خود افسار سگ هارش سفت می‌شود. از همین است که در این جنگ آنکه جلوتر است کماکان فلسطین است. این مقاومت فلسطین بود که قفل مرحله جدیدی را گشود؛ رژیم صهیونیستی هنوز هیچ مرحله جدیدی رو نکرده است. مرحله جدید یعنی ورود زمینی به غزه؛ که هنوز بعد از گذشت قریب به یک ماه از عملیات طوفان، چنین اتفاقی رخ نداده است. مقاومت به چشم دشمن ضربه زده، دشمن اما تنها به پای مقاومت می‌پیچد. به این امید که ضربه بعدی، سر دشمن را از جا بکند.