گروه  بین‌الملل
 توقف مذاکرات وین طی ماه‌های اخیر ، مولد رفتارهای قابل پیش‌بینی و خاصی از سوی ایالات‌متحده آمریکا و تروئیکای اروپایی بوده است. مهم‌ترین این رفتارها، در ذیل پروژه« مقصر سازی ایران» از سوی بازیگران غربی مذاکرات وین تعریف می‌شود. در این معادله، مطالبات حقوقی ایران مصداق زیاده‌خواهی و عدم اجرای تعهدات آمریکا و تروئیکای اروپایی در قبال توافق هسته‌ای، مصداق واقع‌گرایی محسوب می‌شود! طی هفته‌های اخیر و با نزدیک‌تر شدن احتمالی به دور هفتم مذاکرات وین، شاهد استمرار این بازی هستیم. 
 روایت‌های معنادار از مذاکرات وین
طی روزهای اخیر دیپلمات‌های غربی از طریق مصاحبه‌های مستمر با رسانه‌های غربی، سعی در تکمیل این پازل ضد ایرانی دارند. به‌عنوان‌مثال، یک مقام آلمانی که در مذاکرات اتمی با جمهوری اسلامی ایران شرکت دارد، اظهار داشته است که تا رسیدن به توافق در ماه ژوئن دو هفته مانده بود اما به گفته او، هنوز چند مسئله پیچیده حل‌نشده باقی است.شبکه خبری سی‌ان‌بی‌سی آمریکا به نقل از این مقام ارشد آلمانی گفت:‌ «در ماه مارس هدف ما و دوستان آمریکایی‌مان انجام سریع کار بود اما ازآنچه فکر می‌کردیم بیشتر طول کشید. به نظر من اگر در ماه ژوئن مذاکرات جدی را برای دو هفته دیگر و بااراده سیاسی ادامه می‌دادیم، می‌توانستیم به نتیجه برسیم.»
مقام آلمانی که نخواست نامش فاش شود، باوجود بن‌بست دوماهه، پیشرفت به‌دست‌آمده در سه دور پایانی گفت‌وگوها «قابل‌توجه» بوده است. او گفت: «دشوارترین موارد برای پایان کار مانده بودند ولی ما با یک صفحه کاغذ خالی شروع کردیم و در ماه ژوئن چهار نسخه متفاوت و متن توافقی یک هزار و ۵۲۰ صفحه‌‌ای در دست داشتیم.»
 صورت‌مسئله مشخص است
این مقام آلمانی، اساسا اشاره‌ای نکرده است که دلیل عدم رسیدن طرف‌های مذاکره‌کننده به توافق نهایی چه بوده و جهت بازگشت به برجام، چه مقدمات و پیش‌شرط‌هایی لازم است! ایران و کشورهای موسوم به ۵+۱ در سال ۲۰۱۵ و در دوران ریاست‌جمهوری باراک اوباما در آمریکا برجام را امضا کردند. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا در سال ۲۰۱۸ از برجام خارج شد و سیاست فشار حداکثری را بر جمهوری اسلامی ایران اعمال کرد. اینک دولت بایدن ادعا دارد که  در تلاش است تا برجام را احیا کند! البته در جریان مذاکرات وین، مشخص شد که دولت آمریکا اساسا توافق هسته‌ای را به‌مثابه یک سند حقوقی قبول ندارد و صرفا آن را مجرایی برای ورود به موضوعات دیگر در قبال کشورمان می‌پندارد. همین مسئله سبب شده است تا مقامات آمریکایی و اروپایی، «رفع  واقعی تحریم‌های ضد ایرانی» را به خط قرمز خود در مذاکرات تبدیل کنند. 
 روایت معکوس بلینکن از دیپلماسی! 
بر اساس گزارش ایندیپندنت، ماه گذشته، یکی از مقام‌های ارشد دولت بایدن به خبرنگاران گفت که تیم مذاکره‌کننده آمریکا پس از ۶ دور مذاکره به توافق نرسیده است. ‌‌‌این مقام ارشد دولت آمریکا که نخواست نامش اعلام شود، خبر داد که آمریکا با کشورهای دیگر که امضاکنندگان برجام هستند ، به دور هفتم مذاکرات وارد می‌شود.آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا، هفته گذشته درباره بن‌بست تقریبا دوماهه مذاکرات اتمی جمهوری اسلامی ایران ابراز نگرانی کرد. او ۲۹ ژوئیه هنگام سفر به کویت در یک نشست خبری مدعی شد : «ما به دیپلماسی پایبندیم اما این روند نمی‌تواند تا ابد ادامه یابد.» 
 روایت ناقص از مذاکرات وین 
سی‌ان‌بی‌سی به نقل از مقام آلمانی مشارکت‌کننده در مذاکرات هسته‌ای اعلام کرده که مذاکرات تاکنون «بسیار سرراست» بوده است. او گفته است:‌ «ما درباره ورود مجدد به برجام با ایرانی‌ها تفاهم خوبی داریم اما درعین‌حال نمی‌خواهم نکات باقیمانده و مجادله‌برانگیز را بی‌اهمیت جلوه دهم.»او گفت که یکی از نگرانی‌های طرف ایرانی این است که با شروع یک دولت جدید در آمریکا، واشنگتن ممکن است بار دیگر از توافق خارج شود. این مقام آلمانی افزود که ایرانی‌ها خواستار تضمینی‌اند که رئیس‌جمهور بعدی به‌راحتی نتواند یک‌بار دیگر از توافق خارج شود.این مقام آگاه از مذاکرات گفت که تحریم‌ها از دیگر موارد جنجالی‌اند و طرف‌های غربی می‌گویند که تحریم‌های مرتبط با برجام باید رفع شوند و تحریم‌های مرتبط به حقوق بشر باقی بمانند. او اضافه کرد:‌ «مسائل دیگری هست که ایران مایل به تعهد دادن درباره آن‌ها نیست و باید در دور بعدی مذاکرات درباره‌ آن صحبت کنیم.»واقعیت امر این است که «رفع تحریم‌های ضد ایرانی» که مغایر با سند برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد هستند، مطالبه‌ای است که حدودوثغور و مصادیق آن از سوی جمهوری اسلامی ایران مشخص‌شده است. بااین‌حال، مقامات  غربی درصددند طرح این مطالبه صریح و منطقی از سوی کشورمان را مصداق «زیاده‌خواهی ایران» جلوه دهند! نکته قابل‌تأمل دیپلمات‌های غربی در پشت میز مذاکرات وین  صراحتا اعلام کرده‌اند که از نقش‌آفرینی سازمان ملل متحد در قبال حفظ توافق هسته‌ای کمترین استقبالی نمی‌کنند! صورت‌مسئله اینجاست که بر اساس ادعای نشریه وال‌استریت ژورنال، جدیدترین خواسته ایران این است که ایالات‌متحده با بندی موافقت کند که خروج آمریکا از توافق را منوط به موافقت سازمان ملل می‌کند زیرا ایران می‌گوید که این اقدام با توجه به خروج آمریکا از توافق در دولت ترامپ ضروری است. وال‌استریت ژورنال در ادامه به نقل از دیپلمات‌های غربی مدعی شده است  چنین بندی مغایر قانون اساسی آمریکاست و یک رئیس‌جمهور نمی‌تواند مانع تغییر سیاست به دست کنگره یا یک رئیس‌جمهور آینده شود، بخصوص وقتی‌که توافق هسته‌ای هرگز به سنا برای تصویب به‌عنوان معاهده ارائه نشده است! این ادعا در حالی مطرح می‌شود که برجام به لحاظ حقوقی، یک معاهده دوطرفه میان واشنگتن و تهران نیست که طرف آمریکایی هر زمان بخواهد از آن خارج شود! تصویب سند برجام در شورای امنیت سازمان ملل متحد ( وفق قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت ) ، به این معناست که سازمان ملل متحد به‌عنوان تصویب‌کننده این قطعنامه، می‌تواند سازوکارهای حمایتی از آن را ترسیم کند. بااین‌حال مشخص نیست که چرا ایالات‌متحده آمریکا و تروئیکای اروپایی حتی از این نقش‌آفرینی حداقلی نیز هراسان هستند!