گروه اجتماعی 
ما  قوم سفریم و گشت‌وگذار و هیچ جوره نمی‌توانیم قیدش را بزنیم و دندان بر جگر صبر بگذاریم، چون گمان می‌کنیم بسیار سخت‌جانیم و بیماری فقط برای دیگران است! یا شاید خیال می‌کنیم که بهتر است دست از مقاومت برداریم و پویش «در خانه بمانیم» را نادیده بگیریم. اصلا شهریور است و سفرهایش، باروبنه جمع‌کردن و حرکت به سمت مقصد که عجیب بافرمان در خانه ماندن مغایرت دارد.  البته رکود حاصل از وضعیت کرونایی بر صنعت گردشگری و تعطیلی بسیاری از آژانس‌های مسافرتی طی ماه‌های اخیر هم موجب افزایش تورهای غیرمجاز و سوءاستفاده افراد فرصت‌طلب از این شرایط شده است. حال‌آنکه دستورالعمل روزهای کرونایی روشن بوده و هست، از رئیس‌جمهور و وزیر بهداشت گرفته تا مسئولان استانی و متخصصان و کادر درمانی همه و همه از ما خواستند در خانه بمانیم و مدتی سفر نرویم و به خودمان سختی بدهیم تا بلکه کرونا از تک و تا بیفتد اما گوشمان بدهکار این حرف‌ها نیست، چون دلمان لک‌زده برای سفر، آن‌هم در شرایطی که همه دستگاه‌های مدیریت بحران و پزشکان بر عدم ارتباط و جابه‌جایی آدم‌ها تأکیددارند. به نظر می‌رسد ما شاهد یک رفتار هستیم: حجم بالای سفرهای مردم و جابه‌جایی‌های بین‌شهری که نمونه خاص آن در سفر به استان‌های شمالی کشور مطرح است. از سوی دیگر این حجم سفرها به‌گونه‌ای است که صرفا به شمال کشور محدود نیست، بلکه به بسیاری از استان‌ها نیز انجام‌شده است، برای همین خیلی از استان‌ها اعلام کردند که مسافران حق ورود ندارند اما مسافران هم بی‌خیال این توصیه‌ها و سفارش‌ها به دل جاده‌ها زدند و رفتند که رفتند. نه این‌که فکر کنید فقط مردم مقصرند و بازی خراب کن؛ چرا که تصمیم گیران یا اصطلاحا مسئولان هم سفت و محکم پشت تصمیماتشان نمی‌ایستند و همچنان بعد از گذشت ۶ ماه، تصور می‌کنند با توصیه و هشدار می‌توانند مردم را در خانه بنشانند و از تردد در جاده‌ها منع کنند و این یعنی فقدان سیاست‌های درست، حداقل متولیان امر درک درستی از این رخدادها در شرایط بحرانی نداشته و نمی‌توانند تدبیر درستی هم اعمال کنند. این تصویرهای غلط از رخدادها و کنش‌های مردم در ایام بحران، امتداد همان نقصان نهادهای متولی در کنترل بیماری و ایجاد بسترهای مهار آن است. درست است که این جابه‌جایی‌ها زمینه انتقال و انتشار ویروس را فراهم می‌کنند، اما در شرایطی که هیچ نهادی مسئولیت کم‌کاری‌های رخ‌داده در اتخاذ سیاست‌های درست را بر عهده نمی‌گیرد، چه انتظاری از مردم‌داریم؟ بنابراین بسیار طبیعی است که وقتی دو تعطیلی به پنج‌شنبه ، جمعه و شنبه سنجاق شود، بره‌کشان اهل سفر باشد. با این وصف، مسئولان می‌خواهند با ارائه سفارش و به صدا درآوردن زنگ خطر، مردم را از سفر بازدارند اما آن‌طور که سعید نمکی وزیر بهداشت در صفحه اینستاگرام خود نوشته، توان و اختیاری بالاتر از خواهش و التماس ندارد: «پس از روزهای سخت و نفسگیر و مهار موارد ابتلا و مرگ‌ومیر در اقصی نقاط کشور با تلاش شبانه‌روزی همکارانم و شهادت، ابتلا و زمینگیر شدن تعدادی از آن‌‌ها و نزدیک شدن مجدد مرگ‌ومیرها به سمت دورقمی،‌ای کاش توانی، اختیاری، ابزاری یا مددی فراتر از خواهش و التماس داشتم تا با این ترددهای بی‌‌رویه برای روزهای سخت خیز مجدد بیماری و زحمت و گرفتاری همکارانم مضطرب نمی‌‌شدم و تا این حد از مظلومیت، خستگی و بردباری‌‌شان شرمسار نمی‌‌شدم. ای‌کاش می‌‌توانستم با تمسک به شیوه‌‌هایی سختگیرانه‌‌تر و تأدیب اندکی که رعایت نمی‌‌کنند و با بی‌‌توجهی، حقوق شهروندی را زیر پا می‌‌گذارند در مهار بیماری توفیقات بیشتری تقدیم مردم نازنین سرزمینم کنم.»
علیرضا زالی، فرمانده ستاد مقابله با کرونا در کلان‌شهر تهران، نسبت به‌احتمال ایجاد پیک بعدی بیماری با افزایش سفرها، هشدار داده  است: «در تهران الگوی همه‌گیرشناسی بیماری نشان می‌دهد در مواقعی که حجم قابل‌توجهی سفرهای برون‌شهری رخ‌داده است، معمولا با یک تأخیر زمانی دو تا سه‌هفته‌ای، هم در میزان ابتلا و هم در میزان بستری و مرگ‌ومیر با یک فراز آماری جدی روبه‌رو بوده‌ایم.» ایرج حریرچی، معاون کل وزارت بهداشت هم گفته است: با سفرهای پیش رو، پنج الی هفت روز آینده موارد سرپایی، دو الی سه هفته بعد موارد بستری و چهار الی ۶ هفته بعد موارد مرگ افزایش پیدا خواهد کرد.
وی بابیان این‌که با برآوردهای به‌عمل‌آمده حدود ۲۴۰ هزار خودرو از تهران و کرج خارج می‌شوند هم تأکید کرده است: حدود ۸۰ هزار خودرو در مازندران و ۵۵ هزار خودرو در اصفهان تردد خواهند داشت و همه این ترددها از مبدأ تا مقصد موجب افزایش تماس اجتماعی شده و موارد ابتلا به ویروس کرونا را افزایش می‌دهد. 
این هشدارها در شرایطی مطرح‌شده که تا همین دو ماه قبل، وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی به‌عنوان متولی سفر با لفظ «سفر هوشمند+سلامت» به‌منظور حمایت از صنعت گردشگری، ضمن دستور بازگشایی همه تأسیسات گردشگری، اجرای تور را بدون مانع دانسته و این پیام را به مشتاقان سفر مخابره کرده که سفر آزاد است. حال‌آنکه این وزارتخانه استراتژی مدون و روشنی به‌منظور مدیریت و ساماندهی سفرها در وضعیت کرونا نداشته است. در همین بازه زمانی که وزارت میراث فرهنگی به صرافت افتاد مصوبه بازگشایی مشروط هتل‌ها و دفاتر خدمات مسافرتی و اماکن گردشگری را از ستاد ملی مقابله با کرونا بگیرد، دکتر مسعود مردانی- فوق تخصص بیماری‌های عفونی اعلام کرد: بر اساس آمار ۶۰ درصد مبتلایان جدید افرادی بودند که اخیرا به سفر رفته‌اند. کرونا هنوز تمام نشده و رعایت اصول بهداشتی و فاصله‌گذاری‌ها باید همچون گذشته تداوم داشته باشد؛ این در حالی است که متأسفانه برخی مردم رعایت این اصول را رها کرده و به مسافرت و میهمانی می‌روند. همزمان با فرارسیدن ایام تعطیلات محرم ۸۰ درصد سفر‌ها نسبت به تعطیلات عید نوروز افزایش‌یافته است. در روزهای عاشورا و تاسوعا افزایش سفر به مقصد مازندران، حال ‌و روز این خطه سبز را قرمز کرد، شمار مراجعه و بستری بیماران کرونایی در مناطق مختلف این استان به مرز هشدار و قرمز رسید. در ماه‌های گذشته همین روند موجب افزایش چشمگیر بیماران و مبتلایان این ویروس در استان شده بود. 
اما به تعبیر جبار رحمانی- جامعه‌شناس، بیشتر مردم پیام کرونا را دریافت کرده‌اند و آن را هم جدی گرفته‌اند، اما عده‌ای از آن‌ها راهی که انتخاب کرده‌اند، رفتن به خانه دوم و کنار خانواده گسترده بودن است، تا تنها ماندن در شهر خطرناک کرونایی. اگر افراد قرار است در خانه قرنطینه باشند، آن‌هم در آپارتمان‌های شهرهایی که کوچک و بیشتر شبیه خوابگاه با حداقل امکانات است و معمولا هم خسته‌کننده و کسل‌کننده است، چرا به خانه دوم خودشان که جایی زیبا، خوش آب‌وهوا، تفریحی و با امکان‌های زیادی برای شاد کردن و لذت‌بخش کردن ساعات حضور در خانه است، نروند. آنچه در اعتراضات رسانه‌ای نسبت به سفر به شمال شاهدش بودیم، نوعی بدفهمی از این سفرها در بطن خودش دارد. بیش از آنکه سفر به شمال برای تفریح باشد، سفر به خانه دوم است. جایی که راحت‌تر و به‌دوراز هیاهوی شهر خطرناک و پر از ویروس ، آلودگی و… است. به همین دلیل حجم زیادی از سفرها به خانه‌های پدری، خانه‌های ویلایی در روستاهای اطراف تهران، خانه‌های روستاهای زادگاهی و … که همه این‌ها غیر از مسیر شمال بوده، رخ‌داده است ولی برای ما فقط سفرهای شمال دیده‌شده است و گویی آدم‌ها در این تعطیلی می‌روند شمال، کبابی بخورند و شاد باشند و تفریح کنند بی‌آنکه کرونا را بفهمند و خطر آن را درک کنند. اتفاقا خروج از شهر، به خانه‌های دوم، در ادامه همین تبلیغ رسانه‌ای از آن است. تبلیغی که در آن بارها و بارها گفته می‌شود که بیشتر بیماران کرونا آن را از دیگران و در فضاهای عمومی گرفته‌اند. درنتیجه شهر به یک تهدید و خطر بدل می‌شود. سفر به خانه دوم، یک سیاست برای قرنطینه خودخواسته خانواده خودشان است، اما نه در خانه اول، بلکه در خانه دوم و البته دور از خطرات شهری.