گروه فرهنگی
باید قرص ماه کرامت کامل می‌شد تا تو می‌آمدی. چراکه در میان آسمان کرامت اهل بیت علیهم السلام، بدر کاملی. می‌گویند اگر بیرون خانه می‌نشستی، راه بسته می‌شد از تماشای چهره‌ات. قمر نیمه رمضان، شب ولادت شما، دروازه ورود به شب‌ها قدر است، شب‌های سرنوشت، شب‌های بیداری، شب‌های توبه، شب‌های علی. بی‌جهت نگفت شاعر که: «بخوان به نام پسر تا پدر دهت راهت؛ بیا که کنیه شیر خدا ابوالحسن است». شیر میدان جمل که به وقت ضرورت و مصلحت، قهرمانانه نرمش می‌کند اما هرگز در برابر ظالم زبون کرنش نمی‌کند، مثل پدرش. دانش‌آموخته مکتب امیرالمؤمنین که شهید معرکه کربلایند هر دو پسرش… امام حسن که سردار و رزمنده جمل و صفین بود در برهه‌ای شمشیر را کنار گذاشت، چنانکه برادرش امام حسین هم در دوره زنده بودن معاویه دست به شمشیر نبرد. زندگانی امام حسن در برهه زمانی از شهادت امیرالمؤمنین علیه‌السلام تا امام مجتبی مو به مو با زندگانی امام حسین از شهادت امام حسن تا زمان کربلا تطابق دارد و گویی این دو به راستی یک تن هستند. رهبر انقلاب می‌فرمایند: «بعد از صلح امام حسن مجتبی‌، کار به شکلی هوشمندانه و زیرکانه تنظیم شد که اسلام و جریان اسلامی، وارد کانال آلوده‌ای که به نام خلافت -و در معنا سلطنت- به وجود آمده بود، نشود. این، هنر امام حسن مجتبی‌ (علیه‌السلام) بود. امام حسن مجتبی‌ کاری کرد که جریان اصیل اسلام -که از مکه شروع شده بود و به حکومت اسلامی و به زمان امیرالمؤمنین و زمان خود او رسیده بود- در مجرای دیگری، جریان پیدا کند؛ منتها اگر نه به شکل حکومت -زیرا ممکن نبود- لااقل دوباره به شکل نهضت جریان پیدا کند. این، دوره‌ سوم اسلام است.اسلام، دوباره نهضت شد. اسلام ناب، اسلام اصیل، اسلام ظلم‌ستیز، اسلام سازش‌ناپذیر، اسلام دور از تحریف و مبرا از این‌که بازیچه‌ دست هواها و هوسها بشود، باقی ماند؛ اما در شکل نهضت باقی ماند. یعنی در زمان امام حسن (علیه‌الصلاةوالسلام)، تفکر انقلابی اسلامی -که دوره‌ای را طی کرده بود و به قدرت و حکومت رسیده بود- دوباره برگشت و یک نهضت شد. البته در این دوره، کار این نهضت، به مراتب مشکلتر از دوره خود پیامبر بود؛ زیرا شعارها در دست کسانی بود که لباس مذهب را بر تن کرده بودند؛ درحالی‌که از مذهب نبودند. مشکل کار ائمه‌ هدی‌ (علیهم‌السلام)، این‌جا بود».