گروه  بین‌الملل  
۶ ماه مانده به برگزاری دور اول انتخابات ریاست جمهوری فرانسه، احزاب و جبهه‌های سیاسی جدید برای مشارکت در این رقابت سیاسی آماده می‌شوند.از زمان تشکیل جمهوری پنجم و تبدیل فرانسه از یک رژیم پارلمانی به یک رژیم ریاستی، هیچ کاندیدایی نتوانسته در دور اول انتخابات رأی ۵۰ درصد شهروندان را کسب کند. امانوئل ماکرون، در دور اول انتخابات سال ۲۰۱۷، تنها ۲۴ درصد آرا را کسب کرد.
به گزارش یورونیوز، درحالی‌که امانوئل ماکرون، جوان‌ترین رئیس‌جمهوری تاریخ فرانسه در دوران ۵ ساله حاکمیت خود با بحران‌های زیادی ازجمله «جلیقه‌زردها» و شیوع ویروس کرونا درگیر شد، وی همچنان بخت اول پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۲ به شمار می‌رود.این بخت بلند، فارغ از عملکرد شخص ماکرون در افتراق و از هم گسستگی در جبهه‌های رقبا هم ناشی می‌شود. راست افراطی که تاکنون تنها با حزب اجتماع ملی (جبهه ملی سابق) و شخص مارین لوپن نمایندگی می‌شد، در این دوره احتمالا با پدیده اریک زمور، چهره رسانه‌ای بیگانه‌ستیز مواجه خواهد بود. علاوه بر زمور، که هنوز رسما کاندیداتوری خود را اعلام نکرده، باید فلوریان فیلیپو، عضو پیشین جبهه ملی و رهبر حزب تازه تاسیس «میهن‌پرستان» و همچنین نیکولاس دوپون-اینان، رهبر حزب «برپاخیز فرانسه!» را هم افزود.اوضاع در میان راست میانه هم چندان به سامان نیست. حزب جمهوری‌خواهان با محکومیت نیکلا سارکوزی، رئیس‌جمهوری پیشین و شخصیت محوری راست‌های میانه‌رو، ضربه حیثیتی بزرگی خورده است. درحالی‌که انتخابات درون‌حزبی برای معرفی کاندیدای جمهوری‌خواهان به‌زودی برگزار می‌شود، ادوارد فیلیپ، نخست‌وزیر سابق ماکرون، هفته گذشته از یک حزب جدید راست با نام «افق‌ها» رونمایی کرد؛ حزبی که از قرار معلوم باید رأی هواداران سنتی راست را به نفع «اکثریت[هوادار] ریاست جمهوری» به‌حساب امانوئل ماکرون جمع کند.والری پکرس، رئیس شورای منطقه ایل دو فرانس (به مرکزیت پاریس)، زاویه برتراند، رئیس شورای منطقه‌ای فرانسه علیا و میشل بارنیه، دیپلمات اروپا و مذاکره‌کننده ارشد برکسیت، کاندیداهای انتخابات داخلی برای برگزیدن نامزد جناح راست هستند.وضعیت اردوگاه «چپ»، از سوسیالیست‌های میانه‌رو گرفته تا کمونیست‌های انقلابی، تراژیک‌تر از همیشه است. حزب سوسیالیست، پس از شکست سخت در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۷، ان ایدالگو، شهردار پاریس را برای انتخابات پیش رو نامزد کرده است. هنوز موضع جریان معروف به نسل سوسیالیست، به رهبری بنوآ امون، کاندیدای انتخابات پیشین سوسیالیست‌ها دراین‌باره مشخص نیست.ارنو مونبور، وزیر پیشین اقتصاد دولت فرانسوا اولاند هم یکی دیگر از کاندیداهای چپ میانه است. او یکی از منتقدان بزرگ امانوئل ماکرون به شمار می‌رود اما حزب و جریان خاصی حامی برنامه‌های او نیست.در میان سبزها، نیروی بالنده نوین سیاسی در اروپا، یانیک ژدو توانست با اختلافی اندکی ساندرین روسو، نماینده سبزهای انقلابی را شکست دهد و کاندیدای واحد اکولوژیست‌ها در انتخابات پیش رو خواهد بود. کاندیداتوری یانیک ژدو، نماینده پارلمان اروپا که در میان چپ‌ها به «نئولیبرال سبز» مشهور است، امکان هرگونه ائتلاف و معرفی کاندیدای واحد میان سبز و چپ‌های رادیکال‌ها را منتفی کرده است.
  ماکرون از شکست می‌ترسد 
رئیس‌جمهور فعلی فرانسه در این معادله، چشم به کاهش آرای مخالفان خود و اختلاف در میان اعضای جریانات رقیب و شکسته شدن آرای آن‌ها دارد. ماکرون به‌خوبی می‌داند که در غیر این صورت، شانسی برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری نخواهد داشت و باید به‌مانند سارکوزی و اولاند، خود را برای تک دوره‌ای شدن و خروج از کاخ الیزه آماده کند. 
یورونیوز