گروه فرهنگی
روزهای خدا، ثروت‌هایی‌اند که باعث می‌شوند فرهنگ و هویت ما حفظ شود. از همین روست که خدا فرمان به ذکر آن‌ها داده و فرموده است: «وذکروا أیام الله». برپایی یاد و خاطره روزهای خدا باعث استمرار و جریان روح آن‌ها در تاریخ می‌شود. اینکه امام فرمود محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشت، ناظر بر همین فرمان الهی بود. امام خمینی خود نیز از این ظرفیت استفاده کرد و انقلاب اسلامی را صددر صد از بستر عاشورا رشد داد و به ثمر رساند. هیچ عنصر و ایدئولوژی و منبع الهامی نبود که به اندازه ماجرای کربلا و حتی به اندازه درصد کمی از آن، بتواند در انقلاب اسلامی مردم ایران مؤثر باشد. انقلاب اسلامی یک انقلاب عاشورایی و حسینی بود. روح عاشورا هنوز هم هر جا که نام و نشانی از انقلاب باشد حاضر است. این یعنی استفاده از ظرفیت ایام الله. ایام الله هم احساس در خود دارند و معرفت و دانش. برای اینکه روی حقانیت امیرالمؤمنین کار کنیم، یک راهش این است که با مسائل عقلی و نقلی این کار را انجام دهیم و یک راه ساده‌ترش این است که غدیر را مثل گذشته پاس بداریم. پاسداشت ایام الله، ساده‌ترین و مؤثرترین نوع تبلیغ است.یکی از مهم‌ترین مصادیق ایام الله، روز مباهله است که عیدی است تمام عیار. در این روز هم معلوم می‌شود اهل بیت پیامبر چه کسانی هستند، هم معلوم می‌شود جایگاه آن‌ها در نظام خلقت چه جایگاه رفیعی است و هم آشکار می‌گردد که امیرالمؤمنین علیه‌السلام، نفس رسول خدا صلوات الله علیه هستند. یعنی جان این دو با یکدیگر در وحدت است. وقتی پیامبر حضرت امیر علیه‌السلام را نفس خود معرفی کرد، در واقع داشت عبارت دیگر همان جمله معروف روز غدیر را می‌فرمود: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه». چون این دو جان یکدیگرند هر حکمی که بر یکی جاری شود بر دیگری نیز جاری است. از همین رو می‌توان مباهله را غدیری دیگر دانست، چون رسول اکرم در آن از جایگاه امامت و ولایت امیر مؤمنان پرده برداشتند. اما چرا رسول خدا حضرت امیر را نفس خود می‌خواند؟ چون امیر علیه‌السلام در رفتار و عملکرد خود، جان پیامبر را همواره بر جان خویش مقدم می‌داشت. این علی علیه‌السلام بود که با جان پیامبر همچون جان خویش معامله می‌نمود. در واقع گویی علی جانی ندارد جز جان پیامبر. از همین روست که در رختخواب او که می‌داند ممکن است قتلگاهش شود، آسوده‌خاطر می‌خوابد. فرضا که علی را هم کشتند؛ چه باک وقتی که جان او، یعنی پیامبر زنده است؟ این شبیه سخن منسوب قمر بنی هاشم، حضرت عباس علیه‌السلام است. «یا نفس من بعد الحسین هونی؛ و بعده لا کنت عن تکونی». حضرت عباس هم نفس امام حسین است. تعجبی ندارد که امام حسین خطاب به برادر فرمود «بنفسی أنت». چرا که حضرت عباس جان خود را نادیده انگاشت، گویی که روح حسین علیه‌السلام در کالبد مطهرش جریان دارد. بدیهی است که او آب نمی‌خورد. چون آب خوردن او نیست که تشنگی‌اش را رفع می‌کند؛ رفع تشنگی امام حسین است که باعث رفع تشنگی عباس علیه‌السلام می‌شود. مباهله را باید جدی‌تر گرفت. مباهله عیدی است که در آن پرده از معارف ولایت و محبت برداشته می‌شود. هرچند در سال‌های اخیر بیشتر به مباهله پرداخته می‌شود و این اتفاق مبارکی است. می‌توان دهه ولایت را از ولادت امام هادی فرض کرد تا عید مباهله. و کاش این دهه را جا انداخت، همانگونه که دو ماه عزاداری برای سالار شهیدان جا افتاده است.