امام نیست؛ اما حرمش حرم تمام امامان است. ظاهرا شهید نیست، اما شهرش شهر خون و قیام است. همچون پدربزرگش کرسی درس نداشت؛ اما حرمش مدفن بزرگ‌ترین علمای شیعه است. او در کنار قمر بنی‌هاشم یکی از دو امام‌زاده‌‌ای است که زیارت‌نامه‌اش صادره از معصوم است. القابش همان القاب حضرت زهراست و مثل امام حسن در میان اهل بیت به کرامت شناخته می‌شود. مثل حضرت زینب خانه و مأمنش را در مدینه رها کرد و راهی بیابان‌ها شد. خواهر و یک مادر دوم است برای برادرش. اما در خاندان اهل بیت،

 خواهرها علمدارند. همچون حضرت زینب و همچون حکیمه خاتون برادر امام هادی علیه‌السلام، حضرت معصومه نیز از سلسله خواهرهایی است که امام معصوم را در امر ولایت یاری دادند. برادر در دیار غربت باشد و دختر موسی بن جعفر در مدینه بیارامد؟ نه! او رهبر قافله بنی‌هاشم می‌شود و به سوی برادر می‌رود تا دست طاغوت رو شود و جهان اسلام بفهمد علی‌بن موسی الرضا تبعید شده است، علی‌بن موسی الرضا دستگیر شده است، علی‌بن موسی را همانگونه به مرو می‌برند که علی‌بن ابیطالب را به مسجد می‌بردند. هدف هر دو یکی است: بیعت با طاغوت.

و فاطمه معصومه همانگونه از پی برادر راه می‌افتد که فاطمه زهرا در کوچه‌ها از پی حیدر راه افتاد. آری، آغاز فاطمیه از وفات حضرت معصومه است. دشمن حضرت زینب را شهر به شهر چرخاند تا اهل بیت را آزار دهد، اما نتیجه آن شد که حضرت زینب شهر به شهر قیام حسینی را تبیین و تجلیل فرمود. حضرت معصومه هم شهر به شهر گشت تا از جنوب تا شمال قلمروی اسلام پشت پرده سیاست بنی العباس را ببینند. سفر حضرت معصومه، مقابله با مبارزه نرم عباسیان با آل محمد صلوات الله علیهم بود. خداوند نیز بر قدم حضرت معصومه علیه‌السلام برکت خاصی بخشید. شهر او تبدیل به پایتخت علم آل محمد شد. پیش از قم، علما گرد حرم امیرالمؤمنین علیه‌السلام جمع می‌شد و اکنون دهه‌هاست که مقر عالمان اسلام، حول حرم حضرت معصومه است. از سوی دیگر قم پایتخت قیام و مقاومت است. قم، زادگاه انقلاب اسلامی است؛ یعنی مهم‌ترین بستر ظهور. حضرت معصومه به شوق امام حرکت کرد، قم نیز شهر حرکت به سوی ظهور امام شد. شهر علم و عمل.حرکت حضرت معصومه پیام دیگری هم داشت. 
چه منافقانی در درون بنی‌هاشم بودند که امامت امام رضا را نپذیرفته بودند.
 سقیفه‌ای دیگر در درون بنی‌هاشم در حال رخ دادن بود و این بار هم یک فاطمه باید سحر منافقان را باطل می‌کرد. حرکت دختر امام کاظم به سوی مرو، نشانه روشنی بود از حقانیت امامت امام رضا.