گروه اجتماعی 
کمبود انسولین اتفاقی تازه نیست و مدیر کل دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو اواخر سال گذشته علت این مسئله را به گردن تحریم ها انداخته بود و اکنون هم کمبود این دارو در داروخانه‌ ها موجب سرگردانی بیماران دیابتی در یک ماه اخیر شده و گفته می شود، مشکل ناشی از کمبود واردات این فرآورده دارویی است. 
در حالی‌که روند رو به رشد بیماری دیابت در سال‌های اخیر به یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های نظام سلامت کشور به ویژه  در شرایط همه‌ گیری کرونا تبدیل شده است.کمبود داروی انسولین مزید بر علت شده و مشکل بیماران دیابتی را دو چندان کرده است. اگر به سراغ داروخانه ها برويد و علت را از آ‌ن‌ها سؤال کنید با این پاسخ مواجه خواهید شد که سهمیه انسولین از زمان شیوع کرونا تاکنون کاهش یافته  و فروردین امسال این کمبود در بازار بیشتر شد و سهمیه داروخانه ها در حد ۵ تا ۱۰ بسته پنج تایی کاهش یافته است. 
یکی از کارکنان داروخانه در سطح شهر، علت کمبود انسولین در فروردین ماه را تعطیلی شرکت‌های توزیع کننده دارو بیان کرده و می گوید: قبل از تعطیلات عید نوروز، داروخانه‌ها کمبود انسولین نداشتند اما بعد از تعطیلات این کمبود بیشتر احساس می شود. 
 داروخانه‌ ها انسولین لازم برای تمامی مراجعان ندارند
در حال حاضر روزانه بین ۳۰ تا ۴۰ بیمار دیابتی برای دریافت انسولین به داروخانه مراجعه می کنند اما داروی انسولین برای توزیع بین آن‌ها موجود نیست. گویا داروخانه‌ ها داروی انسولینی که در اختیار دارند را در حد توان توزیع می‌ کنند، اما با توجه به این‌ که تعداد دیابتی‌ ها در کل کشور به قدری زیاد است که معمولا در هر خانواده‌ ای یک فرد دیابتی پیدا می‌شود، داروخانه‌ها انسولین لازم برای تمامی مراجعه كنندگان را نداشته و مراجعان معمولا سردرگم شده  و در نتیجه سهمیه یک ماهه باقی بیماران به صورت کامل داده نمی ‌شود. 
مدیرفنی یکی از داروخانه ها با بیان این‌که کمبود داروی انسولین در کل کشور وجود دارد، می گوید: طبق سهمیه ای که معاونت غذا و دارو به داروخانه ها تخصیص می دهد داروی انسولین دریافت می کنیم اما این سهمیه پس از دو  روز مراجعه بیماران 
به اتمام می رسد.
بیشترین نوع انسولین درخواستی از سوی بیماران را انسولین نوورپید و نوومیکس عنوان کرده و توضیح می دهد: این دو نوع انسولین به دلیل سهمیه کم زود تمام می شوند. در حال حاضر بیماران زیادی در سراسر کشور برای دریافت انسولین به این داروخانه مراجعه می‌کنند اما دست خالی بر می گردند. 
انسولین، مایه زندگی و امید به حیات بیماران دیابتی است. دارویی است که برای برخی از دوران طفولیت و برای برخی دیگر از دوران جوانی یا میانسالی به نیاز روزانه تبدیل شده که بدون مصرف آن، زندگی بسیار دشوار و حتی ناممکن می‌شود. در صورت عدم مصرف مناسب این دارو میزان قندخون افراد تا چندصد واحد افزایش می‌یابد که ممکن است در این حالت بیمار ممکن است با مشکلات زیادی مواجه شده و حتی مجبور به بستری در بیمارستان شود.
با وجود اطلاع همه مردم و به خصوص مسئولان از اهمیت داروی انسولین برای دیابتی‌ ها، اما پیدا کردن این داروی حیاتی از تابستان سال گذشته همانند پیدا کردن گنج نایاب شده و حتی برای برخی غیرممکن است.
 دریافت انسولین کمتر از تعداد مندرج در نسخه
به گفته تعدادی از این بیماران که از سال‌های گذشته مجبور به استفاده از این دارو هستند و اکنون نمی‌ توانند این دارو را در داروخانه‌ها پیدا کنند، اگر هم پیدا کردند کمتر از تعداد مندرج در نسخه‌ پزشک دریافت می‌ کنند که در نهایت چالش بزرگی را برای این بیماران ایجاد کرده است.
برخی از بیماران دیابتی از صبح زود و پیش از طلوع آفتاب پشت در داروخانه‌های خاص و مخصوص توزیع انسولین، منتظر می‌مانند تا شاید آن روز انسولین در داروخانه توزیع شود که البته اگر هم توزیع شود، مشخص نیست که این دارو به کدام بیمار می‌رسد و کدام یک باید روز دیگر را در این شرایط کرونایی پشت در داروخانه دیگر منتظر بماند و این انتقاد را هم باید مطرح کرد که پزشکان در نسخه بیماران دیابتی تنها سهمیه یک ماهه داروی انسولین را قید می ‌کنند و در صورت تجویز بیش از یک‌ماه، داروخانه از تحویل آن خودداری می‌ کند، این امر باعث می‌شود تا بیمار 
هر ماه هزینه ویزیت پرداخت کند تا پزشک نسخه دریافت انسولین بنویسد و سپس یک ماه به دنبال داروخانه‌ های سراسر شهر جهت پیدا کردن داروهای خود باشد
 در حالی که نسخه نویسی برای پزشکان
 به اندازه یک حرف است ولی برای یک دیابتی یافتن انسولین مثل یک عمر درجازدن می‌ماند.بی تردید لیست بیماران دیابتی که انسولین دریافت می‌کنند، در تمامی ارگان‌های ذیربط و سازمان تأمین اجتماعی موجود است که بر این اساس، میزان مصرف انسولین هر فرد دیابتی مشخص است.
 در نتیجه می‌توان با استفاده از این اطلاعات سهمیه بندی مناسب انجام داد و محل توزیع و تعداد انسولین موردنیاز برای هر بیمار را مشخص کرد تا یک دیابتی مجبور نشود در شرایط کرونایی، روزهای بسیاری به دنبال داروی خود بگردد و سرآخر دست خالی به خانه بازگردد. 
به هر ترتیب، این داروی حیاتی که توسط افراد در معرض کرونا و قشر آسیب پذیر دیابتی مصرف می‌شود، در سال ۹۹ هم در کشور به سختی یافت می ‌شد و امسال نیز به موازات سال گذشته کمبود وجود دارد و علت را که از مسئولان جویا می شویم می گویند، این دارو در دوره‌های مختلف توزیع می‌شود و به شرایط و وضعیت واردات شرکت‌های دخیل در این امر بستگی دارد. تمامی انسولین‌های وارداتی معمولا در اختیار شرکت‌های پخش دارو در سراسر کشور جهت پخش قرار می‌ گیرند که از این طریق با نظارت معاونت غذا و دارو و با سهمیه بندی، بین داروخانه‌ های مختلف کشور توزیع می‌شود.