|سيد محمد بحرينيان- جانشين سردبير| 
اين روزها، در ميان افراد رده مياني جريان اصلاح‌طلب، بحث بر سر نحوه حضور اين جريان در انتخابات مجلس پيش روست. برخي مدعي هستند  به علت رد صلاحيت چهره‌هاي شاخصشان و نبود کانديداهاي شناخته‌شده، نبايد ليست داد و برخي مي‌گويند به همان اندازه که نيروي شناخته‌شده داريم ليست بدهيم، اما نهايتا جمع‌بندي در سطح بالاتري از اين جريان و در يک حلقه انجام مي‌شود که اغلب معتقد به حضور قطعي در انتخابات و ارائه ليست کامل‌اند.
ممکن است پرسيده شود جريان اصلاح‌طلب با نداشتن۳۰ چهره شناخته‌شده، چطور ممکن است براي تهران ليست بدهد. پاسخ اين است که مگر در سال ۹۴ که ليست ۳۰ نفره‌اي براي تهران تنظيم کردند، چهره‌هايشان شناخته‌شده بود؟ از سوي ديگر، اتفاقا زعماي اصلاح‌طلب از حضور چهره‌هاي گمنام در فهرست خود استقبال مي‌کنند. دليل اين امر آن است که بزرگان اين جريان، به چهره‌هاي گمنام، بيشتر مسلط‌اند و هر آنچه بخواهند از زبان اين افراد خواهند گفت. يک چهره اصلاح‌طلب شناخته‌شده با سابقه سياسي و اجتماعي روشن، احتمالا به‌راحتي حاضر نخواهد شد عليه منافع ملي، قانون اساسي و باورهاي مردم موضع بگيرد، اما چنين مواضعي را به‌راحتي مي‌توان به کسي که تازه به عرصه سياست رسيده و به‌يک‌باره نماينده مجلس هم شده ديکته کرد.
به‌عنوان‌مثال، مواضع خانم سلحشوري را به‌عنوان يکي از نمايندگان تهران ازنظر بگذرانيد. ايشان تقريبا به تمام ارکان کشور بارها توهين کرده، نيروهاي مسلح کشور را، آن‌هم زماني که بيش از هرزماني به اقتدار آن نياز بوده تضعيف کرده و با تحرکات و مواضع خود، اهرمي براي فشار شده تا ديگراني بتوانند در سطح حاکميت چانه‌زني کنند. اگر سوابق سياسي، اجتماعي و مديريتي همين خانم سلحشوري را، پيش از دوره نمايندگي مورد جست‌وجو قرار دهيد، تقريبا هيچ‌چيز دندان‌گيري پيدا نمي‌کنيد. ايشان حتي در نطق حمايتي از وزير پيشنهادي ورزش که بداهه سخن مي‌گفت، حرف‌هايي زد که از جنبه ابتدايي بودن و منطق نداشتن، متأسفانه هنوز هم در شبکه‌هاي اجتماعي و حتي در ميان هم جرياني‌هاي خودشان، مورد استهزا قرار مي‌گيرد، اما حتي يک‌بار هم نشده نطقي عليه نهادهاي رسمي کشور و منافع ملي ايراد کرده باشند و از روي کاغذ نخوانده باشند، کاغذي که احتمالا همان کساني برايش نوشته‌اند که ۴ سال قبل، اين فرد بي‌سابقه و گمنام را در ليست انتخاباتي خود قرار داده‌اند.
زعماي جريان اصلاح‌طلب، خود بهتر مي‌دانند مشارکت در نظام سياسي، جايگزين ديگري ندارد. البته اين منحصر به اصلاح‌طلبان نيست و هيچ جرياني، جز رقابت در عرصه عمومي راهکار ديگري ندارد و انتخاب هم با مردم است. اگر هم در اين دوره يا هر دوره‌اي پس‌ازاين، جرياني واقعا مشارکت رسمي نکرد، بدانيد مطمئن بوده مردم به او اقبال ندارند و مي‌خواهد دليل شکست خود را، به‌جاي مردم به‌نظام نسبت دهد؛ اگرنه چه دليلي دارد که اين بار هم نتوانند تعدادي چهره گمنام را با سازوکارهاي تکراري به داخل مجلس بفرستند، مگر آن‌که مطمئن شده باشند تکرارشان ديگر کارگر نيست.