مسعود پيرهادي – سردبير
عدو سبب خير شد؛ ائتلافي با کم‌ترين پيگيري و هماهنگي بين آحاد مختلف مردم، مسئولين، سياسيون و حتي آنها که در نگاه اول، داراي زاويه با سپاه و نهادهاي انقلابي هستند پديد آمد.
تازه ترين تصويري که از اين اتحاد و ائتلاف بيرون آمد، ديدار محمدجواد ظريف با فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامي بود. تصويري که لبخندي دلنشين در آن خودنمايي مي کرد. لبخندي به‌جا و شايسته، لبخندي از جنس رحماء بينهم.
قصد واکاوي ديپلماسي موسوم به لبخند را ندارم که به وقتش بايد بررسي کرد و درس گرفت از اعتمادسازي هاي بي نتيجه و لبخندهاي بي موقع که موجب تجري دشمن شد، ولي در همين حد بايد دانست که نه آمريکاي ترامپ و بوش، که آمريکاي اوباماي مثلا مؤدب هم جز دشمني با اسلام و ايرانچيزي در سر نمي پروراند.
نبرد حق و باطل، اسلام و استکبار همواره ادامه دارد و آنها مطابق نص صريح آيه قرآن از ما راضي نخواهند شد تا از آنها تبعيت کامل داشته باشيم و به مرام و مسلک آنها درآييم “و لن ترضي عنک اليهود و لا النصاري حتي تتبع ملتهم” به علاوه مطابق آيه ديگري خواسته قلبي آنان غفلت از سلاح ماست که البته با درايت رهبر معظم انقلاب و مسئولين امر اين خواسته هيچگاه محقق نشده و نخواهد شد.
قطعا رژيم تروريست پرور يا به قول سيد حسن نصرالله، اصالتا تروريست ايالات متحده آمريکا، از تحريم سپاه، همزمان چند هدف را دنبال کرده است. يکي از اين اهداف که کمتر هم در تحليل ها به آن پرداخته شد، جدا کردن سپاه از دولت ارتش و ساير بخش هاي حاکميت جمهوري اسلامي و القاي اين گزاره غلط است که «مردم ايران، اگر در تحريم و سختي هستند، سپاه مقصر است»؛ حال آن که پيش از اين چنين گزاره هايي، بارها در حوزه هاي ديگر و به ويژه انرژي هسته ايتکرار شده و مردم ديده اند که حتي اگر انرژي هسته اي هم تعليق يا محدود شود، باز هم هيچ گرهي از اقتصاد کشور گشوده نخواهد شد. در واقع، دولت ترامپ، با تروريست خواندن سپاه يک روز پيش از روز پاسدار، به دنبال فاصله گذاري ميان سپاه و ساير ارکان جمهوري اسلامي بود که ديدار محمدجواد ظريف با فرمانده سپاه و تصاوير منتشر شده از اين ديدار، اين طرح را نقش بر آب کرد. از همين روست که بايد گفت لبخند ظريف در ديدار با سران سپاه، به تنهايي معادل ساعت ها و هفته ها ديپلماسي و بسيار هوشمندانه بود.